Nu de kunstmest duur is, staan de kranten vol van onze poep. Die kun je ook gebruiken als mest. Arme Chinese boeren zijn er nooit mee opgehouden, maar voor verwende stadsmensen met een riool is het een eye opener. Ook wij zijn dieren die iets achterlaten waar planten van groeien. USA Today vraagt aandacht voor wat er uit ons andere gaatje komt. Maar urine zit vol medicinale chemie.
"Als je alle urine die je op een dag produceert opslaat, zit daar genoeg meststof in om alle tarwe te laten groeien die je nodig hebt om een brood te maken," beweert Abraham Noe-Hays van het Rich Earth Institute. "Het is een enorme hoeveelheid voedingsstoffen, en het zou een aanzienlijk deel van onze voedingsbehoeften kunnen doen groeien, alleen al door de voedingsstoffen in onze urine."

Het Rich Earth Institute in de Amerikaanse staat Vermont runt het eerste urinerecyclingprogramma van de VS. Het instituut wil er mest van maken om te kunnen besparen op kunstmest.

Urine bevat essentiële voedingsstoffen voor planten zoals stikstof. In het afvalwatersysteem zijn ze een probleem omdat de waterzuiveringsinfrastructuur ze niet volledig verwijdert, waardoor onder meer schadelijke algenbloei ontstaat.

De productie van chemische meststoffen is goed voor bijna 2,5% van de wereldwijde koolstofuitstoot naar de atmosfeer. Dat laat het klimaat veranderen. Stoppen dus daarmee, zegt Noe-Hays. Hij vindt urine "duurzaam omdat we het de hele tijd maken. We kunnen niet stoppen met het maken ervan, en het moet ergens naartoe gaan. Waarom laten we het dan niet ergens naartoe gaan waar het nuttig is?"

Wil je het principe nu alvast thuis in je tuin gaan toepassen door niet naar de WC maar even naar buiten te gaan?

Als je je realiseert dat bijvoorbeeld 60% van de Nederlanders medicijnen gebruikt en de resten daarvan uitplast, dan moet je je toch afvragen of je alleen bij de bloemen plast of ook op de aardbeien en worteltjes in je tuin. Volgens de oppervlaktewaternormen van Nederland pissen we chemisch afval. Als je je eigen plasje als peentjes of aardbeien weer opeet, kun je eens in de zoveel tijd duurzaam een pilletje besparen. Als je die pillen niet nodig hebt en je buren plassen ook over hun groenten, kun je beter niet uit hun moestuin eten zonder te informeren wat ze slikken.

De hoogleraren duurzame civiele techniek Nancy Love en Krista Wigginton van de University of Michigan verzamelen de plasjes uit de buurt om aan de pioenrozen te geven. Mensen moeten zien dat ze mooie bloemen kunnen laten bloemen met wat ze dagelijkse wegspoelen. Ze zoeken het gesprek en bewustzijn ondanks het gezeik over vervuilde urine.