In de wandelgangen heet het officieel mislukt. Nog niet in de pers, maar bij deze dan maar: het Platform Verduurzaming Voedsel heeft niets bereikt omdat het in politiek gedoe is gestrand. Het kon ook niet anders. Zet belanghebbenden uit het oude jongens netwerk bij elkaar en geef ze alle ruimte om onzichtbaar en oncontroleerbaar hun werk te doen en je weet zeker dat er niets gebeurt. Oude jongens die iedere dag met elkaar onderhandelen om hun deel vanonder uit de kan te schrapen, willen niet veranderen. Dat is veel te ingewikkeld en onzeker. Dan moeten ze hun complete manier van zaken doen gaan veranderen en kunnen ze op al die punten hun in de loop van tientallen jaren opgebouwde conucrrentieposities verliezen. Dat doe je niet als het niet echt hoeft. En dat hoeft niet, als je geen rekenschap hoeft af te leggen omdat mensen je op de vingers kijken.
De overheid was ervoor gewaarschuwd door een heel legertje mensen dat wél wat wilde, maar het mocht niet baten. De oude jongens gingen aan de slag, dronken verschillende glazen en deden niet eens een plas. Onderwijl barst het in de wereld van de ideeën waar mensen hier en daar wat geld voor nodig hebben, maar dat kregen ze niet want het Platform zou het allemaal fiksen. Onderwijl blijven al die goedwillende lieden als lastige muggen dansen om de kop van de overheid want die heeft centen.
Omdat Nederland toch wereldkampioen duurzaam voedsel moet worden (in landbouw zijn we dat overigens al heel lang) en het Platform ter ziele is, moeten er toch meters gemaakt worden. Hoe? Je verzint een geinige naam, Mix & Match, haalt die lastige muggen die wél wat willen bij elkaar, zet er een echte 'procesbegeleidingsconsultant' voor, kletst er een dag mee en dan ... gebeurt er weer niks.
Ik zag het gisteren op twitter langskomen en las een verslag van zo'n inhaalsessie van het ministerie dat nu kennelijk berouw heeft en in arren moede toch maar wat voor elkaar probeert te krijgen.
Gisteren kwam hij erachter waarom. De overheid hoorde geen nieuwe dingen maar blijkt die ook helemaal niet te willen horen. Niettemin kunnen de verantwoordelijke ambtenaren nu tegen hun baas zeggen dat het aan de betrokken burgers ligt. Die weten niks 'nieuws' te verzinnen (waren hun bestaande ideeën niet goed dan?). Zou het kunnen dat onze lieve overheid en zijn brave ambtenaren geen idee hebben waar ze naar op zoek zijn?
De Cheshire cat van Alice in Wonderland wist het al. De overheid vraagt net als Alice: "Which road do I take?" De kat vraagt: "Where do you want to go?". Alice antwoordt: "I don't know". In Disney-versie zegt de kat: “If you don't know where you are going, any road will get you there.”
Als je niet weet wat je wilt, weet je niet in welke richting je moet lopen, laat staan of je nadert tot het doel. Het maakt niet uit. Je doet maar wat.
De overheid wil duurzaamheid aan de maatschappij zelf overlaten en kiest geen positie. Doe dat dan ook niet en stop dit theater.
Bedrijven zijn ondanks hun onderlinge strijd al verder dan dit gepiel. Of het genoeg is, in de goeie richting en niet alleen maar groengewassen en -gesteven stappen zijn? De overheid wil het niet weten.
Het is beschamend dat de overheid zoekt naar een rol maar tegelijk iedere eigen verantwoordelijkheid afwijst. Randvoorwaarden stellen en reguleren wil hij niet, niet maximaal en niet minimaal. Faciliteren (lees het stuk hieronder) wil hij ook niet. Wat voor smaken resten er dan?
Een genoeglijke wanvertoning
Het was rond 18 maart dat een mailtje van Joost Reus me bereikte. Of ik aanwezig wilde zijn om na te denken over de vraag ‘Hoe kunnen we de vraag naar duurzaam voedsel een 'boost' geven?’ waarbij ‘’s Ochtends en ’s middags gaan we aan de slag met uitdagende vraagstellingen. In kleine groepen willen we echte doorbraken bereiken’. Een aantal discussiegroepen op linkedin waren opgezet ter voorbereiding. Als geïnteresseerde in gedrag van mensen en de rol van voedsel er in een vraag die me na aan het hart staat. En die serieus genomen moest worden. Het ‘ja, ik kom’ was snel gegeven en ik spoedde me naar linkedin. Ik had er echt zin in. Aan de wrevels over brainpicking maar snel voorbijgaand. Aldaar, op linkedin, zat de energie er nog niet echt in. Ik besloot tot wat bijdragen wat me al snel de fel begeerde titel top influencer van de week opleverde. Het mocht niet veel baten. Het bleef beperkt tot een handvol reageerders, voornamelijk van het ministerie zelf. De meeste discussies bloedde al vrij snel dood. Maar misschien moest het allemaal dan maar op DE dag gebeuren.
DE dag
In het uitdagende LEF centrum zou het plaatsvinden. Ik was er nog nooit geweest en ben altijd wel in voor iets nieuws. En natuurlijk lekker de hersens breken over iets belangrijks en DOEN, DOEN, DOEN zoals in het begeleidende materiaal werd aangekondigd. Op weg naar Utrecht, vol goede moed. En wat vrienden uit het metier zien, ook niet weg. Helaas, al snel zakte mijn energielevel onder peil. Ik was in een Monty Python parodie terechtgekomen. Een aantal zelfingenomen presentatoren vertelden hoe bijzonder het LEF centrum was en dat ze 124 manieren hadden bedacht om niet te vergaderen. Jammer dat hadden we beter wel kunnen doen.
