De vrij rondlopende koeien in Cambridge geven een rustieke plattelandssfeer midden in de stad, maar driegen te verdwijnen door bezuinigingen. Boeren zeggen dat oude weiderechten die teruggaan tot de middeleeuwen 'het niet waard zijn' als ze gedwongen worden de kosten van de dierenreddingsdienst zelf te dragen.
Een wandeling langs de rivier de Cam is een van de geliefde tijdverdrijven van de inwoners van Cambridge. Vooral in de zomermaanden: wilde bloemen sieren de paden tussen historische gebouwen, met tevreden kwakende eenden aan de oevers van de rivier. Die wandelingen delen de inwoners, wat ongewoon is in het hart van een stad, met kuddes vee die rondzwerven in de commons (gemene gronden). Dat doen ze al eeuwenlang.

De koeien van Cambridge volgen de traditie van ‘commons grazing’, een gangbare praktijk in steden in het hele land vóór de 17e eeuw. ‘Common’ land is toegankelijk voor iedereen en verleent bepaalde rechten over hoe het kan worden gebruikt, zoals het recht om vee te laten grazen. Verstedelijking en industrialisatie verjoegen het vee uit de meeste steden. In Cambridge hebben inwoners echter nog runderburen, zelfs in het centrum. Hoewel het een oude traditie is, is het laten grazen van vee in Cambridge nu iets geavanceerder.

Om het vee vrij te laten grazen, dragen de koeien halsbanden met GPS-trackers. Via die halsbanden worden virtuele hekken ingesteld. Er klinkt een luid alarm wanneer koeien dicht bij het virtuele hek komen, waardoor ze meestal van richting veranderen. Ontsnapte koeien kunnen zo makkelijk worden opgespoord, en zeldzame bloemen worden beschermd. Het ontbreken van een fysiek hek betekent echter dat er jaarlijks een paar koeien in de rivier terechtkomen. In een natuurlijke rivier kunnen koeien meestal zelf eruit klimmen, maar door aanlegsteigers, de vele mensen en honden, staat er op de commons een speciaal getraind team paraat: de ‘pinder service’.

De dierenredders, pinders, zijn tijdens het graasseizoen van april tot oktober oproepbaar om te reageren op meldingen van problemen met het vee. Dat kost de gemeenteraad van Cambridge tussen de £8.000 en £10.000 per jaar. De begroting wordt nu herzien, en de gemeenteraad overweegt om de reddingsdienst buiten kantoortijden te schrappen.

Boeren die het vee in de stad houden, zeggen dat ze hun koeien waarschijnlijk naar andere weilanden zouden verplaatsen als de plannen worden goedgekeurd. Veel boeren wonen in het landelijke Cambridgeshire en kunnen niet altijd snel reageren op oproepen. De kosten van de pinders dragen zou hun bedrijven onrendabel maken. “Common grazing is niet de beste vorm van begrazing ter wereld. Als de prijs zou stijgen, zou het het niet waard zijn,” aldus Mark Drew, een van de vier boeren die vee op de commons laat grazen, tegenover The Guardian. Ook hier blijkt dat telefoontjes van bezorgde burgers soms onnodig zijn. “De helft van de tijd dat de hulpdiensten worden gebeld omdat iemand denkt dat er een probleem is met het vee, is dat niet het geval.”

De boeren zouden het jammer vinden om te vertrekken. Ze vinden het een mooie vorm van stedelijke landbouw. Het helpt de biodiversiteit (door onder meer kevers die zich tegoed doen aan de koeienmest en vogels, vleermuizen en andere dieren aantrekken) en versterkt de band van stadsmensen met voedsel en vee. Van sommige koeien is het vlees ook lokaal te koop. De meeste inwoners zouden de iconische koeien ook missen; ze delen de stad graag met de dieren. Al zullen er ook mensen zijn die blij zijn dat ze geen koeienvlaaien meer hoeven te ontwijken.