Vervuiling van water door meststoffen zorgt voor een verhoogde algengroei. Dat is algemeen bekend. Science Daily meldt dat wetenschappers hebben ontdekt dat een overdaad aan nutriënten, zoals de meststoffen fosfor en stikstof, ook de natuurlijke bron van koolstof in water verstoort.
Koolstofstromen
Door de toevoeging van stikstof en fosfor aan water ontstaat eutrofiëring. Dat is de vergroting van voedselrijkdom in water. Hierdoor gaan de algen woekeren en maken ze veel koolstof aan. Omdat koolstof een belangrijke voedselbron voor andere organismen in het water is, zetten die het op een groeien. Omdat echter de overdaad van koolstof in het water leidt tot een tekort aan zuurstof verstikt het watermilieu.
Een andere bron van koolstof in beekjes en rivieren is de afbraak van plantaardig afval uit bijvoorbeeld aangrenzende bossen. In lage concentraties spelen stikstof en fosfor een cruciale rol bij de afbraak van koolstof uit plantenresten door microben en insecten. Normaal is dit een goede bron van nutriënten voor het ecosysteem in het water. De overmaat aan fosfor en stikstof, uit zowel dierlijke als kunstmest, zorgt echter voor een fundamentele verstoring van aquatische ecosystemen.
Beide bronnen belangrijk
Gesponsord door de National Science Foundation’s Division of Environmental Biology onderzochten Amerikaanse wetenschappers de invloed van vervuiling door meststoffen op de afbraak van plantenafval in water. Ze deden tests waarbij ze constant nutriënten toevoegden aan kleine waterlopen.
De onderzoekers ontdekten dat de toegevoegde nutriënten voor een halvering van koolstof afkomstig van plantenafval zorgden. Door een overdaad aan stikstof en fosfor maken algen meer koolstof aan, maar breekt de oorspronkelijke stroom van koolstof sneller af. Dat klinkt positief, maar dat is het niet omdat het betekent dat de van nature aanwezige plantenresten niet meer beschikbaar komen voor de oorspronkelijke koolstofbalans in het gebied. Cru gezegd: de natuur sterft langzaam - maar zeker - af door overbemesting in het water.
Watervervuiling door meststoffen die we gebruiken voor onze voedselproductie heeft dan ook een grote invloed op de balans in het water- en omliggende milieu.
De onderzoekers hopen dat hun onderzoek bijdraagt aan een beleidsverandering om vervuiling door meststoffen tegen te gaan.
Het onderzoek is gepubliceerd in Science.
Fotocredits: 'Water pollution from dairy operation', eutrophication&hypoxia
Dit artikel afdrukken
Koolstofstromen
Door de toevoeging van stikstof en fosfor aan water ontstaat eutrofiëring. Dat is de vergroting van voedselrijkdom in water. Hierdoor gaan de algen woekeren en maken ze veel koolstof aan. Omdat koolstof een belangrijke voedselbron voor andere organismen in het water is, zetten die het op een groeien. Omdat echter de overdaad van koolstof in het water leidt tot een tekort aan zuurstof verstikt het watermilieu.
Een andere bron van koolstof in beekjes en rivieren is de afbraak van plantaardig afval uit bijvoorbeeld aangrenzende bossen. In lage concentraties spelen stikstof en fosfor een cruciale rol bij de afbraak van koolstof uit plantenresten door microben en insecten. Normaal is dit een goede bron van nutriënten voor het ecosysteem in het water. De overmaat aan fosfor en stikstof, uit zowel dierlijke als kunstmest, zorgt echter voor een fundamentele verstoring van aquatische ecosystemen.
Beide bronnen belangrijk
Gesponsord door de National Science Foundation’s Division of Environmental Biology onderzochten Amerikaanse wetenschappers de invloed van vervuiling door meststoffen op de afbraak van plantenafval in water. Ze deden tests waarbij ze constant nutriënten toevoegden aan kleine waterlopen.
Cru gezegd: de natuur sterft langzaam - maar zeker - af door overbemesting in het waterHun eerste experiment in twee beekjes duurde zes jaar. Bij het tweede experiment onderzochten ze drie jaar vijf beekjes, waaraan ze verschillende combinaties van fosfor en stikstof toevoegden. Zo imiteerden de wetenschappers verschillende soorten landgebruik die zorgen voor de watervervuiling.
