De discussie over voedselbeleid en een voedselminister zwelt aan. Dat komt omdat er na de komende verkiezingen mogelijk een voedselminister komt óf helemaal geen departement meer zal bestaan waar landbouw als aparte activiteit nog een rol speelt. Het ministerie van EZ sorteerde al voor op die situatie met de presentatie van 10 voedselvisies, begin dit jaar in Rotterdam. Ook Dick Veerman schreef er een. Vanmorgen schreef hij over zijn bedenkingen bij een eventuele minister van Voedsel. Reden voor hem om een column over de presentatie van de EZ-voedselvisie, die verscheen in de printeditie van Vork, alsnog ook online te plaatsen. Vraag: wat verwachten we van een voedselminister? Staatssecretaris Van Dam lijkt te antwoorden marketing. Dat moet de burger gezonder maken en de boer duurzamer en klantgerichter (en weer rendabel natuurlijk).
Nederland krijgt een ‘voedselbeleid’. Het ministerie van EZ zette dat feit luister bij met een diner pensant in een morsige oude loods in de Rotterdamse haven. Er hingen vrouwen met van die prachtige prille borsten aan de muur. Net als in een oude garage met Pirelliposters, maar dan een beetje meer Helmut Newton. Dat hoort bij het hipsterdom.
Pet met broccoli
Inmiddels betaalt ook een ministerie grif voor een etentje in zo’n bedenkelijke tent. De kok kwam als een artiest on stage. Pet op z’n kop. Ik ben het vergeten, maar hij had natuurlijk zo’n strakke baard. Hij vertelde dat zijn restaurant heet naar zijn pa Posse en niet naar de politie van de sheriff. Koken moest ‘puur’ en ‘hard’ zijn. Daar kon hij lang over praten. Dat deed’ie gelukkig niet.
Ik zakte onderuit en zette m'n verstand op nul. De rel rond professor Van Boekel was nog warm. Die had gezegd dat je helemaal niet puur en zelf hoeft te koken. Een topkok noemde hem een ‘oetlul’, een andere wou hem ‘ophangen’. Fabriekseten, zei Van Boekel, is veel veiliger. Ik zag net voor ik bij kookloods Posse aankwam het koekblik op poten van Unilever, maker van onder meer soepen in blikken en zakken die veilig en voedzaam een paar jaar meegaan in je voorraadkast.
Maar EZ wou het hip. Volgens de staatssecretaris moest het hele voedselsysteem op de schop om duurzaam te worden. Zijn kinderen mogen niet meer aan de pannenkoeken. Ze moeten vers gekookte broccoli leren eten. Dat spul werd ooit door de reclamecampagne Big Bang Broccoli gehyped. Mensen gingen het kopen en besloten natuurlijk definitief dat nooit meer te doen. Ook reclame maakt niet lekker wat je vies vindt.
De ochtend voorafgaand aan het feestje vertelde de staatssecretaris op NOS TV dat er een App moet komen waarmee een consument kan tracken van welke boer het gehakt in zijn bal, lasagne of op zijn pizza komt. Dat wordt nog wat. Tien gram gehakt kan afkomstig zijn van karkassen van tien slachters, die van nog veel meer boeren en van heel veel meer varkens kwamen. Het kan uit vele landen komen en bestaan uit varkens die al drie jaar geleden werden geslacht, aangevuld met een stel van vorige week. Wees gerust: daar is niets mis mee, want het is echt voedselveilig. Zeker als het op de pizza van Dr. Oetker of de Lidl zit. Voor een hip restaurant met pet en een eigen varken is dat stukken minder duidelijk. Niet voor niets moest recent de Amerikaanse hippe slow snel-eten-keten Chipotle besluiten wat minder ‘puur & hard te gaan koken. Bergen klanten werden ziek van het gerommel in die lokale keukens van baardmansen met pet. Terug dus naar de centrale keuken en cleane witte pakken. Chipotle lijkt inmiddels wat meer op McDonald’s. Ook hippe klanten snappen snel wat racekak is.
Marketing
Toch krijgt Nederland een voedselbeleid met baard en pet. Ik probeerde de aanwezigen te vertellen dat ik niet zou weten waarom we alles zouden moeten weten van de herkomst van een snipper gehakt of het melkpoeder - van litertjes uit de hele wereld - dat wordt toegevoegd aan je Griekse yoghurt. Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door?
Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketing.
Voedsel heeft een baard met blote tieten én is nog economisch beleid ook. De voedselbende zorgt met lokaal, puur, vers en ‘hard’ koken voor het perfecte alibi om alles te vergeten. Doe mee. Zet je duurzame verstand op nul. Let’s party!”
