Een jongetje, Aldo, dat kort geleden in dezelfde krant werd beschreven, vindt het zielig planten die hij zelf teelt op te eten.
Gisteren praatte ik mee op sargasso.nl over het boek van Brown waar Steven hier de aandacht voor vroeg. Ene Bismarck merkte daar prompt op dat het onlogisch is dat we het eten van planten niet zielig vinden.
Toen ik Lanoye (1958) vanmorgen las, kwam een gedachte bij me op. Zo'n 45 jaar geleden was slachten nog gewoon voor een Vlaamse slagerszoon op zoek naar de herkomst van vlees. Ik herinner me Leendert, een vriendje van mijn Noord-Hollandse lagere school. Ook zoon van een slager. Nu zo'n 35 jaar geleden werd hij gepest. Zijn vader heette inmiddels een dierenbeul onder de rest van de klas. Hij slachtte geen dieren meer, hij vermoordde ze.
Doen we over 10 jaar, het verschil tussen Lanoye en Leendert, net alsof we niet meer eten? Als we, zoals Jamie Oliver, het verschil tussen het welzijn van ons voedsel en het doden ervan niet meer begrijpen en ons gedwongen zien te stoppen met dat gewraakte doden, moet het wel als manna uit de hemel komen vallen. Of uitsluitend nog in de fabriek gemaakt worden natuurlijk. Dat is immers hetzelfde. Een (on)schuldig wonder dat je niet wilt begrijpen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik verwacht dat we over 10 jaar nog net zo zitten kibbelen over voedsel als we nu doen. Iedereen praat langs elkaar, niemand die echt goed voor de ander de tijd neemt om te luisteren, de consument die gewoon consumeert en niet ziet wat hij eet gewoon omdat het hem niet interesseert. Voedsel = primaire levensbehoefte.
We blijven gemanipuleerd worden door overheid en andere belanghebbenden, zoals de voedselindustrie, waar we bij zijn en worden in de tussentijd steeds ouder.
"Voedsel = primaire levensbehoefte". Da's nou juist m'n punt, dat is het niet meer. We gaan voedsel beschouwen als schuld, daarom doen we net als de vissen: we maken er water van. Engelsen zeggen het zo mooi: 'a fish will be the last to discover water'.
@Dick, point taken. Toch maken we ons zorgen over onze voedselinname, obesitas etc. Het is een beetje kort door de bocht om te stellen dat we het niet meer merken. Of verwacht je dat eten over 10 jaar 'als water is' .
Oplossing: laat mensen maar weer eens zelf werken (lichamelijke arbeid bedoelende) voor hun eten.
Dick, jij geeft veel te veel betekenis aan dat verhaal van die Aldo en z'n groente. Ik ben er vrij stellig van overtuigd dat het allemaal een stuk luchtiger is bedoeld. Dit soort spielerei doen kinderen wel vaker.
Dat vond Aldo z'n moeder ook al. Maar ik hou nog even vol. Die Bismarck is een grote jongen en merkt het in een andere variant op.