De uitzending was verwarrend en maakte geen onderscheid tussen onzorgvuldige en voedselonveilige behandelingen van vlees en de aanwezigheid van resistente bacteriën (zoals MRSA en ESBL) en andere met houderijvormen verband houdende ziekteverwekkers. Hanneke van Ormondt van Wakker Dier had het in de uitzending echter voortdurend over de risico's die resulteren uit antibioticaresistentie. Het negatieve rapport over vlees van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid en de zorgwekkende verklaring van de NVWA over de handhaving en het toezicht op vlees dat de afgelopen weken reuzin in de pers zorgt, ging daar nou juist niet over.
Onzorgvuldig gerommel wordt domweg onvoldoende gecontroleerd; daarom kunnen we niets meer vertrouwen, terwijl de statistieken laten zien dat het vlees in Nederland juist heel veilig is. Voor de laatste categorie bestaan in Nederland geen wettelijke normen en er wordt geen monitoring op toegepast. Die wordt al evenmin toegepast op het publiek (bijv. als je voor een buikloopje bij de dokter bent) zodat de uitbraken van risico's niet vroegtijdig kunnen worden opgespoord.
In een eerdere draad vroeg Wouter van der Weijden om een stemming: vindt Foodlog dat er wettelijk normen - en dus ook sancties voor niet-naleving daarvan - voor resistente bacteriën en andere met dierhouderijvormen samenhangende besmettingen moeten komen?
Fotocredits: doctor slash butcher, uitsnede, Flood G
Nu Dick weer naar dit lijntje wijst:
Is de prioriteit en de eenzijdige focus die o.a. door de WUR en Dijkhuizen werd
- en nog steeds wordt! - gelegd en gepropageerd op de duurzaamheidsaspecten voerconversie en aantal dieren / m2, bóven aspecten als dierenwelzijn
en volksgezondheid ( dat in de duurzaamheidsaspecten van de Alliantie merkwaardigerwijs zelfs nog steeds schittert door afwezigheid! ) niet een belangrijke oorzaak van de 100% ESBL-kip waar wij nu hier mee zitten?
In het door Dijkhuizen zo vermaledijde "inefficiënte" Zweden is ESBL zo goed als non-existent. Zij waren de eersten die o.a. met avoparcine stopten wegens resistentievorming voor vancomycine.
Ook in een land als Canada werd eerder aandacht besteed aan het resistentieprobleem.
In Denemarken, dat ons jaren vóór was met maatregelen tegen resistentie, en antibioticareductie, zijn de besmettingscijfers met bijvoorbeeld ESBL en Campylobacter veel beter. Men denkt dat de toenemende ESBL-besmetting daar wel eens zijn oorsprong zou kunnen vinden in de import van besmette dieren aan de top van de voedselpyramide.
Wanneer gaat men in Wageningen en bijvoorbeeld bij de Alliantie Verduurzaming Voedsel en andere sustainability-gremia de toch niet geheel irrelevante duurzaamheidsaspecten volksgezondheid en dierenwelzijn eens wat gebalanceerder meewegen, en in elk geval niet langer negeren?
Was het niet kortzichtig en contraproductief van EZ en VWS om bijvoorbeeld de NVWA zo uit te kleden - en is het dat nog steeds niet? - om niet eens normen te stellen aan de bacteriële besmetting met resistente bacteriën?
Hoeveel heeft de EHEC-ramp alleen onze tuinbouwexport al niet gekost?
De Q-koorts kostte ons, naast tientallen doden en honderden miljoenen, zelfs Amerikaanse toeristen.
Nu nog blijken de rundvleesprijzen te lijden van de nasleep van de paardenvleesaffaire.