De Italiaanse stad Lucca wil buitenlands eten verbieden ten gunste van autochtoon. Is dat verstandig, redelijk, reëel of juist racistisch?
Wat vindt Slow Food ervan?
Graag opinies!
Hopelijk lezen de lezers hier een redelijk woordje Diets. Vanuit de Süddeutsche Zeitung:
Die Anti-Fastfood-Festung
Eine toskanische Stadt setzt sich dem Vorwurf des Gastro-Rassismus aus: In Lucca will man die italienische Küche fördern, indem man fremdländische Lokale verbietet.
Sie ist mal Segen, mal Fluch für Lucca, die größte vollständig erhaltene Stadtmauer Europas. Vier Kilometer lang ziehen sich die Festungswälle aus rötlichem Ziegel um das Centro Storico. Diese Mauern hielten viele Feinde fern und schützten die stolzen, freien Bürger. Später engten sie Lucca jedoch ein und schnitten das Zentrum von der Moderne ab. Heute wirkt sich das als Segen aus: Unzählige Touristen flanieren auf den Mauern und bummeln durch die Altstadt, die mit ihren Palazzi aus dem Mittelalter und der Renaissance, ihren Flaniergassen und den historischen Geschäften die schönsten Toskanaträume übertrifft.
Nun aber wähnen die mehrheitlich rechts-konservativen Stadtväter diese Welt in Gefahr. Fremdes, Billiges, Lautes und Hässliches niste sich in den ehrwürdigen Gemäuern ein, beklagen sie. Hamburgerrestaurants, Straßenimbisse, fremdländische Lokale bedrohten das Stadtbild und die heimische Esskultur. Fünf Kebab-Stände für 8000 Einwohner seien doch wohl ein bisschen viel, finden die Räte. Zudem schlägt es ihnen auf den Magen, dass die Frittenbuden bereits bis in die stimmungsvolle Via Fillungo mit ihren Jugendstilläden vordringen.
Die letzte Regelung löste Empörung in Italien aus. Linke Politiker werfen dem Gemeinderat vor, er wolle Ausländer diskriminieren und betreibe "gastronomischen Rassismus". Andere argwöhnen, hier solle via Küche ein Apartheid-Regime wie einst in Südafrika errichtet werden. Der Küchenkritiker Vittorio Castellani klagt: "Italien erweist sich als fremdenfeindlich und schämt sich nicht einmal mehr dafür." Der Schriftsteller und Journalist Massimo Fini moniert, der Begriff "Ethnien" diskriminiere gezielt andere Rassen. Deswegen dürfe in Lucca kein Schwarzer mehr ein Restaurant aufmachen, wohl aber ein Deutscher mit seinen "Krauti" und "Kartoffeln".
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
De vraag zou kunnen zijn: waarom verdwijnen de authentieke Toscaanse restaurants uit de binnenstad? En waarom komen daar alleen 'exoten' voor terug? Is dat omdat de bijbehorende lange-lunch-cultuur-met-siësta verdwijnt? Of willen de consumenten meer en snellere variatie? Want kennelijk is er dus een markt voor kebab en hamburger. Een levende stad verandert, een openluchtmuseum kan statisch in de tijd gefixeerd worden. Maar is dat economisch rendabel? En willen de inwoners dat?
En wat 'hoort' bij de traditionele eetcultuur? Waar begint-ie? En wanneer houdt-ie op? Schaffen ze in Lucca de tomaten, paprika en Spaanse peper, de aardappel en de chocola meteen ook af? Want al die nieuwlichterij uit de Nieuwe Wereld is er tenslotte ook nog maar een paar eeuwen.
Is het hiermee vergelijkbaar?
http://www.brusselnieuws.be/artikels/economie/nieuwe-chocoladewinkels-slecht-voor-imago/?searchterm=chocoladewinkels (bekijk ook de video)
Komen de autchtonen in het gedrang door Albanese en Bulgaarse principeloze zakenlui, zoals hier?
