CRISPR-Cas is een revolutionair 'cleane' bewerkingstechniek om de genen van organismen net een beetje bij te punten, zoals we ze graag willen hebben. Dat is een grens over, vindt ze. "Een plant is een samenhangend, levend organisme. Zodra je de celwand oplost, ontdoe je de plant van zijn eigenheid." Die eigenheid is nou juist de kern waarmee de biologische landbouw wil samenwerken. Genbewerking negeert de complexiteit van natuurlijke systemen en economische relaties.
Lees meer in de longread die Frank Mulder maakte voor de Groene Amsterdammer in samenwerking met Foodlog. Luister ook naar de podcast waarin de hoogleraren John van der Oost en Michel Haring over CRISPR-Cas te horen zijn in gesprek met Dick Veerman.
Het lijkt me toch duidelijk dat we voor het overgrote deel dezelfde appels, bananen, aardappels etc zijn gaan eten, waar vrijwel elke streek ooit echte streekproducten verbouwde.
En ik gaf ook direct aan dat ook de bio-sector natuurlijk ver is meegegaan in de ontwikkeling van standaardisering etc. Ondertussen wordt wereldwijd steeds meer dezelfde mais en soya gebouwd en kleine boeren verdrongen voor dit soort monoculturen. Voordat alle kennis van lokale gewassen en eetculturen worden overgenomen (gisteren was ik bij de tentoonstelling Food for Thought in het Scheepvaartmuseum waar nu ook op TV aandacht voor is. Nergens vrolijke gezichten, alles gericht op eendimensionale efficiëntie, volledig financieel gestuurd....) lijkt het me goed dat er een tegenbeweging blijft bestaan die strijdt voor agro-biodidiversiteit, voor zaadvaste rassen, voor verbinding met een lokale eetcultuur.