Intensieve veehouderij zorgt voor meer kilo's vlees per kilo voer, zegt de conventionele wijsheid. Maar de intensieve veehouderij voert graan aan dieren. In het Westen gaat inmiddels tweederde van de graanproductie naar de veehouderij. Dat is toch niet zo verstandig, zegt het CIWF (de Britse goedendoelenorganisatie Compassion in World Farming).
Deze week kwam het rapport The Impact of Industrial Grain Fed Livestock Production on Food Security: an extended literature review uit. In dit rapport komen onderzoekers van het Institute of Social Ecology van de Universiteit van Klagenfurt tot de conclusie dat de intensieve veehouderij de hoeveelheid voor mensen beschikbare en benodigde granen vermindert.
De onderzoekers werkten verschillende scenario's uit voor hun impact op de voedselzekerheid. Voedselzekerheid is opgebouwd uit vier aspecten: voedselveiligheid, beschikbaarheid, gebruik en stabiliteit. Het is niet zo dat een toename van de hoeveelheid beschikbaar voedsel zonder meer resulteert in een toenemende voedselzekerheid. Voedselzekerheid is nauw verbonden met aspecten van duurzaamheid en lange termijn levensvatbaarheid.
Emily Lewis-Brown, research manager bij CIWF, zegt in Global Meat: "De belangrijkste ontdekking was dat als iedereen in de wereld een vleesrijk dieet zou willen eten, daarvoor op aarde te weinig grond beschikbaar is. Er zijn niet genoeg resources op aarde om iedereen in 2050 vleesrijk te kunnen laten eten met de huidige landbouwmethoden. [...] Zelfs als gewasopbrengsten tot 2050 blijven toenemen, lijken de intensieve graangebaseerde systemen minder voedselzekerheid te bieden voor een vleesrijk dieet als de extensieve grasgebaseerde systemen."
Het rapport wijst op de mogelijkheden om veehouderij juist gebruik te laten maken van gronden die niet geschikt zijn voor landbouw: te steil, te arm, te rotsig, te droog etc. Door daar vee te laten grazen krijgt die grond letterlijk toegevoegde waarde: de dieren die zich daar voeden stoten mensen het graan niet uit de mond en versterken daardoor de voedselzekerheid. Het zou wel eens zo kunnen zijn dat juist extensivering van de veehouderij kan bijdragen aan het voeden van de wereld in 2050, zelfs met een beetje vlees op het menu.
Tenslotte geeft het rapport een aantal aanbevelingen om de 's werelds voedselzekerheid in de toekomst veilig te stellen. Niet verrassend staat het beter verdelen van de vleesconsumptie bovenaan: het rijke Westen moet minderen, minder ontwikkelde landen mogen wat meer vlees gaan eten. Daarnaast moeten overheden en de voedingsindustrie minder granen voor vee gaan bestemmen. Dieren zijn er om gewas van onexploiteerbare gronden en de rest- en bijproducten uit de voedingsmiddelenindustrie in vlees en zuivel om te zetten.
Fotocredits: Dani Alvarez Cañellas
Dit artikel afdrukken
De onderzoekers werkten verschillende scenario's uit voor hun impact op de voedselzekerheid. Voedselzekerheid is opgebouwd uit vier aspecten: voedselveiligheid, beschikbaarheid, gebruik en stabiliteit. Het is niet zo dat een toename van de hoeveelheid beschikbaar voedsel zonder meer resulteert in een toenemende voedselzekerheid. Voedselzekerheid is nauw verbonden met aspecten van duurzaamheid en lange termijn levensvatbaarheid.
Emily Lewis-Brown, research manager bij CIWF, zegt in Global Meat: "De belangrijkste ontdekking was dat als iedereen in de wereld een vleesrijk dieet zou willen eten, daarvoor op aarde te weinig grond beschikbaar is. Er zijn niet genoeg resources op aarde om iedereen in 2050 vleesrijk te kunnen laten eten met de huidige landbouwmethoden. [...] Zelfs als gewasopbrengsten tot 2050 blijven toenemen, lijken de intensieve graangebaseerde systemen minder voedselzekerheid te bieden voor een vleesrijk dieet als de extensieve grasgebaseerde systemen."