Langzaam bekroop mij het gevoel dat deze dag een toneelstukje was dat de opmaat moest zijn voor wat komen ging: het overhandigen van de eerste voedselbalans aan de staatssecretaris. Dat laatste heb ik niet gehaald, mijn uiterste aanwezigheidsdatum was inmiddels verstreken. En de zon scheen ook al. Ik besloot de interactiviteit ergens anders te gaan zoeken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik had niet meer gedacht dat ik me nog zo kon laten frustreren. Het is ze gelukt. Chapeau. Werk aan de winkel.
Ik begreep van andere Mixende Matchers dat staatssecretaris Bleker op het podium verklaarde weinig met 'duurzaamheid' te hebben en dat het land van hem en het ministerie geen visie hoeft te verwachten.
Als er werk is, ligt dat buiten de overheid. Mix & Match is een stuip van de vorige, waarschijnlijk van ambtenaren die nog geen nieuwe marsroute hebben kunnen ontdekken in het beleid van hun nieuwe bewindslieden. De vorige beleden dapper met de mond wat zij met daden niet deden.
Nu de officiële overheid duurzaamheid als issue bij het oud vuil heeft gezet, is de vraag of burgers nog lang nabewegen op de golfjes die de voorgaande probeerde te maken. Oftewel: plaatst deze overheid zichzelf buitenspel of zijn er mensen die duurzaamheid belangrijk genoeg vinden om dan maar zelf aan de slag te gaan? Met alle middelen die dat vereist en tegen de geldstromen in.
Ik hoorde vooraf van verschillende mensen dat ze expres niet gingen omdat niet helder was wat er met de aangedragen ideeën ging gebeuren.
Ondernemers zijn niet naïef, die hebben geen zin om hun idee te laten opschrijven door een ander, terug te zien in een aanbesteding die vervolgens via een schimmige procedure in achterkamertjes wordt gegund aan een partij die er vooral voor zorgt dat de verhouding subsidie/vrije-markt gelden weer een beetje lager wordt.
PS: ik was niet uitgenodigd, heb wel wat ideetjes :-)
Deze 2 tweets trokken gisteren mijn aadacht:
@Soetman: Één wetenswaardigheid op #mix_match: Bleker die verklaart dat we het zelf moeten uitzoeken #faillietbestel
@samuellevie: Leuk #Mix_match jammer van die man die bleker heet!
Was allang vergeten dat ik niet zou gaan, maar zo trok het toch de belangstelling weer. M.n. omdat het ministerie zelf tweette hoe vrolijk het wel niet was en dat er zo'n boel goeie energie loskwam. Mis-Match dus.
Kan misschien beter onder de naam 'Dwarsligger' bloggen ipv Guillaume.
Dus een negatieve kanttekening.
Beetje als Zeeuwse ervaringsdeskundige met politieke connecties tot in Middelburg:
"Onderwijl barst het in de wereld van de ideeën waar mensen hier en daar wat geld voor nodig hebben, maar dat kregen ze niet ..."
Niet waar. In Zeeland kregen en krijgen de meest mallotige ideeën nog steeds miljoenen, waaronder de tot nu toe mislukte kweek van tong door een europese-cementprijs manipulerende en corrumperende Rinus Platschorre (traceerbaar justitiële zaak) alleen al 15 miljoen. Gestart in 2006 en eindigt eind volgend jaar. Resultaat nul, dus beroept zich nu op een 'zinvol studieproject'. Het geplande resultaat van 150 ton uit een pilot plant zal niet gehaald worden.
Klein rijtje van onnozele, infantiele projecten, die gehonoreerd werden:
1. Verf maken van juunschillen (Wiersma, gedeputeerde GL)
2. ‘Boeren op zee’ om de wereld te 'redden'. Boeren moet op zee gaan boeren en wieren kweken. Kapitalen in onderzoek. Onderzoekers lachen zich een ongeluk.
3. Vissen op land; niet alleen de kweek van tong in slootje, maar ook van algen, pieren en andere vissoorten. Idem dito.
4. Bottelen van Oosterscheldewater en met subsidie verkopen aan de internationale markt zodat de toprestaurants geen industrieel zout meer bij de patatten moeten doen, maar hoogwaardige biologisch duurzaam zilt Oosterscheldewater
5. Het vervaardigen van zilte algendrinkmoes in flessen waarbij een biologische olie en een brandlont mee verkocht worden voor duurzame tuinverlichting nadien..
7. Ondanks berichten in de pers dat er een tekort aan goede landbouwgrond is in de wereld, worden zeeuws-vlaamse polders ontpolderd voor een 'duurzame' Schelde.
Moet ik nog even doorgaan ?
En meestal geïntroduceerd met hoogwaardige dure rapportages van de WUR en LNV…
Vooral die tante met die witte haarlok kan er wat van.
Business opstarten met belastinggeld, zonder het profijtbeginsel te respecteren ?
En als je kritisch bent, dan ben je ‘rechts’
Intussen leveren hogescholen nepdiploma’s en is een fatsoenlijke basis voor het lanceren van ‘frisse ideeën’ verder weg dan ooit
(China levert jaarlijks 30.000 universitair geschoolde technici af tegen Europa 3.000), en ‘wij gaan de wereld een poepje laten ruiken ?’
Lamienielache !
Het wordt weer tijd voor een aarbeienmob..
Of schrijf je dat met een ‘p’ ?