Vervuiling van water door meststoffen zorgt voor een verhoogde algengroei. Dat is algemeen bekend. Science Daily meldt dat wetenschappers hebben ontdekt dat een overdaad aan nutriënten, zoals de meststoffen fosfor en stikstof, ook de natuurlijke bron van koolstof in water verstoort.
Koolstofstromen
Door de toevoeging van stikstof en fosfor aan water ontstaat eutrofiëring. Dat is de vergroting van voedselrijkdom in water. Hierdoor gaan de algen woekeren en maken ze veel koolstof aan. Omdat koolstof een belangrijke voedselbron voor andere organismen in het water is, zetten die het op een groeien. Omdat echter de overdaad van koolstof in het water leidt tot een tekort aan zuurstof verstikt het watermilieu.
Een andere bron van koolstof in beekjes en rivieren is de afbraak van plantaardig afval uit bijvoorbeeld aangrenzende bossen. In lage concentraties spelen stikstof en fosfor een cruciale rol bij de afbraak van koolstof uit plantenresten door microben en insecten. Normaal is dit een goede bron van nutriënten voor het ecosysteem in het water. De overmaat aan fosfor en stikstof, uit zowel dierlijke als kunstmest, zorgt echter voor een fundamentele verstoring van aquatische ecosystemen.
Beide bronnen belangrijk
Gesponsord door de National Science Foundation’s Division of Environmental Biology onderzochten Amerikaanse wetenschappers de invloed van vervuiling door meststoffen op de afbraak van plantenafval in water. Ze deden tests waarbij ze constant nutriënten toevoegden aan kleine waterlopen.
De onderzoekers ontdekten dat de toegevoegde nutriënten voor een halvering van koolstof afkomstig van plantenafval zorgden. Door een overdaad aan stikstof en fosfor maken algen meer koolstof aan, maar breekt de oorspronkelijke stroom van koolstof sneller af. Dat klinkt positief, maar dat is het niet omdat het betekent dat de van nature aanwezige plantenresten niet meer beschikbaar komen voor de oorspronkelijke koolstofbalans in het gebied. Cru gezegd: de natuur sterft langzaam - maar zeker - af door overbemesting in het water.
Watervervuiling door meststoffen die we gebruiken voor onze voedselproductie heeft dan ook een grote invloed op de balans in het water- en omliggende milieu.
De onderzoekers hopen dat hun onderzoek bijdraagt aan een beleidsverandering om vervuiling door meststoffen tegen te gaan.
Het onderzoek is gepubliceerd in Science.
Fotocredits: 'Water pollution from dairy operation', eutrophication&hypoxia
Dit artikel afdrukken
Koolstofstromen
Door de toevoeging van stikstof en fosfor aan water ontstaat eutrofiëring. Dat is de vergroting van voedselrijkdom in water. Hierdoor gaan de algen woekeren en maken ze veel koolstof aan. Omdat koolstof een belangrijke voedselbron voor andere organismen in het water is, zetten die het op een groeien. Omdat echter de overdaad van koolstof in het water leidt tot een tekort aan zuurstof verstikt het watermilieu.
Een andere bron van koolstof in beekjes en rivieren is de afbraak van plantaardig afval uit bijvoorbeeld aangrenzende bossen. In lage concentraties spelen stikstof en fosfor een cruciale rol bij de afbraak van koolstof uit plantenresten door microben en insecten. Normaal is dit een goede bron van nutriënten voor het ecosysteem in het water. De overmaat aan fosfor en stikstof, uit zowel dierlijke als kunstmest, zorgt echter voor een fundamentele verstoring van aquatische ecosystemen.
Beide bronnen belangrijk
Gesponsord door de National Science Foundation’s Division of Environmental Biology onderzochten Amerikaanse wetenschappers de invloed van vervuiling door meststoffen op de afbraak van plantenafval in water. Ze deden tests waarbij ze constant nutriënten toevoegden aan kleine waterlopen.
