1 min
Polen zijn populair bij Nederlandse werkgevers vanwege hun spreekwoordelijke, bovenmenselijke werklust. 'Zoek je werk, loop een Pool achterna' luidt inmiddels een gezegde. Om die hardwerkende Polen binnen te houden, moet je ze zo veel mogelijk in de watten leggen. Op De Pers.nl staat een videoreportage over een Haarlems uitzendbureau dat bij wijze van secundaire arbeidsvoorwaarden een Poolse supermarkt heeft geopend. Want Polen hebben een eetcultuur. Je maakt ze gelukkig met hun eigen bier, hun eigen Kielbasa-, Jalowcowa- en Krakowska-worsten, hun eigen augurken, mosterd en hun eigen brood. De Haarlemse ondernemer heeft nu zelfs een Pools eetcafé geopend en daar een Poolse chefkok voor ingevlogen. Overdreven heimwee bij onze Poolse vrienden? Nederlanders in Nieuw Zeeland hebben net zo'n heimwee naar hun vleeswaren.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Mooi. Ik ben een beetje een worstfanaat en Krakauer en Kielbasa heb ik nog nimmer genoten.
Ik denk dat alle gemigreerde bevolkingsgroepen heimwee in hun eten leggen. Iemand vertelde mij dat voedignsgewoontes vaak de laatste overblijfselen van een andere cultuur blijven. Zoals de ramadan toch blijven doen terwijl je niet meer gelooft.
De opening der grenzen heeft e.e.a. hier veel gemakkelijker gemaakt. In Brussel hebben we nu Russische, Chinese en Turkse supermarkten, poolse, Japanse en Iraanse winkels, maar ook het aantal winkels van 'oude' migratiegroepen is toegenoemen, zoals Portugese en Spaanse winkels en natuurlijk de alomtegenwoordige Italiaanse.
Dit verhaal doet denken aan de winkels destijds, in de mijnsités van Limburg. De Omdat die mensen (vooral Italianens) totaal andere voedingsgewoontes hadden, slaagden de mijndirecties erin een groot gedeelte van het loon van de immigranten te recupereren via zelf georganiseerde winkels. Dit is laakbaar. Nog langer geleden betaalde men lonen in 'tokens' die enkel geldig waren in de winkel van de baas.