"We dronken ons eerste kopje espresso, Onno was net begonnen met het voorlezen van het weekmenu, toen de postkoker in onze Volkskeukenkelder trilde en er een pakketje uit plofte. Bericht van boven. Iemand had in de redactievergadering geroepen dat de Volkskeuken verloedert: veel te humoristisch, te persoonlijk, weinig informatie, rommelige recepten. De schrik zat er meteen goed in, want het is tenslotte crisis, en NRC Handelsblad heeft zijn receptenrubriek ook al de deur uit gedaan. Onno riep dat hij verhaal ging halen bij de hoofdredacteur en beende woest de kelder uit, ons in vertwijfeling achterlatend. Loethe begon zachtjes te huilen, Pay-Uun sloeg de handen voor het gezicht. Ook ik moest even steun zoeken op mijn fornuis. En al die lieve brieven dan, prevelde Marie-Louise, die sturen onze lezers toch niet voor niks? Alleen Sylvia scheen het niet te deren: zij had dit de afgelopen jaren wel vaker meegemaakt.
Snijd de kopjes van de kwartels en jaag iemand de stuipen ermee op het lijf."
@Gerrit Jan Groothedde
"Je kunt dat laconiek constateren, maar ook besluiten dat er best mag worden geprobeerd om daar verandering in te brengen. Bijvoorbeeld omdat het belangrijk is voor de volksgezondheid, maar misschien meer nog om het behoud van de natuurlijke diversiteit in ons eetpatroon."
De vraag wie binnen de redactie van een krant daar voor verantwoordelijk is, is simpel: niemand, lijkt mij. Op macro-niveau is LNV verantwoordelijk en daarboven houden zich nog wat europese clubs op. Op micro-niveau is dat een verantwoordelijkheid voor een ieder die zichzelf en (professioneel) anderen voedt. Tussen partijen heb je consumentenrecht en productaansprakelijkheid. Veranderingen daarin worden door lobbygroepen gestuurd.
Zeker in een krant moet een journalist zich juist verre houden van sterke meningen of veranderingsgedrag - hij of zij moet beschijven wat anderen doen en zeggen. We zijn gewend geraakt in Nederland dat schrijvende culinairen ons voorhouden Hoe Het Hoort, Hoe Het Moet en Wat Het Beste Is - en dat heeft ons zeker opgevoed. Maar dat heeft niets met journalistiek te maken. Ik ben consument en ik wil lezen hoe duur pompoenen zijn, of ze giftig zijn, waar de mest vandaan komt, wie er in het hele proces wordt uitgebuit, wat onwaarachtige gezondheidsclaims zijn en dergelijk. Daarna vind ik wel een recept voor soep en een grappige collumn.
Dit laat onverlet dat ik juist columnisten en bloggers met Grote, Duidelijke Meningen graag lees.
Hulde en dank.