1 min
Vol enthousiasme begonnen thuiswerkers met online koffiesessies, vergaderingen, overleggen, sportklasjes en borrels. Voor de één een zegen, een ander voelt zich na een dag voor de webcam uitgeputter dan na een dag op kantoor. Dat kan kloppen, ‘Zoom-vermoeidheid’ is een reëel fenomeen, schrijft National Geographic.
De ongekende toename van het gebruik van interfaces als Zoom, Google Hangouts, Skype en FaceTime zette een onofficieel sociaal experiment in gang. Virtuele interacties blijken echter nogal intensief voor de hersenen. Communiceren doe je niet alleen met taal. Non-verbale signalen als gezichtsuitdrukkingen, gebaren en oogcontact ontbreken of zijn verstoord bij digitale communicatie. Een lage resolutie of vertraagde connectie helpen daar niet bij. Daarom gaan we voortdurend ingespannen op woorden letten. Hoe meer personen in beeld, hoe uitdagender dat is. Dan moeten je hersenen de signalen van heel veel mensen tegelijk ontcijferen. Dat multitasken loopt niet altijd gesmeerd. De hersenen worden overstelpt met onbekende prikkels, terwijl ze geconcentreerd op zoek zijn naar non-verbale signalen die ze niet vinden. Dat kan een gevoel van leeglopen veroorzaken.
Om dat gevoel tegen te gaan, moeten we leren omgaan met de mentale verwarring die videochatten kan veroorzaken. De camera alleen inschakelen als je de weinige non-verbale signalen die doorkomen beslist wilt meemaken, zou kunnen helpen.
De ongekende toename van het gebruik van interfaces als Zoom, Google Hangouts, Skype en FaceTime zette een onofficieel sociaal experiment in gang. Virtuele interacties blijken echter nogal intensief voor de hersenen. Communiceren doe je niet alleen met taal. Non-verbale signalen als gezichtsuitdrukkingen, gebaren en oogcontact ontbreken of zijn verstoord bij digitale communicatie. Een lage resolutie of vertraagde connectie helpen daar niet bij. Daarom gaan we voortdurend ingespannen op woorden letten. Hoe meer personen in beeld, hoe uitdagender dat is. Dan moeten je hersenen de signalen van heel veel mensen tegelijk ontcijferen. Dat multitasken loopt niet altijd gesmeerd. De hersenen worden overstelpt met onbekende prikkels, terwijl ze geconcentreerd op zoek zijn naar non-verbale signalen die ze niet vinden. Dat kan een gevoel van leeglopen veroorzaken.
Om dat gevoel tegen te gaan, moeten we leren omgaan met de mentale verwarring die videochatten kan veroorzaken. De camera alleen inschakelen als je de weinige non-verbale signalen die doorkomen beslist wilt meemaken, zou kunnen helpen.
#2 Dick, ik beperk me zekers niet tot enkel de inhoud in vergaderingen die ik beleg.**
Werken vanuit team energie leer je in de praktijk heel snel dat de inhoud vaak niet de bottleneck is. Het is de manier waarop we met elkaar omgaan. De kwetsbare inhoud zeg maar.
Wel kan het zijn dat de mensen waarmee ik veel werk allemaal beter geattendeerd en geschoold zijn (theorie en praktijk) in het ontwikkelingen van de gevraagde antennes. En inderdaad ik vraag altijd aan de prater of er een reden is waarom hij/zij de camera niet aan heeft als die spreekt.
Van wat ik zie is het vooral een life long learning issue, het mee bewegen met verandering. De wereld staat nou eenmaal niet stil.
**het grappige is juist dat mensen denken dat het online allemaal efficiënt moet en gaat. Terwijl dat in fysieke meetingen ook helemaal niet zo was en is. Ik begin veel (1 op 1) gesprekken nu met de vraag hoe gaat het? Ben je nog een frisse neus wezen halen, etc. etc. Eerst het praatje bij de koffie automaat en dan beginnen met overleggen.
Gewoon bellen i.c.m. informatie uitwisselen per e-mail and WeTransfer-achtige oplossingen, bevalt mij prima. Leidt minder af, minder gedoe, minder energievretend dan zoomen e.d..
PS: het kan veel schelen of je iemand al jaren kent, of helemaal niet.
Jeroen, het is denkbaar dat jij je tot de inhoud beperkt in je videovergaderingen. Ik denk dat bovenstaand artikel erop wijst dat mensen die elkaar fysiek ontmoeten elkaar compleet in de gaten houden en daar heel snelle routines en goede antennes voor hebben (de een beter dan de ander natuurlijk), terwijl dat in beeld niet zo makkelijk is.
Want in gewone fysieke meetings is dit niet ?:......: Dan moeten je hersenen de signalen van heel veel mensen tegelijk ontcijferen. Dat multitasken loopt niet altijd gesmeerd.
I'm lost, Dadelijk maar even over teamen.
Tip neem de regels van online vergaderen in acht. Wie niet spreekt heeft z'n microfoon en camera uit. Dat doet wonderen voor de verbinding met de persoon die het woord heeft ;-).
Online meetings hebben ook echt voordelen bijv.:
Als gesprekshost kun je nu voorkomen dat mensen door elkaar heen gaan praten. Als voorzitter kun je gewoon iedereen z'n microfoon op mute zetten. Werkt zeker zo makkelijk dan stem verheffen in een fysieke vergadering Order! Order!' Speaker komt amper boven chaos uit bij brexitstemming :-).
En met 2 personen in 1 document werken via schermdelen met ieder zijn eigen muis is echt een hele aangename verrassing. Niet meer nee nog wat verder omhoog, nee dat is te ver. ik bedoel... Nu geef je de ander besturing en die gaat direct to the point naar de locatie die bedoeld wordt.