Dat nieuws kwam gisteren naar buiten door een publicatie in het wetenschappelijke vakblad JAMA. De bekende Amerikaanse hoogleraar voedingsleer Marion Nestle schreef er een editorial bij.
In haar editorial schrijft Nestle: "Door de tabaks-, chemische en farmaceutische industrie betaald onderzoek, levert vrijwel altijd resultaten op die de voordelen of het gebrek aan schade van de producten van de sponsor bevestigen. Dat is zelfs het geval als onafhankelijk betaald onderzoek tot tegengestelde conclusies komt.
Hoewel het nodige bewijs laat zien dat deze industrieën doelbewust het ontwerp, de resultaten en de interpretatie beïnvloeden van de studies die zij betaald hebben, is veel minder bekend over de invloed van de levensmiddelenindustrie op betaald voedingsonderzoek.
Typerend zijn verklaringen waarin staat dat belanghebbende financiers van voedingsonderzoek geen enkele rol hadden bij de opzet, uitvoering, interpretatie, de verwoording of publicatie daarvan. Zonder een “smoking gun" is het moeilijk om het tegendeel te bewijzen.
De documenten laten er weinig twijfel over bestaan dat financiers die uitkomst wilden. De onderzoekers wisten wat de financiers verwachtten en stelden hen niet teleur. Of ze dit onbewust of met opzet deden, of omdat ze echt geloofden dat verzadigd vet de grootste bedreiging is, is onbekend. Dat neemt niet weg dat wetenschap zo niet hoort te werken. is niet de bedoeling om op deze manier te werken. De review is eerder een vorm van public relations dan wetenschap."
Het complete editorial is hier (in het Engels) te lezen. Nestle vindt de studie van belang als historisch document dat laat zien hoe lang de levensmiddelenindustrie al gebruik maakt van gekocht onderzoek om producten gunstig te positioneren.
Dit artikel afdrukken
Hoewel het nodige bewijs laat zien dat deze industrieën doelbewust het ontwerp, de resultaten en de interpretatie beïnvloeden van de studies die zij betaald hebben, is veel minder bekend over de invloed van de levensmiddelenindustrie op betaald voedingsonderzoek.
Typerend zijn verklaringen waarin staat dat belanghebbende financiers van voedingsonderzoek geen enkele rol hadden bij de opzet, uitvoering, interpretatie, de verwoording of publicatie daarvan. Zonder een “smoking gun" is het moeilijk om het tegendeel te bewijzen.
De documenten laten er weinig twijfel over bestaan dat financiers die uitkomst wilden. De onderzoekers wisten wat de financiers verwachtten en stelden hen niet teleurIn het jongste nummer van JAMA Internal Medicine zeggen Kearns en drie collega's wel een smoking gun te hebben gevonden. Ze doken uitgebreid in archiefstukken uit de jaren 1950 en 1960 en konden overtuigend bewijzen dat een handelsorganisatie met belangen in suiker niet alleen betaalde voor onderzoek, maar ook de doelbewuste initiator en beïnvloeder was van onderzoek dat suiker vrij moest pleiten als belangrijke risicofactor voor hart- en vaatziekten. Hoewel studies in die jaren wezen op een relatie tussen een voedingspatroon met veel suiker en het risico op hart- en vaatziekten, zorgde de suikerbranche ervoor dat wetenschappers en beleidsmakers zich gingen richten op de rol van vet en cholesterol in voeding. De branchevereniging betaalde omgerekend meer dan 48.000 hedendaagse dollars aan 3 Harvard-voedingshoogleraren voor een onderzoeksreview waarin de veronderstelling dat suikers voor hart- en vaatziekten zorgen, zou worden weerlegd.
Hoewel studies in die jaren wezen op een relatie tussen een voedingspatroon met veel suiker en het risico op hart- en vaatziekten, zorgde de suikerbranche ervoor dat wetenschappers en beleidsmakers zich gingen richten op de rol van vet en cholesterol in voedingDe review verscheen in 2 delen in de New England Journal of Medicine in 1967. De auteurs erkenden steun van de door de industrie gefinancierde Nutrition Foundation, maar ze verzwegen de financiering van hun review. [...] Ondanks het feit dat zij in eerdere publicaties zowel vetten als suikers hadden genoemd als risico voor hart- en vaatziekten, legde hun review opeens de nadruk op onderzoeksresultaten waarin verzadigd vet in plaats van suikers de oorzaak daarvan blijkt.
De documenten laten er weinig twijfel over bestaan dat financiers die uitkomst wilden. De onderzoekers wisten wat de financiers verwachtten en stelden hen niet teleur. Of ze dit onbewust of met opzet deden, of omdat ze echt geloofden dat verzadigd vet de grootste bedreiging is, is onbekend. Dat neemt niet weg dat wetenschap zo niet hoort te werken. is niet de bedoeling om op deze manier te werken. De review is eerder een vorm van public relations dan wetenschap."
Het complete editorial is hier (in het Engels) te lezen. Nestle vindt de studie van belang als historisch document dat laat zien hoe lang de levensmiddelenindustrie al gebruik maakt van gekocht onderzoek om producten gunstig te positioneren.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
In Nederland hebben we het "Kenniscentrum Suiker & Voeding", dat nu bijvoorbeeld met het bericht komt dat "Wel is vet het meest en zijn suikers het minst geassocieerd met obesitas".
