In de Levensmiddelenkrant van week 40 staat een interview met Professor voedingsleer Jaap Seidell, de voorzitter van de wetenschappelijke commissie van de Stichting IKB. Er staan onnavolgbare teksten afgedrukt, zoals 'er gebeurt in elk geval iets'. Dat is nog geen wartaal. Dit wel:
Seidell: "Fabrikanten zijn de laatste tijd steeds meer gaan kijken naar de inhoud van hun producten. Denk aan Unilever die zwaar inzet op zoutreductie in hun hele productassortiment en cateraars als Albron die steeds actiever zijn in het IKB-opleiden van het personeel. Dat is toch al vooruitgang? Men moet van zo'n logo geen directe en enorme veranderingen verwachten. Zo'n verandering gaat met kleine stapjes."
Interviewer: Dus eigenlijk zit het wel goed met de toekomstige gezondheid van de Nederlanders in relatie in relatie tot voeding?
Seidell: "Beslist niet, er moet nog heel wat werk verzet worden. Nederlanders denken massaal dat ze een gezonde levensstijl hebben en dat het vooral de ander is die ongezond leeft en eet. Een logo kan daarbij helpen, maar het gevaar is dat de consument zijn winkelwagentje vollaadt met producten met een gezondheidslogo erop en dan denkt dat hij gezond bezig is."
Dus als je het goed doet, doe je het fout. Kun je het volgen?
Tuurlijk, hij heeft het over het verschil tussen voeding (een patroon, hoe je leeft) en voedsel (losse producten, waar je dus een sticker op plakt). Eetgezondheid is een kwestie van voeding, zegt Jaap dus.
Nou vooruit, hij krijgt nog een keertje het voordeel van de twijfel. Tot slot van het interview eindigt Jaap met een boodschap die iedereen kent. "Matigen met wat voor voedingsmiddel dan ook in combinatie met redelijk wat beweging is nog altijd het gezondst." Maar om die boodschap over de buehne te krijgen moet volgens Jaap de Stichting nog heel veel werk verzetten.
Lieve help, wie kende die boodschap nog niet dan? En wie hielp mee 'm om zeep te helpen met bewusteloos bewust gekozen ijstaart en frites voor alle dagen? Hij heeft mooie blauwe ogen. Dat wel.
Petra, E-nrs, laten we nou niet alle kinderen met het badwater weggooien. Weet-je-nog, E 621, de meest gehate? Het heeft vooral te maken met het type producten dat je eet: pakjes, bakjes en zakjes. Die hebben wat hulpstoffen nodig. Maar hoeveel pakjes, bakjes en zakjes hebben we nodig? That's the question.
Het is een vraag die IKB expliciet afwijst: 'zo eten mensen nu eenmaal'. Zeker, sinds al een jaar of 30 op al die miljoenen jaren van het bestaan van ons genoom.