NB: (naschrift 5 mei, 11:50 uur) wie dit stukje niet meteen begrijpt, leze reactie #13 in antwoord op Huib Stam
Dit artikel afdrukken
Pet met broccoli
Inmiddels betaalt ook een ministerie grif voor een etentje in zo’n bedenkelijke tent. De kok kwam als een artiest on stage. Pet op z’n kop. Ik ben het vergeten, maar hij had natuurlijk zo’n strakke baard. Hij vertelde dat zijn restaurant heet naar zijn pa Posse en niet naar de politie van de sheriff. Koken moest ‘puur’ en ‘hard’ zijn. Daar kon hij lang over praten. Dat deed’ie gelukkig niet.
Ik zakte onderuit en zette m'n verstand op nul. De rel rond professor Van Boekel was nog warm. Die had gezegd dat je helemaal niet puur en zelf hoeft te koken. Een topkok noemde hem een ‘oetlul’, een andere wou hem ‘ophangen’. Fabriekseten, zei Van Boekel, is veel veiliger. Ik zag net voor ik bij kookloods Posse aankwam het koekblik op poten van Unilever, maker van onder meer soepen in blikken en zakken die veilig en voedzaam een paar jaar meegaan in je voorraadkast.
Maar EZ wou het hip. Volgens de staatssecretaris moest het hele voedselsysteem op de schop om duurzaam te worden. Zijn kinderen mogen niet meer aan de pannenkoeken. Ze moeten vers gekookte broccoli leren eten. Dat spul werd ooit door de reclamecampagne Big Bang Broccoli gehyped. Mensen gingen het kopen en besloten natuurlijk definitief dat nooit meer te doen. Ook reclame maakt niet lekker wat je vies vindt.
Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door? Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketingRacekak
De ochtend voorafgaand aan het feestje vertelde de staatssecretaris op NOS TV dat er een App moet komen waarmee een consument kan tracken van welke boer het gehakt in zijn bal, lasagne of op zijn pizza komt. Dat wordt nog wat. Tien gram gehakt kan afkomstig zijn van karkassen van tien slachters, die van nog veel meer boeren en van heel veel meer varkens kwamen. Het kan uit vele landen komen en bestaan uit varkens die al drie jaar geleden werden geslacht, aangevuld met een stel van vorige week. Wees gerust: daar is niets mis mee, want het is echt voedselveilig. Zeker als het op de pizza van Dr. Oetker of de Lidl zit. Voor een hip restaurant met pet en een eigen varken is dat stukken minder duidelijk. Niet voor niets moest recent de Amerikaanse hippe slow snel-eten-keten Chipotle besluiten wat minder ‘puur & hard te gaan koken. Bergen klanten werden ziek van het gerommel in die lokale keukens van baardmansen met pet. Terug dus naar de centrale keuken en cleane witte pakken. Chipotle lijkt inmiddels wat meer op McDonald’s. Ook hippe klanten snappen snel wat racekak is.
Marketing
Toch krijgt Nederland een voedselbeleid met baard en pet. Ik probeerde de aanwezigen te vertellen dat ik niet zou weten waarom we alles zouden moeten weten van de herkomst van een snipper gehakt of het melkpoeder - van litertjes uit de hele wereld - dat wordt toegevoegd aan je Griekse yoghurt. Waarom zou ik minder moeten weten over de grondstoffen, vervuiling, arbeid en reis achter mijn T-shirt, (onder)broek, trui, mijn iPhone, de onderdelen van mijn auto, de inrichting van mijn huis en ga-zo-maar-door?
Helpt het de aarde of mezelf als ik voortaan gehakt van 1 varken eet of weet van welke boer mijn spruiten komen? Doe normaal. Da’s niks anders dan marketing.
Voedsel heeft een baard met blote tieten én is nog economisch beleid ook. De voedselbende zorgt met lokaal, puur, vers en ‘hard’ koken voor het perfecte alibi om alles te vergeten. Doe mee. Zet je duurzame verstand op nul. Let’s party!”
NB: (naschrift 5 mei, 11:50 uur) wie dit stukje niet meteen begrijpt, leze reactie #13 in antwoord op Huib Stam
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Huib, sorry, ik zei dat helemaal niet. Ik zeg alleen dat dit voedselbeleid niets om het lijf heeft, maar slechts een excuus is om niet meer na te denken.
Je voorspelling klopt volledig. Omdat de NVWA zijn door de overheid toebedeelde taak niet kan waarmaken en detaillisten het geëtter dat daardoor steeds ontstaat totaal zat zijn.
