Maar je mist ze. De slager en de groenteboer en de eigenwijze kruidenier.
Dat ze uit steden en dorpen zijn verdwenen wisten we al. Het is nu weer eens vastgesteld in een rapport.
Ze kunnen het niet kunnen bolwerken. Maar er is iets anders. Dat wist ik niet. Geholpen door de wet wordt ze toegang onthouden tot winkelcentra. Iemand die in een winkelcentrum een plek huurt en er vanaf wil mag zelf een nieuwe huurder aanwijzen en dus wordt dat de huurder die hem het meeste sleutelgeld geeft. Erg?
Ja. Alle winkelcentra in Nederland zijn aldus veroverd door Blokker, Kruidvat, Hema, AH, Zeeman en noem er nog twee. Alle winkelcentra in Nederland zijn identiek. En stomvervelend. Voor wie het niet wist: Blokker is ook Bart Smit, Xenos, Marskramer, Leen Bakker, Intertoys en nog zo wat overal dezelfde winkels. Het werkt ook zo dat Blokker en een paar andere concerns samen uitmaken wie er in een winkelcentrum bij komt en wie niet.
Zie een fantastisch stuk hierover in NRC-Handelsblad van vanavond.
Het janken van de verhuurder.
Hij beroept zich op de wet. Maar ik roep alvast, weg met de Blokkers en visboer kom alsjeblieft terug! De huur moet drastisch omlaag.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wouter, hier spreekt een voormalig kaasspeciaalzaakexploitant in een groot landelijk WC. Waarom voormalig? Financieel niet haalbaar gemaakt door dezelfde Corio!! Winkelcenrum gerevitaliseerd! Veel meters gereserveerd voor de konmar die het publiek zou gaan trekken. 4500,-- euro huur (p/maand) en energie voor 60 vierkante meter. En dan mochten je klanten eerst nog 5 euro parkeergeld betalen, voordat ze je noodgedwongen te dure kaas konden kopen.Resultaat?
poelier weg, slagerij weg, kaasboer weg, groentenboer weg, visboer weg. Alleen bakker KLOOTWIJK is er nog, maar die verkoopt geen brood maar bolletjes belegd met kaas, vleeswaren,kipfilet, en groen. Dus alle versgropen zijn er nog wel vertegenwoordigd.De schijnheiligheid maakt me boos, dit wisten ze al heel lang.Alleen nu hebben ze leegstand.
Vanmorgen stond dit onderwerp ook op de site van Distrifood. Corio ziet een deel van het probleem in het doorverkopen van (onder)huurcontracten. Het signaal van Corio wordt als sympathiek beschouwd. De vraag is alleen: gaan gemeentebesturen er nu iets aan doen?
De huur moet niet alleen omlaag maar de kleine ondernemer moet ook de gelegenheid geboden worden om marge te maken. In het geweld van de grote handelshuizen is dat moeilijk te realiseren. Met service en dienstverlening valt er nog iets onderscheidends te doen, maar buiten de foodsector worden apparaten met electronicameuk vrijwel allemaal opgestuurd naar de fabrikant. Ik hoor dat mensen voor advies naar de speciaalzaak gaan en het product bij de prijsvechter gaan kopen. Deze raken echter eveneens de bodem van hun bestaan.
Zelfs het truckje om twee ketens van hetzelfde moederbedrijf zogenaamd met elkaar te laten concureren is uitgewerkt.
In Duitsland is vorig jaar de faillissimentbal al gaan rollen en grote spelers wringen zich in bochten om te overleven. De consument, de meesten konden profiteren van superaanbiedingen, krijgt de komende jaren minder te besteden en dan gaat het echt knellen.
Het gevalletje janken van on(t)roerend goed exploiteurs lijkt mij eerder een vertwijfelde zoektocht naar nieuwe slachtoffers.
Bijbehorend spreekwoord: Als de vos de passie preekt, boer pas op je kippen.
Onlangs las ik "Hoe God verdween uit Jorwerd" van Geert Mak. Dit gaat veel over de veranderingen in de landbouwsector vanaf ong 1950. Maar tragischer en aansprekender vond ik de verhalen uit de middenstand. In beide sectoren een enorme uittocht, maar in de landbouw was er nog sprake van warme sanering.
Kenmerkend verhaal: de eigenaar van de dorpswinkel zag zijn omzet jaarlijks verminderen. Dan waren er ook nog dorpsgenoten die hun boodschappen in de VIVO in Leeuwarden deden, maar na sluitingstijd kinderen langsstuurden voor een doosje lucifers die ze vergeten waren. Die werden dan niet betaald en de winkelier moest dan zelf achter zijn geld aan en kreeg te horen: "Ach ja, we komen hier ook zo weinig"
In mijn dorp vind je de grote jongens in "het" centrum, maar voldoende kleintjes in de buurtcentra. En onze favoriete speelgoedwinkelier zelfs eenzaam en alleen in een niet-winkelstraat...
De oplossing is: zelfstandige winkeliers moeten zich onderscheiden!
Voor deze speelgoedwinkel (meerwaarde: origineel, kwalitatief goed, veelal houten speelgoed) rijden we graag een blokje om. Onze slager (meerwaarde:) rijdt voor zijn klanten graag een blokje om. Ook de fietsenmaker komt aan huis en omdat wij dat onzin vinden, zoeken we hem op. Onze Super-de-Boer franchise-kruidenier is maatschappelijk betrokken, organiseert evenementen en leuke acties op de winkelvloer. Eieren kopen we bij de boer, uit de muur! Onze dochter vindt dat zo leuk (meerwaarde!), dat we ook daar een blokje voor om fietsen...
Meerwaarde is z'n prijs waard,
Meerprijs moet worden waar gemaakt.
Dus geen "noodgedwongen" te dure kaas, maar dure kaas die zijn prijs waard is.
Bijvoorbeeld met een blaadje sla tussen een Bakker Klootwijk-broodje!