De onderzoekers ontdekten dat de toegevoegde nutriënten voor een halvering van koolstof afkomstig van plantenafval zorgden. Door een overdaad aan stikstof en fosfor maken algen meer koolstof aan, maar breekt de oorspronkelijke stroom van koolstof sneller af. Dat klinkt positief, maar dat is het niet omdat het betekent dat de van nature aanwezige plantenresten niet meer beschikbaar komen voor de oorspronkelijke koolstofbalans in het gebied. Cru gezegd: de natuur sterft langzaam - maar zeker - af door overbemesting in het water.
Watervervuiling door meststoffen die we gebruiken voor onze voedselproductie heeft dan ook een grote invloed op de balans in het water- en omliggende milieu.
De onderzoekers hopen dat hun onderzoek bijdraagt aan een beleidsverandering om vervuiling door meststoffen tegen te gaan.
Het onderzoek is gepubliceerd in Science.
Fotocredits: 'Water pollution from dairy operation', eutrophication&hypoxia
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ja Joep, ik ben natuurlijk geen limnoloog, maar heb wel indruk dat het vooral om die eenzijdige woekering gaat bij de problemen, dus om biodiversiteit eigenlijk, en herinner mij van colleges nog wel dat eutrofe (goed gevoede) ecosystemen veel rijker,productiever en diverser waren dan de oligotrofe zoals hoogvenen (weinig gevoede), en nu krijg je weer die ommekeer naar oligotroof en afplaggen voor de diversiteitverbetering. Hypoxie, zo las ik ergens, is ook geen status maar een tijdelijk proces, ten gevolge van eenzijdige woekering. En er stond bij dat het allemaal heel eenvoudig op te lossen was (dus niet irreversibel), gewoon een kwestie van wat we willen met ons landschap, onze landbouw, veeteelt en de beken, sloten en vaarten. Simple comme un jour dus! En @ Jos: dus die nitraatrichtlijn van 50 mg/lt zou dan uit de USA komen? dat is nieuw voor me, me nooit gerealiseerd!
Dirk #1, nog steeds ook in NL hoor, maar je moet wel verder stroomopwaarts zoeken.
Zo stroomt hier o.a. de Mosbeek. Dicht bij de bronnen, waar het water nog glashelder is, snel stroomt en nooit uitdroogt, groeit volop witte waterkers. Ook veel andere beken die in NO Twente of over de grens ontspringen zijn aanvankelijk glashelder maar worden snel troebel zodra het stromende water de bossen verlaat. Na de rioolwater zuivering zie ik dat het troebele water samen met het heldere gezuiverde rioolwater zijn weg vervolgt en weer wat minder troebel is. De plantengroei is daarna eenzijdig en woekert sterk waardoor het regelmatig verwijderd moet worden. Wel lekker breed, zandstrandjes en wandelpaden zoals langs de onlangs opnieuw aangelegde beek "Markgraven". Lijkt ideaal voor dagrecreatie met badderende kinderen, maar de zwemkwaliteit van het water is niet bekend. Een overzicht van de zwemwater kwaliteit zoals het ministerie van volksgezondheid in Frankrijk bijhoudt, kennen wij in NL helaas niet. De waterkwaliteit wisselt hier wellicht te snel.
@Jarno: in Suriname is er een Colacreek met water dat precies de cocacolakleur heeft, in Brazilie is er een Rio Negro met bijna zwart water (was die Coal Creek ook zo zwart?), alles zonder enige menselijke invloeden, gewoon gezonde natuur (humusvormen), het stromend beekje waar ik als jongen watertorren en kokerjuffers ving (kristalhelder) is een troebel stroompje geworden, maar echt niet van humuszuren of andere natuurlijke substanties!Vergeleken met de stinkende beken in Oost Europa gaat het bij ons trouwens helemaal niet zo slecht!
Dirk #7, niet dat ik er veel verstand van heb (op dit punt zou ik de concurrentie met jouw plantkundige kennis beslist niet aandurven), maar: er staat toch juist dat er concurrentie om de zuurstof ontstaat? Wat betekent dat?
Komen ze daar in de USA nu pas achter? Volgens mij is dit al meer dan 30 jaar bekend en de aanzet van de nitraatrichtlijn en later de kaderrichtlijn water in de EU.