Ik herlas m'n zinnetje een keer of tien. Maar ik laat het staan. Ik sta er vierkant achter.
Ik werk in Nicaragua. Een van de armste landen op het noordelijk halfrond en ik neem aan dat het daarmee representatief is als ‘ontwikkelingsland’. Iemand die net uit Amsterdam of Antwerpen aankomt valt de zonnebril van z’n hoofd. Boeren wonen niet op hun land maar in de stad. En geen boer te bekennen die langer dan 6 uur werkt. Ze hebben het goed. Kijk bij ze binnen. Een vaatwasser en mooi fornuis met zo’n Europese wokbrander zijn geen uitzondering in de keuken. De belastingen stellen weinig voor hier. Er blijft genoeg over voor boeren. Maar te weinig voor wegen, riolen, elektra, veiligheid en onderwijs voor de burgerbevolking.
Schokkend, als je het voor het eerst ziet. Nog veel schokkender, als je weet dat aardige en bewuste Amsterdammers, Brusselaars en Londen- & Parijzenaren graag flink meer betalen voor een 'eerlijk' product uit dit arme land.
Maar wie zijn die zielige en vermoeide mensen op plaatjes in folders en op websites van de NGO’s? Dat zijn geen boeren. Dat zijn hun knechten. Die maken lange dagen. Voor zo’n $2 per dag.
Een boer uit ‘mijn’ Nicaragua is dan ook eerder een investeerder in het milieu. Eerder een potentiële burgemeester of andere bestuurder dan een arm en afhankelijk ‘boertje’. Hulp hebben ze nodig om handel over de wegen het land uit
Helpen moet je bij het aanleggen van wegen en riolen en elektra. Bij het maken en verkopen van producten die iedereen graag wil hebben omdat ze zo goed zijn en niet omdat de boer die ze produceert het zo ellendig heeft.
Verhalen en marketingklets helpen niet. Het slechten van handelsbelemmeringen wel.
En tot die tijd een faire prijs dan maar? De knecht zal er geen beter leven van krijgen. Hij wordt niet geslagen en heeft al vaak een huis met WC. Volgens de millenniumdoelen heeft’ie bijna alles al.
Onderwijl koopt de boer een nieuwe auto. Een witte, want die is in de mode.
Gewoon nog effe over Nicaragua.
Het inkomen van Nicaragua is
voor 25% afkomstig van ontwikkelingshulp,
25% van wat migranten aan remesas opsturen en
25% van illegale drugshandel.
Slechts een kwart van de middelen is dus het gevolg van eigen economische activiteiten.
NGO's en stedenbanden treden in de plaats van de overheid. Deze laatste blijft achter met weinig of geen verantwoordelijkheid en zonder risico's. Er is weinig democratische controle. Het land wordt geteisterd door corruptie.
Misschien dus niet verwonderlijk dat bepaalde Nicaraguanen geen interesse hebben in fair trade, Bart?