Voor weinig geld koop je uitstekende wijn. Ik kocht de laatste tijd af en toe een paar flessen in de categorie bodemprijzen, rond de 2 euro. Vooral bij de Lidl lukt dat prima. Chili en Argentinie zijn de kampioenen. Wat ik uit die landen pakte, bleek keer op keer onverslaanbaar. Het zijn altijd wijnen die wijnschrijvers 'technisch' noemen. Gemaakt in een soort melkfabrieken met een totale procesbeheersing die van iedere fatsoenlijk geteelde druif, wit of blauw, een soepele wijn met fruit maakt. Je proeft geen 'karakter' meer, zeggen alweer die wijnmensen, maar krijgt wel een wijn die goed smaakt voor vaak aanzienlijk minder dan de helft van eentje die wel karakter heeft maar niet naar meer smaakt. Amateuristisch gemaakt in kelders waar het toeval teveel kans heeft, zoals dat veel te vaak het geval is in Europa.

Of die 2 euro de kosten van de wijn en winstmarges eerlijk dekken valt ernstig te betwijfelen. Maar daar gaat het me niet om. Maak de vergelijking 'ns met allergoedkoopste kaas, de allergoedkoopste tomaten, de ham uit de knalaanbieding. Hebben die de kwaliteit van die goedkope, maar lekkere wijnen? Het is appels met peren vergelijken. Of, nog erger, wijn met zuivel en groenten. Maar toch durf ik het wel te zeggen: NEE.
Dat ze geen karakter hebben is tot daar aan toe, maar ze zijn ook niet lekker.

Wat maakt dat verschil? Waarom is goedkope industrieel gemaakte wijn smaaktechnisch uitstekend en zijn industriele groenten, ham en kaas dat zo vaak niet?

Ik heb een hypothese.Industriele wijnmakers behoren tot de jongste generatie ondernemers in de eet- en drinkindustrie. De relatief onprofessionele manier van wijnmaken kreeg door technologische mogelijkheden twee impulsen tegelijk. De procesbeheersingtechnieken die in de wijnproductie de afgelopen dertig jaar in zwang kwamen, stelden hen in staat om een veel beter product te maken tegen veel lagere kosten als het in massa gemaakt kan worden. Door die 2 te combineren winnen wijnindustrielen uit de Nieuwe Wereld het van die in de Oude.

Hoe zit het met de al wel geprofessionaliseerde etenswarenmakers in de Oude Wereld? Die knijpen alleen maar op de kosten en vinden dat 'net aan acceptabel' goed genoeg is. Stel je voor er slimme ondernemers in de Nieuwe Wereld opstaan die door hebben dat je met kwaliteit wel geld kunt verdienen. Hun wijn hebben Europeanen allang ontdekt. Een euro erbij en ze blijven hem nog steeds fluitend doordrinken. Ik teken er in ieder geval voor.

Leg me eens uit: waarom neemt industriele kwaliteit in groenten, fruit, vleeswaar en kaas van hier vandaan geen grotere vlucht?

In wijn staan we voorlopig al flink op achterstand.
Dit artikel afdrukken