Die uitspraak is in Nederland bekend van de agrarische socioloog professor Jan Douwe van der Ploeg (WUR). Hij wordt nog altijd beschouwd als een vertegenwoordiger van een groep landbouwdenkers die zich verzet tegen 'Big Milk'.
Boerderij noteert nu een soortgelijke uitspraak uit de mond van een van de grootste zuivelaars ter wereld, het Nieuw-Zeelandse Fonterra. Voorzitter John Wilson van de zuivelcoöperatie maakt zich zorgen over de dure en steeds beter uitgeruste koeienstallen die vooral op het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland verrijzen. Boeren bouwen en worden steeds moderner omdat ze steeds efficiënter melk willen kunnen produceren. Ze willen het hun dieren naar de zin maken en zoeken naar wegen om de vervuiling van waterlopen met de mest te voorkomen. Dat moet ook wel, want de Nieuw-Zeelandse wetgever wordt strenger en eist maatregelen die vervuiling uitsluiten.
Wie dieren op een moderne manier binnenhoudt, is van veel problemen af. Maar het heeft een prijs. De boer moet flink lenen. Dat vindt Wilson niet zo'n goed idee. Het zorgt er namelijk voor dat de boer een forse post rente- en aflossingskosten moet kunnen terugverdienen. Iedere maand opnieuw, want anders gaat de bank klagen en draait hij de geldkraan dicht. Boerderij schrijft: "[Wilson] vindt dat een gevaarlijke ontwikkeling bij een wereldmarkt voor zuivel, waarin de prijzen steeds vaker en heviger gaan schommelen. Komt er weer eens een diep prijsdal, dan zitten zwaar gefinancierde boeren eerder in de problemen dan hun traditionele 'low-budget'-collega's en mist de Nieuw-Zeelandse melkveehouderij de voor haar zo belangrijke flexibiliteit. Die is belangrijk om vlot met de markt mee te kunnen bewegen, zonder dat daarbij de essentie van het systeem wordt aangetast."
Wilson zegt dus tegen zijn boeren: laat die beesten maar buiten, dan kun je beter tegen de stootjes waar de markt je geheid op zal tracteren.
Nederlandse melkkoeienboeren hebben niet zoveel ruimte in de wei en melken op aanmerkelijk duurdere hectares dan hun Nieuw-Zeelandse collega's. Om efficiënt en goedkoper te kunnen produceren, zijn ze doorgaans flink aan het investeren geslagen. Niettemin leveren ze hun melk op dezelfde wereldwijde markt, zodat hun positie volgens Wilson als kwetsbaar moet worden ingeschat.
Dit artikel afdrukken
Boerderij noteert nu een soortgelijke uitspraak uit de mond van een van de grootste zuivelaars ter wereld, het Nieuw-Zeelandse Fonterra. Voorzitter John Wilson van de zuivelcoöperatie maakt zich zorgen over de dure en steeds beter uitgeruste koeienstallen die vooral op het Nieuw-Zeelandse Zuidereiland verrijzen. Boeren bouwen en worden steeds moderner omdat ze steeds efficiënter melk willen kunnen produceren. Ze willen het hun dieren naar de zin maken en zoeken naar wegen om de vervuiling van waterlopen met de mest te voorkomen. Dat moet ook wel, want de Nieuw-Zeelandse wetgever wordt strenger en eist maatregelen die vervuiling uitsluiten.
Wie dieren op een moderne manier binnenhoudt, is van veel problemen af. Maar het heeft een prijs. De boer moet flink lenen. Dat vindt Wilson niet zo'n goed idee. Het zorgt er namelijk voor dat de boer een forse post rente- en aflossingskosten moet kunnen terugverdienen. Iedere maand opnieuw, want anders gaat de bank klagen en draait hij de geldkraan dicht. Boerderij schrijft: "[Wilson] vindt dat een gevaarlijke ontwikkeling bij een wereldmarkt voor zuivel, waarin de prijzen steeds vaker en heviger gaan schommelen. Komt er weer eens een diep prijsdal, dan zitten zwaar gefinancierde boeren eerder in de problemen dan hun traditionele 'low-budget'-collega's en mist de Nieuw-Zeelandse melkveehouderij de voor haar zo belangrijke flexibiliteit. Die is belangrijk om vlot met de markt mee te kunnen bewegen, zonder dat daarbij de essentie van het systeem wordt aangetast."
