Dieren doen soms knap vervelend. Neem deze ganzen. Ze wonen het hele jaar door op het water en in de wei in een veenweidegebied dat Staatsbosbeheer aanwees voor weidevogels. Staatsbosbeheer ergert zich al groen aan geel aan de grutto’s die maar niet in aantal wensen toe te nemen in het daartoe aangewezen beschermde gebied, nu komt er nog eens de nijlgans bij die tegen alle regels in weidevogels verjaagd. Heel agressief, nijlganzen. Die op de foto zijn geen Nijl, maar Zaan, minder boosaardig wel ongehoorzaam.
Ze moeten trekken van de biologen. ’s Winters naar het zuiden, zomers naar het noorden. Maar ze doen het niet. Ze blijven. Ze grazen het gras van de veehouders die moeten boeren volgens de strikte regels van Staatsbosbeheer opdat er grutto’s bijkomen, maar die boeren hebben dan wel dat gras nodig. En een jaarrond gansdoorscheten weide staat koe en schaap niet aan.
Ze knagen ook aan de rietkragen, de ganzen. De kragen dreigen daardoor te verdwijnen wat rampzalig is voor de visstand. Vissen paaien in dat riet. Is er geen riet dan paaien ze toch maar weinig larfjes overleven het in open water zonder de bescherming van het riet. En de larfjes die het wel redden ontbeert ook een schuilplaats. Aalscholvers, die aal horen te eten maar ook al niet doen wat ze gezegd wordt jagen er op. En kannibale grote vissen. De kleintjes worden maar zo door hun eigen ouders opgevreten als ze niet tussen de wortels van het riet weg kunnen schieten.
De ganzen zijn een plaag, zeggen de mensen die er last van hebben. Ook natuurvrienden zien ze liever niet met een enkel paspoort, maar liever met twee, een voor het zuiden, een voor het noorden.
Ik ben voorstander van het opeten van plagen (Japanse oesters uit de Waddenzee en de Oosterschelde, eet ze op voor het te laat is, ze woekeren maar door!). Ganzen eten voor het goede doel.
Met de lever van de hondsbrutale ganzen weet ik wel raad, het niet zo foie gras. Maar de rest? Vandaag kreeg ik een tip van een visser die ik graag doorgeef.
De borststukken lossnijden, even in de vriezer en dan haaks op de draad heel dun snijden. De oude uitvinding van Harry’s Bar in Venetie. Maar daar deden ze het met braaf rund. Carpaggio. Een plaag in dunne plakjes smaakt me beter.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Zou muskusrat ooit op de Hollandse tafels terechtkomen? Onze Belgische zuiderburen lusten dit diertje in ieder geval wél. Muskusratten horen bij ons in Friesland in ieder geval tot het ras der plagen, ik zie overal oranje vlaggetjes in het landschap verschijnen...
Ja, waterkonijn! Maar dat vervelende FAVV (Federaal agentschap voor de voedselveiligheid)vindt dat muskusrat niet meer in een restaurant mag worden geserveerd of verkocht. Hun voeder is immers niet traceerbaar. Een voorloper van wat ons algemeen te wachten staat i.v.m. wild: nu nog verdacht, binnenkort gewoon verboden.
Je mag ze zelf wel vangen en opeten, maar in de praktijk zijn ze dus niet meer verkrijgbaar door de gemiddelde consument.
Nog even en we mogen geen planten meer eten die buiten hebben gestaan. Al die milieuvervuiling. Ik dacht al, waarom worden hier in Friesland zoveel van die lelijke kassen neergezet...
De prijs van luxe!
ben ik de enige die een akelig parallel ziet in het gedrag van de nijlgans en de mens?