Cru gezegd: de natuur sterft langzaam - maar zeker - af door overbemesting in het waterHun eerste experiment in twee beekjes duurde zes jaar. Bij het tweede experiment onderzochten ze drie jaar vijf beekjes, waaraan ze verschillende combinaties van fosfor en stikstof toevoegden. Zo imiteerden de wetenschappers verschillende soorten landgebruik die zorgen voor de watervervuiling.
De onderzoekers ontdekten dat de toegevoegde nutriënten voor een halvering van koolstof afkomstig van plantenafval zorgden. Door een overdaad aan stikstof en fosfor maken algen meer koolstof aan, maar breekt de oorspronkelijke stroom van koolstof sneller af. Dat klinkt positief, maar dat is het niet omdat het betekent dat de van nature aanwezige plantenresten niet meer beschikbaar komen voor de oorspronkelijke koolstofbalans in het gebied. Cru gezegd: de natuur sterft langzaam - maar zeker - af door overbemesting in het water.
Watervervuiling door meststoffen die we gebruiken voor onze voedselproductie heeft dan ook een grote invloed op de balans in het water- en omliggende milieu.
De onderzoekers hopen dat hun onderzoek bijdraagt aan een beleidsverandering om vervuiling door meststoffen tegen te gaan.
Het onderzoek is gepubliceerd in Science.
Fotocredits: 'Water pollution from dairy operation', eutrophication&hypoxia
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een van de aardigste natuurbelevingen in de bergen zijn die kristalheldere snelstromende bergbeken, geen kunstmest, en zuurstof zat door al die beweging, maar ik herinner mij ook heldere beekjes uit mijn jeugd in NL, wel lang geleden, misschien nog in het geuldal??
Dit had Hendrik ook op kunnen schrijven (met wat andere woorden :) ). Maar ik begrijp niet helemaal wat er gebeurt met die natuurlijke koolstof kringloop, die gaat rotten in het water en daardoor meer stikstof emissie naar de lucht?
Het is ook een nogal warrig verhaaltje Liesbeth, algen die bloeien? dat is de vertaling van blooming natuurlijk, overdadige groei/ontwikkeling, en de kardinale rol van planteneters als waterluizen en andere fauna mis ik ook node, zo wordt het er niet duidelijker op. In hollandse sloten met eendenkroos (een exoot) dringt helemaal geen licht meer door, dus wordt het soep, ipv kringloop, harmonieuze afbraak en aanmaak, dus helderheid, dat is in bergbeken gelukkig altijd wel in orde, geen rotting en stank daar. lees het origineel eens, dit is een gebrekkige samenvatting. Cruciale element daarin: door al die N en P uit de landbouw, wordt de natuurlijke organische detritus (blaadjes, takjes) die die N en P beter bufferen in locale foodwebs,versneld afgebroken, zodat er meer N en P naar de meren en de estuariën stroomafwaarts ontsnapt (toevoeging van mij: met als gevolg de dode zeeen voor de kust daar, In Carolina wordt dat de enorme schaal van de varkensbioindustrie vaak verweten), althans, zo snap ik het dan!
Dirk # 3, daar ben ik het met je eens. En laten we eerlijk zijn je #1 slaat nergens op, ik hoop dat je het eens met me bent.
Natuurlijk dat in de bergbeken helder water stroomt, immers hoe hoger je in de bergen komt des te minder er organisch materiaal van welke afkomst dan ook in dat beekje kan belanden!
Ander voorbeeld is Coal creek in NZ.
Ik heb er persoonlijk mezelf staan te verwonderen dat er zulk gitzwart water uit de "natuur" kan stromen.
Je herinnering aan je jeugd beekjes zijn volgens mij net zo vertroebeld als de beken die door een oerbos lopen en veel organisch materiaal met zich mee voeren ;)
Dirk, als je op de bron klikt (zie de eerste balk direct onder het artikel) of op de link onder de tekst, dan kom je bij het origineel. Hoe konden we het je nog makkelijker maken?
The floor is yours: geef ons jouw betere versie van wat het origineel zegt.