De site zelf heet overigens nog steeds kenniscentrumsuiker.nl.
Wetenschappelijke tijdschriften als het NEJM weigeren al enige tijd door de tabaksindustrie gesponsorde onderzoeken. Tijd om dat ook voor de suikerindustrie te doen.
Al blijft het lastig als sponsoring indirect plaats vindt, zoals bijvoorbeeld bij "wetenschappelijke fora" als het ILSI, dat zich indertijd ook door de tabaksindustrie liet sponsoren.
Een universiteit als Wageningen is voor een groot deel afhankelijk van de voedingsindustrie, en zelfs trots op haar "Gouden Driehoek" .
Recent scheidden WUR-voorzitter Fresco en haar business developer nog een "position paper" af dat pleit voor verplaatsen van de Hollandse kippen- en varkenshouderij naar Oost-Europa en verdere megalomanisering van onze melkveehouderij. Los van het feit dat het natuurlijk überhaupt al merkwaardig is dat onafhankelijk geachte instituten "position papers" produceren, zou je je kunnen afvragen welke politieke doelen daarmee gediend zijn.
Het is de hoogste tijd dat Nederlandse diëtisten om zich te distantiëren van hun "sugardaddy" de Suikerstichting, en suikerprofessors niet langer - "tegen slechts reiskostenvergoeding" -
"Suiker is geen vergif"-praatjes op hun congressen te laten houden, en zich verre te houden van suiker-"informatiemappen" of dergelijk materiaal in het onderwijs te gebruiken.
Organisaties als het Voedingscentrum zouden ook niet moeten willen figureren op de voorpagina van "Suiker in perspectief", en suiker- en vinkjesprofessors die zich lenen om een wetenschappelijk tintje te geven aan die suikersite tasten daarmee hun eigen geloofwaardigheid aan.
En daarmee tevens die van hun wetenschap.
Net zoals artsen die zich tot niet eens zo heel lang geleden bleven lenen voor tabakspropaganda, of de negatieve effecten van meeroken in twijfel bleven trekken.
"En wat doe je in je bidon: ketonen of koolhydraten? Prof.dr. Luc van Loon (Maastricht University): ‘Even kort door de bocht: als ik moet kiezen tussen koolhydraten of ketonen in mijn bidon,
dan kies ik voor koolhydraten!"
Schippers is niet alleen minister van tabak, maar ook van suiker, vet en zout:
CEO meldt in "A spoonful of sugar":
"Champions weak voluntary schemes:
The Dutch Presidency of the first half of 2016 has been criticised for
its Roadmap for Action on Food Product Improvement
which works hand in hand with the food industry; the
Roadmap emphasizes weak voluntary sugar reduction
targets and public-private partnerships for industry. "
L'histoire se répète:
"Their strategies include:
Pushing free trade agreements and deregulation drives that undermine existing laws;
Exercising undue influence over EU regulatory bodies;
Capturing scientific expertise;
Championing weak voluntary schemes;
Outmaneuvering consumer groups by spending billions on aggressive lobbying.
Health policies like upper limits for sugars in processed foods, sugar taxes, and labels that clearly show added sugars are long overdue.
We need lobby transparency and a clear division between the regulators and the regulated.
Rules and guidelines that help people make informed and healthier nutrition choices
must no longer fall prey to the disproportionate influence of the food and drink industry."
Ben Goldacre, kom er maar in! De pro-suikerlobby is een gevalletje Bad Science.
Twee vragen.
1. De gewraakte review was geschreven door een van de meest vooraanstaande voedingswetenschappers van dat moment, Mark Hegsted, plus nog twee andere gereputeerde wetenschappers, en werd gepubliceerd in een van de meest vooraanstaande medisch-wetenschappelijke 'journals', de NEJM.
Nu wordt wetenschappelijk onderzoek, zo weten we allemaal, geacht om controleerbaar en reproduceerbaar te zijn.
Hoe is het dan mogelijk dat het bijna 50 jaar geduurd heeft voordat iemand erachter kwam dat die studie aan alle kanten kraakte? Waar bleef de kritiek van de 'peers'? Gingen ze ervan uit dat alles wel zou kloppen? Of durfde niemand iets lelijks te zeggen over het werk van de grote Hegsted en zijn hooggeleerde Harvard-collega's?
2. Kan zoiets weer gebeuren?
Ja, zegt onderzoek-onderzoeker John Ioannidis. Sterker nog, het gevaar is zelfs groter geworden omdat meta-analyses nu meer status hebben dan vroeger. "Reviews en meta-analyses worden marketingtools", zegt Ioannidis zelfs.
En zo ging en gaat het nog steeds met studies naar voeding, schadelijkheid ervan en van gifstoffen enz. Het bedrijf dat het onderzoek laat doen wil alleen maar de positieve resultaten hebben en laten zien, vandaar dat 'de mens/consument' geen vertrouwen meer heeft in de wetenschap, omdat dit soort nieuws steeds vaker naar buiten komt, helaas zal je er vaak de alternatieven media voor moeten bekijken of heel diep achterin tussen andere artikeltjes die ook niemand leest moeten zoeken in kranten om het te weten te komen