Wilson zegt dus tegen zijn boeren: laat die beesten maar buiten, dan kun je beter tegen de stootjes waar de markt je geheid op zal tracteren.
Nederlandse melkkoeienboeren hebben niet zoveel ruimte in de wei en melken op aanmerkelijk duurdere hectares dan hun Nieuw-Zeelandse collega's. Om efficiënt en goedkoper te kunnen produceren, zijn ze doorgaans flink aan het investeren geslagen. Niettemin leveren ze hun melk op dezelfde wereldwijde markt, zodat hun positie volgens Wilson als kwetsbaar moet worden ingeschat.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#16 en #17
Het verschil tussen tuinder en koeboer.
Eerst mijn plezier. Als je niet gefinancierd bent staan mensen in de rij om zaken met je te doen want je kunt een aantrekkelijke partij zijn. Waarom je (buiten misschien een n.v of b.v) een lening af zou moeten sluiten om jezelf een salaris te verschaffen als je niet gefinancierd bent is plezierig lachwekkend.
Glas is onroerend goed als het gefundeerd is anders is het een opstand.( geen rel of erger)
Ik doelde op afschrijvingen.(in afschrijvingen zit fiscale waarde als ik dat zo mag zeggen)
http://ondernemingsdatabank.indicator.nl/belastingen/hoe_schrijft_u_nu_een_nieuwgebouwde_kas_af_/NLTALBAR_EU140906/1/search
In de link zit er zo te zien een grijs(dubieus) vlak tussen de verschillende afschrijvingsmogelijkheden. 50% bij onroerend goed en bijna 100% bij opstand(bedrijfsmiddel). Constatering, geen beschuldiging.
Het verschil tussen tuinder en koeboer zit in het product dat verschillend vermarkt wordt en verschillend geïnterpreteerd als risicodragend bij kredietverlening. Vers of seizoensgebonden tegen een veelzijdig grondstofproduct. Daarnaast is het onderpand bij de veelal grond bezittende veehouders een stevige buffer voor financiering.
Deze bijdrage is globaal voor de sectoren en niet gesteld als leidraad voor individuele bedrijven.
Paul, ik ben blij dat ik je aan het lachen maak. Niet dat ik je goede bui wil bederven, maar glas is geen onroerend goed. Wat in prijs gestegen is in de glastuinbouw is louter de grond, glas is niets waard.
Paul, leg eens uit waarom je lachspieren aan het werk schieten en wat er heel anders is bij melkboeren dan bij tuinders (en varkens- en kippenboeren die in hetzelfde schuitje zitten als tuinders, ook al hebben ze minder personeel en iedere maand doortikkende salariskosten die ze niet in de wacht kunnen zetten).
Henric bekijkt de zaak als tuinder. De melkveehouderij is duidelijk anders.
1. ""Wanneer je niet gefinancierd bent heeft niemand er belang bij je in de benen te houden namelijk.
Waar ga je je salaris vandaan toveren als je niet gefinancierd bent?""
2.""Ondertussen niet zeuren en belasting betalen, zoals iedereen. Je ook niet rijk rekenen door de gestegen waarde van je bedrijf, want dat is allemaal gebakken lucht.""
1. werkt op mijn lachspieren.
2. gestegen waarde in grond(productie) of onroerend goed(glas bv) is heel anders.
Niet zeuren en belasting betalen moet ik alweer om lachen.
Het wordt een vrolijke dag vandaag.
Jos, waren er veel Nederlanders onder de faillerenden in Denemarken en Nieuw-Zeeland?
Ik voel overigens veel voor Henric's realistische beschrijving van de basisopties in #11.
In geval van financiering op een 'gegarandeerde' grondprijsstijging zouden de banken op hun lazer moeten krijgen. Verstandig beleid dicteert dat je dat niet mag doen.