Het rapport wijst op de mogelijkheden om veehouderij juist gebruik te laten maken van gronden die niet geschikt zijn voor landbouw: te steil, te arm, te rotsig, te droog etc. Door daar vee te laten grazen krijgt die grond letterlijk toegevoegde waarde: de dieren die zich daar voeden stoten mensen het graan niet uit de mond en versterken daardoor de voedselzekerheid. Het zou wel eens zo kunnen zijn dat juist extensivering van de veehouderij kan bijdragen aan het voeden van de wereld in 2050, zelfs met een beetje vlees op het menu.
Tenslotte geeft het rapport een aantal aanbevelingen om de 's werelds voedselzekerheid in de toekomst veilig te stellen. Niet verrassend staat het beter verdelen van de vleesconsumptie bovenaan: het rijke Westen moet minderen, minder ontwikkelde landen mogen wat meer vlees gaan eten. Daarnaast moeten overheden en de voedingsindustrie minder granen voor vee gaan bestemmen. Dieren zijn er om gewas van onexploiteerbare gronden en de rest- en bijproducten uit de voedingsmiddelenindustrie in vlees en zuivel om te zetten.
Fotocredits: Dani Alvarez Cañellas
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Heldere uiteenzetting. Niets aan toe te voegen. Hoewel? De behoefte aan meststoffen ten behoeve van akkerbouw zou ook wel eens maatgevend kunnen zijn. Verder? Minder vlees en stammend van daarvoor geëigende grond.
Welke Nederlandse veehouder wil als eerste naar Zuid Amerika?
Zeer tegenstrijdig is de opstelling van de Europese Unie. Die hebben onlangs een invoercontigent met 0% heffing opengesteld voor grainfed rundvlees uit niet-EU landen, terwijl 100% grassfed rundvlees bij import belast wordt met 12,8 % invoerrecht, vermeerderd met een invoerheffing van € 3,05 per kg.
Of zouden de EU bestuurders wensen dat de veeteelt op de pampas net zo verdorven wordt als in het dichtbevolkte Europa ?
Jack, helemaal eens.
Maar zou het zo kunnen zijn dat die niet-EU-landen het er door hebben gekregen dat grainfed vrij de EU moet mogen (want intensief) en dat diezelfde landen grassfed niet de moeite waard van lobbyen vinden, cq liever hebben dat extensief grassfed wordt tegengewerkt?
Huib, waarom zou een minister van landbouw in een niet-EU land tegen rundvlees zijn dat lekker en gezond is, dat voldoet aan de hoogste welzijns- en milieunormen en voedseltekorten beperkt ?
Laten we het omdraaien: waarom zou een minister van landbouw in een niet-EU land zijn gezonde grassfed veeteelt willen inruilen voor iets wat alleen maar nadelige USP's heeft ? Het antwoord is: geld. De o% EU heffing levert meer geld op voor de veehouders in zijn land. Het komt er op neer dat de EU de veehouders in niet-EU landen een handje wil helpen. Maar in de praktijk helpt de EU de wereld nog sneller naar de filistijnen door grainfed te promoten. Schande !
Maar het kan nog gekker: overal in Nederland zie je restaurants en slagers reclame maken voor dry-aged grainfed uit de USA en Australië. Het lagere rendement van dry-aging verhoogt de al absurd hoge emissies van grainfed met ongeveer 20-30%. En dat omdat het lekkerder zou smaken ? Kunnen we net zo goed cocaine gaan promoten. Schijnt ook lekker te zijn.
Jack, met hoeveel grassfed kan de wereld gevoed worden?
Jij kunt niet anders dan heel blij zijn met dit rapport en het feit dat - zo meen ik te begrijpen - de FAO zich erachter stelt. En je hebt natuurlijk verschrikkelijk gelijk: het duurzaamste vlees wordt het zwaarst belast. Dat is absurd. Vandaar dus mijn vraag: wat is de verhouding graan gevoerde vs grasgevoerde vleeskoeien in de wereld? Ik wil weten waar wij Europeanen en zij Amerikanen economisch bang voor zijn - zo bang dat we er een slecht ecologisch geweten voor willen oplopen.