Ooit had Nederland het Vinkje, een zogenoemd Front-of-Pack label. Omdat het in zijn blauwe versie onderscheid maakte tussen onder meer gezonde en minder gezonde chips en ijsjes, werd het afgeschoten. Chips zijn per definitie ongezond en mochten daarom ook in een iets betere versie niet een-beetje-minder-fout zijn. Mensen zouden immer kunnen gaan denken dat er gezonde chips zijn, zei onder meer de Consumentenbond nogal dwingend. Voormalig minister Edith Schippers van VWS haalde het logo daarom uit de markt en verwijderde het uit de wet.


Omdat er een nieuw logo moest en zou komen - al vraagt bijvoorbeeld journalist-diëtist Karine Hoenderdos zich af waarom - stelt zich nu de vraag voor welk logo dan gekozen moet worden. Een aantal kandidaten dient zich aan, terwijl het SIGA-logo (voor onbewerkt eten) niet mee mag doen omdat het niet internationaal genoeg is.

Wij zouden denken dat het ministerie zich vooral moet afvragen welk doel zo'n logo dient. Wil je minder en minder bewerkt eten (want dat schijnt echt te helpen bij het voorkomen van overgewicht), of wil je minder vet, suiker en zout binnenkrijgen (maar dat is achterhaald stofjesdenken, zeggen velen)? Of zit het probleem helemaal niet zo in wat je eet, maar in het feit dat je de hele dag overal en altijd eten ziet en ruikt? Dat heet de obesogene omgeving. Die verleidt je tot eten en drinken en is - volgens sociaal-psychologen - het echte probleem.

Volgens de Braziliaanse voedingsonderzoeker Carlos Monteiro (de inspirator voor het SIGA-logo) zit het probleem in de commercialisering van voedsel. Onze voeding is onthecht geraakt van de tradities en daardoor letterlijk out-of-our-personal-control geraakt. Verkopers bepalen wat wij eten, jij bent een object om te verleiden en dat laat je gebeuren omdat je je niet kunt verzetten.


Wat verwacht jij van een voedingskeuzelogo?