NB: dit betekent dus dat zulke dingen 'gewoon gebeuren', zie ook dit onderdeel van het voedselbeleid (ik heb er te lang met m'n neus boven op gestaan om te weten hoe het is gegaan). De vraag is: wat bedoellu met voedselbeleid Wie die vraag niet beantwoordt, blijft zitten met deze vermakelijke niksigheid.
Dick, als langjarige en oplettende consument ken ik de keten en de handel heus wel een beetje. Mij valt op dat mensen naar biologisch 'vluchten' omdat ze het conventionel voedsel niet vertrouwen. En terecht, zeg jij. Alleen doet het er voor jou niet toe. Maar voor mij wel. Ik wil vertrouwen hebben in conventioneel, grootschalig en efficient geproduceerd voedsel en daarom moet het nieuwe ministerie van Voedsel mij de middelen aanreiken om dat eenvoudig te controleren. Ik voorspel je dat hier it-jongens en meisjes op duiken die hele slimme platform based oplossingen gaan bedenken voor jouw multigehakt.
Huib, een grap, zelfs als hij serieus is, moet je nooit uitleggen.
Maar vooruit en alleen kort:
- duurzaamheid, gezondheid of traceerbaarheid (dat is volgens onze Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid de basis voor het door velen zo gewenste 'Voedselbeleid') hebben niets te maken met marketing (realiseer je trouwens wat er gebeurt als je gehakt traceerbaar moet maken; ik geef toe: daar moet je de keten en handel een beetje voor snappen)
- deze marketing leidt bestens tot minder duurzaamheid maar betere inkomens voor een handjevol boeren (waarom niet gesproken over de ruim 80% afvallers, waar het echte probleem zit en die zelfmoorden gaan plegen of hun beesten laten verhongeren?) en verwerkers
- de echte vraagstukken? Daar hoeven we het niet meer over te hebben
- (wat ik er niet in heb gezet:) hoezo, een Nederlands voedselbeleid van EZ terwijl onze economie volledig exportafhankelijk is, we daarvan leven en hippe hipster Posse in Berlijn niets verkoopt omdat het allemaal lokaal gedacht is. Lokaal leidt tot dit beeld van de marktwerking in Europa, zodat de vraag gesteld moet worden: is het beleid of is er over nagedacht?
Conclusie nav je commentaar: het is zo'n verward soepzooitje geworden dat het niet meer uitmaakt; iedereen denkt vanuit een frame en mixed er naar hartenlust op los. Zoals ik eerder schreef: we leven in een knotsknettergekke wereld. Dat komt met name omdat we ons die twee cruciale vragen niet meer stellen:
- waar moeten we het eigenlijk over hebben? (au juste, zei mijn oude wijze leermeester)
- wat is belangrijk? (en als we dat weten, nemen we het dan serieus?)
Dick, ik begrijp je betoog niet. Je komt naar mijn idee tot een conclusie die haaks op je argumenten staat. Je ventileert je afkeer van de nieuwe wind van pure, harde hipsterij in de voedselvoorziening, die EZ kennelijk nieuwe ideeën heeft ingeblazen. Weten ze daar wel dat dat modieuze gedoe onveiliger kan zijn dan fabrieksvoedsel? stel je vervolgens. Alle reden dus om een traceability app in te voeren, zou je zeggen. Maar nee, jij komt tot een andere conclusie, namelijk dat volledige traceerbaarheid niet nodig is. De redenering die jij volgt is: we hoeven niet ingewikkeld te doen, want het fabrieksvoedsel bezorgt je toch geen racekak. Ik vind dat heel bedenkelijk.
Mij lijkt het een uitstekend idee om voedsel volledig traceerbaar te maken. Dan kan je misschien ook kiezen voor gehakt dat van één varken komt en niet van tien. Het is ook leuk om te weten waar je diepvriesgarnalen en je komkommer vandaan komen. Het enige voorbeeld dat ik ken van traceability, is dat van elke haring in elk emmertje bij elke visboer precies bekend is waar, wanneer en door welk schip die gevangen is. Niet dat het iemand kan schelen, maar het is bijgehouden voor de quota.
Verder denk ik dat het een heel goed idee is om een ministerie van Voedsel op te tuigen in het komende GroenLinks/CDA/D66 kabinet.
Precies, ook ik hoef niet perse te weten waar mijn vlees vandaan komt als dat van tientallen runderen komt om 1 kilo gehakt van te maken, het enige wat ik wil weten is of het schoon is en zo min mogelijk overbodige rotzooi bevat en de dieren zo min mogelijk zooi te eten hebben gekregen. Is ook niet makkelijk uit te vinden in zo'n samenraapsel van weet ik hoeveel dieren in 1 kilo gehakt............