Waarom is dat nou zo zuur?
Albert laat Flevo 'troebelsap' aan de consument verkopen. Zodra dat lukt - hoera, want het product ligt in prijs ver boven het gewone sap - pikt AH het terug onder een eigen merk. Veel duurder dan gewoon sap, maar goedkoper dan wat je inmiddels bent gaan willen en (bijna) even goed. Daar sta je dan als Flevo die z'n productie-apparaat heeft uitgebreid om op dat schap te mogen en door te groeien. Speciaal voor en op verzoek van de grootgrutter die nu opeens z'n eigen troebele sapje laat bottelen bij een Belgisch bedrijf dat er appels uit Polen in stopt, al moet je denken dat Boomgaardsap twee boerderijen verder uit de Flevopolder komt. We hopen dat streekproducenten en streekmerkenmakers voortaan goed opletten. De super gebruikt je om je buiten de markt te prijzen en zichzelf erin. Ze hebben eerst een zgn. referentieproduct nodig
Het tweede verhaal gaat over een streekproductenmaker die Poolse aardbeien in een potje doet en ze hier onder de rivieren verkoopt onder verschillende streeknamen, w.o. "Brabants Genot". Nou schijnt er ook rietsuiker in te zitten. Helaas hebben ze in Brabant alleen suikerbieten. Geen riet.
Belazert dus de super z'n leverancier, de leverancier belazert z'n klant, jou als consument. De super, zo blijkt in het geval van Flevosap, vindt dat prima, zo lang het maar verkoopt.
Dat wordt nog wat. Huismerkstreken uit alle windstreken als het maar uit Polen komt.
Rotstreken, dat zijn het.
MarcP, ik kan het ook met Wouter van der Land eens zijn. Supers halen dezelfde trucs uit met Unilever en Sarah Lee. Het gedrag is er niet minder laakbaar om. De kleinschaligheid van de appelsapperser heeft daar niks mee te maken. Feit is dat ook een grotere appelsapperser erg kwetsbaar is.
Reden voor het stukje was destijds dat Flevosap een uitbreiding realiseerde die redelijk leek omdat de signalen zo waren. Een afnemer die je dan een stuk omzet afneemt is niet zo netjes. Het kan de producent z'n kop kosten. Daar ging Van der Land mis, maar dat kon hij ook niet weten.