Het antwoord op de vraag waarom de authentieke Toscaanse restaurants uit de binnenstad verdwijnen is waarschijnlijk dat ze minder gemakkelijk dan die kebab- en hamburgertenten geld verdienen aan de hordes toeristen die Lucca elk jaar bezoeken.
Zo bezien, is het geen culinair racisme maar een dappere poging het lot af te wenden dat andere populaire toeristenbestemmingen als Parijs, Brussel en Amsterdam ten deel gevallen is, waar de fraaiste en meest bezienswaardige stukken stad hun charme compleet verloren hebben omdat er in alle panden een snelvoedselrestaurant neergestreken is.
Dat veel van die snelvoedselrestaurants in "buitenlands" doen (kebab, hamburgers of chinees) is op zijn best secundair.
Is 't het 1 of het ander? Ik denk dat er sprake is van een complex van factoren. Mensen van nu leven anders en dus eten ze anders. Daar steun ik Lizet's vraagstelling. Eten is een kind van z'n tijd.
De manier waarop commercanten daarop inspelen ook. Nep (uit Nick's voorbeeld) kun je goedkoper dan het echte ding verkopen (AH verkoopt het in Nederland zelfs voor de volle mep) en er zo mooie volumes en winsten mee halen. Ook dat is een realiteit, want wie weet nou nog hoe iets 'hoort' (ik zou liever zeggen: kan) te smaken?
Alles versnacken en naar graasmomenten brengen (Mathijs's punt) is een ander aspect van de - meer dan ooit in onze geschiedenis - louter commerciele kant van voeding, waaruit de waarde 'iemand iets goeds bieden' vergaand is verdwenen ten gunste van de wil er alleen nog maar aan te willen verdienen.
Lucca probeert een verleden te bevriezen terwijl de zon van de moderniteit erop brandt. Het lijkt me nogal romantisch en onbeholpen. Franse en Italiaanse dorpen en steden die ik 30 geleden (ik was toen een jaar of 15 en keek misschien anders omdat het m'n premieres waren) charmant vond, zijn nu totaal 'veropgepoetst' in een nepverleden.
Laat de moderniteit toe in je stad. Zo is het altijd gegaan tot we ergens in de 19e eeuw heel romantisch werden. Viollet-Leduc bouwde een hele stad in Middeleeuwse stijl weer op. Wie wel eens in Carcassonne is geweest weet dat het volledig nep is en ook zo voelt. Ook al is die nep zelf inmiddels dik en dik antiek.
Ik denk dat het stadsbetuur van Lucca - en Slow Food - zich af moet vragen voor welke (eet)waarden ze nou precies staan en hoe je die in de 21e eeuw moet vormgegeven. Het leven gaat nl. door en blijft - godzijdank - niet hangen in de 16e, 17e of 18e eeuw. Dat wil niet zeggen dat je de basiswaarden voor zoiets als 'goed eten' niet steeds opnieuw kunt heruitvinden in hun eigen tijdsgewricht.
Voor zover ik begrijp willen het bestuur de pittazaken en hagedis-op-een-stokje alleen maar weren uit de Centro storico. Dat is maar een klein stukje van de hele stad. Het is iets als esthetische vestigingswetten, stadsplanning. In Nederland zijn bouw- en visuele beperkingen veel strikter dan in de rest van Europa. Als ik een flatgebouw volgens Yemenitische normen wil bouwen in het centrum van Zierikzee, dan mag dat niet. Is dat dan architectonisch racisme?
Trouwens, Dick, Viollet-le-Duc (merkte in tijdens mijn laatste bezoek aan Carcassonne) is behoorlijk gerehabiliteerd in de visie van de huidige kunsthistorici. Hij is trouwens nooit een "nepper" geweest, hij was een hyper-restaurateur. Hij maakte de dingen "perfect" volgens middeleeuwse principes waarvoor de middeleeuwers zelf geld noch tijd hadden