Volgens Varkens in Nood toonde onderzoek van de dierwetenschappers van ASG/WUR aan dat er een camera mee moet in de lift waarin varkens verdoofd worden voor de slacht. Als je het rapport van ASG leest dan zie je dat er niet meer, maar minder zuurstof moet worden toegevoegd aan het gasmengsel waarmee de dieren worden verdoofd. De informant van Varkens in Nood pleitte indertijd voor meer. ASG raadt proeven met minder in ieder geval radicaal af. Dat neemt niet weg dat de dieren door een gebrek aan zuurstof benauwd worden voor ze bedwelmd raken. De keuze is tussen snel en langzaam door die fase heengaan. De voorkeur van ASG is duidelijk.
Florine schreef ons:
Het onderzoek dat het ministerie van LNV liet uitvoeren door wetenschappers van de Animal Sciences Group van Wageningen naar mogelijkheden tot een vriendelijkere (andere) slachtmethode van varkens heeft opgeleverd dat wijziging van het gebruikte gasmengsel geen verbetering oplevert. Kortom, de slachtmethode met gasverdoving blijft zoals hij nu wordt toegepast. Bovendien: "Slachterijen kiezen vaak voor
Kortom, terug bij af. Ik vraag mij af of de guillotine-methode voor varkens geen soelaas zou kunnen bieden. Dood in een split second. De kop moet er toch af bij het uitsnijden van de delen. Het enige probleem is dan dat het bloed meteen vrijkomt maar daar kan stellig een modus op worden gevonden door misschien direct een grote afzuigmond voor het bloed over de nek van het onthoofde varken te schuiven. Het mag cru lijken, maar misschien is het beter voor het varken. De elektrische verdoving lijkt mij nog veel ellendiger voor de varkens (zag dat op een filmpje van Samuel Levie hier op foodlog ). Als we de hond en de poes vredig laten inslapen, zelfs cavia's, waarom mogen varkens dan geen 'betere' dood krijgen? Zelfs die anderhalve minuut ellendige strijd zou je je eigen huisdieren niet aandoen. Waarom dan wel het varken. Omdat hij je vreemd is? Laten we dit onderwerp toch actueel houden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
De elektrische verdovingsmethode zoals in het bewuste filmpje is getoond is eerder uitzondering dan regel. Ik heb toch al heel wat abattoirs van binnen en buiten gezien, maar de knullige wijze waarop de varkens worden verdoofd in dat bewuste abattoir op Corsica is niet echt maatgevend voor de wijze waaop dit doorgaans gebeurd. Normaal worden de electroden (automatisch) aan weerszijden van de kop geplaatst, het dier krijgt een stroomstoot en valt bewusteloos op de transportband. Kwestie van enkele seconden...
Het taboe rond het doden staat volgens mij niet het kiezen van een goede methode in de weg. Puur technisch kunnen we prima inschatten wat wel en wat niet goede oplossingen zijn voor het verdoven en doden van een dier. En "goed" is dan een combinatie van goed voor het dier, goed voor het vlees, goed voor de arbeid, goed voor de prijs (let op ik zeg combinatie niet compromis)
Het probleem ontstaat als er vanuit de heup wordt geschoten op dodingsmethoden onder het mom van technische argumenten, terwijl eigenlijk het ethische aspect de boventoon voert. Het feit dat we de dood, of het doden eigenlijk willen ontkennen. Of er in elk geval geen mede-verantwoordelijkheid voor willen nemen, als consument, als retailer en misschien ook wel als boer. De dood is iets wat de slachterij doet en moet regelen.
Onlang op een congres rondom welzijn van dieren een prachtig verhaal mogen aanschouwen (waren ook mooie plaatjes) van John Law, een een socioloog hoogleraar aan de universiteit van Lancaster. Hij sprak over het doden van dieren tijdens de MKZ crisis in UK en de manier waarop de dierenartsen daarmee om gingen. Het was een aangrijpend mooi verhaal. Kern van zijn betoog was dat het doden van dieren om een vierslag aan "zorg" vroeg. Zorg voor het individuele dier, zorg voor het collectief (de maatschappij, de soort, de nationale economie), zorg voor de boer en zorg voor zichzelf. En de dierenarts dit deed moest al deze aspecten tegelijkertijd meenemen in zijn werk. Zoniet dan ging iets of iemand eraan onderdoor. Een van de reacties uit het publiek (dierwelzijn gerichte wetenschappers uit velerlei disciplines) was dat je -als je accepteert dat onze productiedieren uiteindelijk toch worden gedood- eigenlijk elk productiedier een dood gunt die met zoveel zorg en respect was omgeven. Dat zette de MKZ even in een heel ander daglicht!
de foto's die Law gebruikte bij zijn verhaal zijn uit het boek "silence at Ramscliffe" en de prachtige aangrijpende serie is hier te zien. Vooral de foto waar de dierenarts het kalf wat hij gaat doden nog even op zijn vingers laat zuigen heeft echt alles in zich.
Het zal wel naief overkomen, maar ik zie de relatie tussen het slachten in een abattoir en het doden van dieren tijdens bijv de MKZ crisis niet helemaal (helemaal niet eigenlijk). Natuurlijk voel je je bezwaard als je dieren (helaas vaak nodeloos) moet afmaken onder erbarmelijke omstandigheden. Om maar niet te spreken over de bijbehorende beelden die de wereld ingeslingerd werden...
@Flipse, beide gaat over de dood, beide is iets wat het liefst verborgen wordt gehouden (maar uiteindelijk niet kan) beide moet met zorg gebeuren, beide heeft gevolgen voor het dier, maar ook voor diegenen die er direct mee te maken hebben, en beiden gaan uiteindelijk over een overkoepelend doel van het doden wat het 'nuttig' maakt.
We noemen dieren doden voor consumptie in het bestaande systeem 'nuttig', maar hebben moeite om dat 'nut' te blijven zien wanneer het gaat om doden wanneer een ziekte als MKZ datzelfde systeem bedreigt.
Qua beeld is het een groot verschil of je de beelden ziet van 'onpersoonlijke grijpers en stapels van dood vee' zoals op het nieuws, of beelden die inzoomen om de details, de zorg van de dierenarts, de aandacht voor het dier (zoals de fotgraaf en daarna de wetenschapper lieten zien). En zijn dezelfde beelden niet van de slacht te vinden?
De uitspraak van Law "the biggest risk is to become innure to killing" blijft bij me hangen. En waar is dat risico het grootst in de afgesloten routine van de slacht, of in de publieke aanpak van een crisis als MKZ?