Die tijd is voorbij. Excellent is excellenter dan de A-merken. En AH verdient er veel meer op dan vroeger. De bonus voor het 'betere' merk strijken ze zelf op. Ze hoeven niks meer te delen met de merkfabrikanten.
Nou dit worstje.
Excellent is heel echt. Dat moeten we tenminste geloven. Dit is een typisch Belgische worst, ondanks zijn Italiaanse naam. Het huis erop doet denken aan de binnenstad van Gent. Een Belgisch culinair journalist bij wie ik navraag deed wees me erop dat er veel Italiaanse, maar inmiddels goed gewortelde immigranten in het land zijn. Van Marie Arena tot Adamo en Rocco Granata. Elio di Rupo schopte het zelfs tot bekend politicus. Maar nee, er is geen eeuwenoud klein worstje met de typisch Belgische benaming Picollini.
Ik zocht nog even door en vond de verklaring. Picollini is de fantasienaam voor een niet al te groot worstje van de Ardenner grootworst- en patemaker Marcassou, zeg maar een Belgische Stegeman. Excellent kleedt de Marcassoutjes uit, plakt er z'n
Natuurlijk heb ik het worstje geproefd. Niks ernstig mis mee. Het is gewoon een redelijk vers, droog worstje. De witschimmel die het moest beschermen tijdens het rijpen is overbodig. Als het 2 weken oud is, is het veel. Dat is ongeveer de tijd die nodig is tussen in- en verkoop.
Toen begreep ik het. Het is net als vroeger. Je kunt je ermee redden. Alleen is er nu niks beters meer te vinden. Je moet het er maar mee doen.
Tis tenslotte Excellent en dat is goed en duur genoeg.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nog een groter cliché, Dick: het huis erop komt niet uit Gent maar is herkenbaar als de ingang van het Begijnhof van Brugge (maar dan in spiegelbeeld). Een plek die wel door miljoenen Japanners is gefotografeerd.
Ik vind, als Belg, het vlaggengezwaai nogal raar. Vandaag is onze vlag een verkoopsargument, twintig jaar geleden was de term 'Belg' enkel een bron van hoon, van Marseille tot New York. 't Kan verkeren!
Maar Hier is dus een Vlaamse sightseeing "must", model staand voor Belgische gastronomie, gemaakt door een Waals (Ardeens)bedrijf voor een product met een Italiaanse naam voor een Nederlandse grootgrutter.
"Vive l'Europe"
Ah, daar ben ik dus al veel te lang niet geweest ;-) Dank!
Van Nick - hij was mijn bron - begreep ik dat de naam Picollini in het Waals een vondst is.
De Italianen kwamen als mijnwerkers naar het vnl. Waalse deel van Belgie in de jaren vijftig. Daar pasten ze goed, want Waalse dialecten lijken voor buitenstanders op Italiaans. En dan komt het: 'picoler’ betekent lekker doordrinken.
Het is dus gewoon een gezellig zuipworstje voor stoere Waalse mijnwerkers. Een voorbeeld van perfecte inburgering bovendien ;-)
In Zaandam dachten ze, we plakken er Vlaamse Begijntjes op.
Eigenlijk is de Italiaanse invloed in Vlaanderen ouder. De eerste immigrantengolf bestaat uit de afgevaardigden van de Italiaanse handelshuizen die een vestiging in steden als Brugge en Gent begonnen (Zo werd Borelli Boreel). In dat geval is het Begijnhof dan wel weer aardig, maar dat wisten ze vast niet daar op de Zaan.
Nu wel ;-)