Wat je dan krijgt, kun je raden. Meer melk. Toevallig brengt die niets op. Wat doe je dan? Dan haal je weer een nieuwe versie van Joris Driepinter uit de kast en ga je vertellen dat melk toch niet zo ongezond is als we tegenwoordig denken.
Precies, ik heb het over de nieuwe campagne van 4 miljoen die Nederlanders - ongetwijfeld een van de meest melkdrinkende volken ter wereld - nog meer melk moet laten drinken.
Een ding lijkt mij duidelijk. Alle koeien moeten naar buiten, want binnen zorgen ze voor een steeds grotere melkplas. Wist je dat 10 liter melk, 1 liter kaas oplevert? Wist je dat ook die wordt doorgedraaid. 10 liter dus, in de vorm van 1 kilo. Zijn we gek geworden? Ga gewoon goeie kaas maken en zorg ervoor dat iedereen op de hele wereld die kaas van onze graskoeien wil eten. Dan is die plas zo verdampt. Nu gooien we € 4 miljoen in de sloot. Niet zo duurzaam. Want, al beweert een stel voedingsdeskundigen dat consumenten nog wel een klein bekertje extra halfvolle melk kunnen verstouwen voor ze echt door de Bewuste Keuze normen breken, wie in Nederland zit er nou te wachten op nog meer melk?
Europa moet de helft van die 4 miljoen betalen. Nederland zou van het schateren in de Noordzee glijden als we hoorden dat Engeland met Europese subsidies campagne wil gaan voeren voor het drinken van meer thee. Kennelijk willen we dat iedereen het weet: Nederland is het land van vingers in dijken en van het dweilen met open melkkranen. Niet voor niet niets staan we buitenlands bekend als een schaamteloos en luidruchtig volk.
Wout, ik referereerde aan het stukje Nederland Stadteland, dat gebaseerd is op de visie - niet de mijne, maar die van landbouwexperts - dat melkkoeien binnen moeten. Die staat meteen in internationaal perspectief. In essentie had ik het niet over Nederland, maar over de marktmelkprijs en de manier waarop Nederland daarmee om denkt te moeten gaan. Het pushen van aanbod. Er wordt gedacht - zoals jij ook aangeeft - vanuit kostprijzen en het wegwerken van producten. Ik denk dat je beter vanuit het eindpunt van de keten kunt denken: wat willen consumenten hebben, hoe kan ik dat leveren binnen de beschikbare middelen?
Maar zonder meer toegegeven, ik probeerde de grotere tegen de kleinere boer te stellen op productieniveau per boer om een publicistische karikatuur te kunnen maken. Dat sta ik me toe, omdat er geen productie- maar een afzetprobleem is dat je niet oplost met pushen. Het goede product - dat ik eveneens vergrovend karikaturiseerde met het voorbeeld van Oude Amsterdam vs Oude Alkmaar, ken je ze alletwee? of ken je de Boeren Goudse Opleg van de twee Zuid-Hollandse boerinnen die 'm maken? - is mogelijk wel een oplossing.
In melk begint zelfs rauwe melk weer op te komen. Waar melk internationaal inmiddels ongezond heet als drank, begint het tij te keren bij rauwmelkse melk. Niettemin is alles wat bedacht kan worden een jaren zeventig campagne voor Joris Driepinter voor een land dat al wereldkampioen melkdrinken is. Dat is dus m'n hele punt: aanboddenken vs. vraagdenken. Ik zou ze overigens graag combineren, want spaar me de pure vraagdenkers.
NB: jij maakt het helemaal laat!