Het is eigenlijk een eenvoudig idee: vissen en paprika’s in één kas. De vissen gedijen zo duurzaam als maar kan bij de restwarmte uit de paprikakas. Het restwater met uitwerpselen van de vissen gaan weer naar de paprika’s. De CO2 uitstoot van de vissen wordt weer geabsorbeerd door het paprikagewas. Dat is dus een heel duurzaam idee, tegen de achtergrond van de wereldwijde visproblematiek en klimaatdiscussie. Bingo! Dat zou je zeggen. Je kunt de vissen nog steeds vrijwel nergens kopen.
Schoon
Stefan en Rop doopten hun bedrijf Vigour Fishion en ondertekenden het convenant Dierenwelzijn en Diergezondheid van het Productschap Vis. Het zijn dus blije waterdieren in hun kweekbakken. Alleen de laatste dagen van hun leven zullen ze wat hongerig zijn. Voordat de Tilapia’s weg gaan voor consumptie zwemmen ze drie dagen in schoon leidingwater, zodat maag- en darmkanaal leeg zijn. Daarom is de smaak van deze vissen een stuk beter dan van kwekerijen waar dat niet gebeurt.
Je zou dus zeggen dat de wereld op zo’n spannend en duurzaam kringloop product zit te wachten. Mis! Stefan en Rop kunnen de juiste afzetkanalen (nog) niet vinden. Afnemers kiezen vooralsnog voor vis uit Verweggistan, die de halve wereld heeft bereisd. Beetje logisch ook, want met een paar bakken vis kun je niet heel Nederland bevoorraden. Maar, het begin is er. Het schijnt hier om een lekker visje te gaan, dat niet zou misstaan in een winkelketen die voor duurzaam en het echte verhaal gaat.
Nou, foodloggers, jullie hebben vast wel goede ideeën voor deze mannen. Het ontbreekt hen niet aan technisch vernuft, maar wel aan de juiste contacten.
Rop, komt er nu nog een proeverij of niet.
We komen graag proeven, omdat we nu zelf met deze visjes in combinatie met bladgewassenteelt aan de gang gaan.