Waarom is dat nou zo zuur?
Albert laat Flevo 'troebelsap' aan de consument verkopen. Zodra dat lukt - hoera, want het product ligt in prijs ver boven het gewone sap - pikt AH het terug onder een eigen merk. Veel duurder dan gewoon sap, maar goedkoper dan wat je inmiddels bent gaan willen en (bijna) even goed. Daar sta je dan als Flevo die z'n productie-apparaat heeft uitgebreid om op dat schap te mogen en door te groeien. Speciaal voor en op verzoek van de grootgrutter die nu opeens z'n eigen troebele sapje laat bottelen bij een Belgisch bedrijf dat er appels uit Polen in stopt, al moet je denken dat Boomgaardsap twee boerderijen verder uit de Flevopolder komt. We hopen dat streekproducenten en streekmerkenmakers voortaan goed opletten. De super gebruikt je om je buiten de markt te prijzen en zichzelf erin. Ze hebben eerst een zgn. referentieproduct nodig
Het tweede verhaal gaat over een streekproductenmaker die Poolse aardbeien in een potje doet en ze hier onder de rivieren verkoopt onder verschillende streeknamen, w.o. "Brabants Genot". Nou schijnt er ook rietsuiker in te zitten. Helaas hebben ze in Brabant alleen suikerbieten. Geen riet.
Belazert dus de super z'n leverancier, de leverancier belazert z'n klant, jou als consument. De super, zo blijkt in het geval van Flevosap, vindt dat prima, zo lang het maar verkoopt.
Dat wordt nog wat. Huismerkstreken uit alle windstreken als het maar uit Polen komt.
Rotstreken, dat zijn het.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
is hiermee gezegd dat huismerken doorgaans ongedefinieerde troep is met een alleen een mooi verhaal?
Nee, je hebt huismerkenmeuk en goed spul. Wel is het ons consumenten streng verboden om er achter te komen waar het vandaan komt, waar en door wie het product gemaakt wordt.
Albert Heijn gaat er prat op huismerkspullen te maken die exact lijken op (smaken naar) het grootste A-merk van hetzelfde.
Voorbeeld: Appelsientje. AH liet niet gewoon eigen dozen vullen met een sinaasappelsap, gemaakt van stroop met water (zoals Appelsientje ook is) maar verlangde van de sapklutser dat de smaak nauwkeurig op die van Appelsientje lijkt.
Zo ook de chips. De beste zijn die van Smiths (Lays) vindt AH. Het heeft lang geduurd voor AH een bakker vond die de kwaliteit van Smiths kon evenaren en huismerkchips voor AH mocht bakken.
Albert Heijn maakt aldus de eenheidsworst alleen maar langer en dikker.
En ik die dacht dat het de A-merken zelf waren die verplicht werden een deel van hun productie als huismerk te verpakken? Soms is de verpakking ook echt identiek, op het opschrift na. Ze komen bijna zeker van dezelfde verpakkingslijn. Niet dan?
Soms wel, soms niet. Unox maakt ook huismerkrookworsten.
Opmerkelijk. Zwanenberg (die ooit heel goede knakworsten maakte, met echte lamssnaar = darm) sluit een fabriek in Boekel en verplaatst de productie naar Engeland. Ondermeer omdat, zegt Zwanenberg, het logischer is om producten daar te maken waar ze ook gegeten worden. In Engeland dus.
Nu Albert Heijn.
Flevosap wordt daar gemaakt waar het ook gedronken wordt. In Nederland. Maar Albert Heijn, onderneming met de vele gezichten, brave, hypocriete en geniepige, haalt, volgens de informatie van Dick Veerman hierboven, doodleuk appels uit Polen om ze naar Belgie te rijden om ze daar te laten versappen om ze alsnog hier een Nederlands accentje te geven door ze Boomgaardsap te noemen. Het perfecte nepwoord, want appels voor industriele verwerking komen altijd uit een boomgaard. Nooit van een enkele boom langs de weg. Maar bedoeld is dat je denkt dat ze van knus dichtbij komen.