Volgens PAN zegt de Advocaat-Generaal van het Hof in Luxemburg dat het Ctgb "het voorzorgsbeginsel niet hanteert en niet beoogt een hoog beschermingsniveau voor mens en milieu te realiseren. In de conclusie van vandaag van advocaat-generaal Medina van Luxemburg zegt de Advocaat Generaal in drie zaken op basis van prejudiciële vragen gesteld door een Nederlandse administratieve rechtbank (CBB) dat het beleid van de Nederlandse pesticiden-autoriteit Ctgb niet deugt."
In het oordeel van het Hof is die conclusie als volgt verwoord: "de betrokken lidstaat [...] mag afwijken van de beoordeling van de zonaal rapporterende lidstaat". Leden van de EU hebben volgens "het recht om een gevraagde toelating te weigeren wanneer uit de stand van de wetenschappelijke of technische kennis blijkt dat voor het betrokken gewasbeschermingsmiddel niet of niet meer wordt voldaan aan de eis dat er geen schadelijk effect op de gezondheid van mens of dier noch enig onaanvaardbaar effect op het milieu mag zijn.”
Dat betekent dat het Hof zegt dat nieuwe wetenschappelijke inzichten onmiddellijk moeten worden vertaald in beleid. Ze moeten wel op een voldoende mate van 'stand' in de beschikbare kennis berusten.
Een kwestie van meningen
Pikant: het Ctgb vindt dat zich verspreidende gifstoffen bij het spuiten geen volksgezondheidsprobleem vormen. Het activistische TV-programma Zembla verzet zich tegen die gedachte en maakte er een spraakmakende uitzending over. Zodra er voldoende onderzoek is dat in die richting wijst heeft Zembla al gelijk, ook al blijft het bij wijzen en bestaat het bewijs de facto slechts uit de mening van onderzoekers in plaats van hun onderzoeksresultaten. Dus ook als er ander onderzoek is dat niet zo stellig kan worden verkocht of al wat ouder is. Jammer genoeg bestaat wetenschap uit twijfel omdat de resultaten van onderzoek zelden eenduidig zijn. Het Ctgb kan dan ook niet anders dan concluderen dat het op deze manier nooit meer iets kan beslissen. Het College zette zijn oordeel naar aanleiding van vragen van Zembla in een schriftelijke reactie beleefd op een rij.
Alle informatie en de volledige correspondentie met #Zembla redactie staat op onze website; zie:https://t.co/O7ELXKdeeD
— Ctgb (@CTGB_NL) September 28, 2023
Het voorzorgsbeginsel in handen van de wetgever, en daarmee ook de rechter, is een politiek principe. Het legt de bewijslast voor de onschadelijkheid of aanvaardbare schade bij de voorstanders van - zoals in dit geval - bijvoorbeeld gifstoffen die gebruikt worden in het milieu. Zij moeten bewijzen dat die geen negatieve milieu- en gezondheidsimpact kunnen hebben als er geen wetenschappelijke consensus bestaat over de te verwachten schade. De rechter kan geen feitelijke uitspraak over de mogelijke schade doen. Het oordeel of een schade kan ontstaan is dan ook een kwestie van meningen die leidt tot ruzie en aantasting van de autoriteit van het Ctgb en mensen die het voor het College opnemen. Gesprekken op X bewezen gisteren die stelling.
Omdat de overheid burgers onvoldoende beschermt komen ze in de rechtszaal tegenover de boeren te staan. Zo @ZEMBLA: bollengif in Boterveen. Met oa @basbloem, Ad Ragas, Anne de Vries, @marjanminnesma. En een interessant interview met @ministerlnv https://t.co/XQZ3BZSV2M
— Ton van der Ham (@TonvanderHam) September 28, 2023
Ik vind uw bijdrage aan dit sociale medium anders ook niet echt verfrissend/vernieuwend/interessant
— Ton van der Ham (@TonvanderHam) September 28, 2023
U bent vooringenomen, zegt de lobbyist voor Big Agro, M. Soetman !
— hannes verhees (@HannesVerhees) September 29, 2023
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
‘… de lobbyist voor big agro..’
Waar stuur ik de factuur naartoe?
Het heel bijzondere van deze uitspraak is de heel strenge interpretatie van het Voorzorgsbeginsel.
Als de mensheid zo'n 10.000 jaar geleden al zou hebben ingesteld, dan zou de industriële revolutie met haar grote impact op de natuurlijke leefomgeving niet tot stand zijn gekomen.
Nu we het principe wel toepassen nadat die in haar volle impact tot stand is gekomen, is de vraag wat de consequenties daar weer van zijn.
Van Simone Hertzberger, die in haar werk als voedselveiligheidsdeskundige veel over voorzorg heeft moeten nadenken en harde beslissingen heeft moeten nemen, leerde ik dat je je moet afvragen hoeveel vuile handen je wilt/kunt maken. En dus niet hoe je geen vuile handen kunt maken, omdat dat geen optie is (je maakt altijd vuile handen). Het Hof kijkt niet zo. Hoe beoordeel jij deze uitspraak Simone?
Pieter de Wolf zei het gisteren heel mooi in een draadje over het Zembla debacle en CTGB. Ik citeer: ‘Wat er momenteel gebeurt, is dat het #voorzorgsprincipe (stilzwijgend, maar bewust) wordt omgedraaid: we willen 100% zekerheid (die wetenschap nooit zal kunnen geven), baseren beslissingen op dingen die we nog niet weten (vermoedens, hypotheses).’
Het voorzorgsbeginsel gebruiken om alle vooruitgang die niet in het ideologische plaatje past te blokkeren. Touché wat mij betreft
ja, als microbioloog of veiligheidsdeskundige ben je getraind om risico's te minimaliseren. Maar je weet dat 0 risico niet bestaat. Ook mijn broer -werkzaam bij rijkswaterstaat- weet dat je dijken niet oneindig hoog kunt maken. Nul risico bestaat niet. Niet voor veiligheid, niet voor voedselveiligheid, niet voor overstromingen en niet voor effecten van handelen op de leefomgeving (natuur). Maar ook rondom dit thema zie je dat onze alpha maatschappij denkt dat het wel kan. HET KAN NIET. We kunnen alleen afspraken maken over wat voor een persoonlijke risico's en wat voor een groepsrisico's we acceptabel vinden bij een bepaalde manier van handelen. Zolang het niet 0 is, is dat prima.
Klopt Wouter. Je ziet het werkelijk overal. Als voorbeeld gebruik ik verkeersdoden. Nederland heeft zijn eigen doelstellingen ruim gehaald, maar elke dode is er een te veel. Wat gebeurt er dan? Een 19 jarige rijdt zich dood tegen een boom op een 80 weg omdat hij 170 reed. De lokale overheid verlaagt binnen het jaar de maximumsnelheid naar 60 km/u.