Maar neem het me niet kwalijk, want ik was het niet van plan. Ik zei het gisteren al, ik was zelfs van plan me er helemaal niet mee te bemoeien. Trouw startte de discussie over de affaire 'kadaverton' van Varkens in Nood en werd door de organisatie reeds gevraagd z'n rekenwerk over te doen. Toen ik er gisteren toch iets over zei, wilde ik slechts wijzen op onverbeterlijk effectbelust gedrag dat de organisatie buiten spel plaatst. Zelfs als'ie wel met relevante informatie komt.
Ik kreeg hier klachten, want Varkens in Nood reageerde hier tenslotte uitgebreid. Zo kwam het dat ik toch even in de cijfers dook. De conclusie daaruit is duidelijk: er moet echt wat gebeuren aan het rekenonderwijs in Nederland.
Terwijl ik hier beweerde dat Varkens in Nood door de mand was gevallen, stelde Leon Varitimos hier gisteren dat zijn organisatie niet door de mand was gevallen. Het percentage dode biggen zou tussen 2003 en 2008 zijn gestegen van 13,8 tot 14,8%. Wat Leon vergeet te vertellen of niet heeft gezien, is de ontwikkeling van het aantal levende dieren dat de eindstreep tot het slachthuis haalt. Dat neemt
De conclusies zijn op z'n zachtst gezegd opmerkelijk: de biggensterfte neemt sterk af in relatie tot het toenemende aantal geboortes.
Je vraagt je af waarom varkensboeren dergelijke cijfers zelf niet vol trots aan de kranten melden. Ze grenzen namelijk bijna aan het ongelofelijke.
Mocht Varkens in Nood m'n spreadsheetje met de onderliggende formules willen, dan stuur ik die natuurlijk met alle plezier even toe. Hieronder een screenshot van de uitkomsten. Ze spreken voor zich.
Tis, Josien, dat ik er nog niet aan toegekomen ben er hier iets over te schrijven, maar ik kan je verklappen, dat ik ze ditmaal gefeliciteerd hebt en dat zelfs meteen de Telegraaf heb laten weten. Felix Wilbrink is m'n getuige.
De nuance komt nog.