1 min
Van kieskeurige kinderen tijdens het eten moeten we niks hebben. De oplossing is volgens blogster en moeder Katherine Martinko supersimpel. Wil je dat kinderen met enthousiasme aan tafel zitten, dan moet je als ouder bij jezelf beginnen. “Eet zelf met enthousiasme, en kinderen zullen geneigd zijn om je na te doen”,
schrijft Martinko in Treehugger. De Westerse ‘kieskeurige kindermythe’ bestaat niet. Ouders reageren verkeerd als kinderen zeggen dat ze iets niet lusten. De kleine meestermanipulatoren grijpen daardoor hun kans om ‘grenzen te verleggen, alleen om te zien waar ze komen’. Juist dan moeten ouders streng zijn en blijven. Geen alternatieve gerechten, kinderen moéten alles proeven. “Serveer verschillende gerechten, hou het interessant en blijf herhalen, zelfs bij protest”, geeft Martinko als tip. Kinderen laten meehelpen met winkelen en koken helpt ook. “Hoe meer betrokken ze zijn bij de bereiding, hoe enthousiaster ze zullen zijn om te eten.”
schrijft Martinko in Treehugger. De Westerse ‘kieskeurige kindermythe’ bestaat niet. Ouders reageren verkeerd als kinderen zeggen dat ze iets niet lusten. De kleine meestermanipulatoren grijpen daardoor hun kans om ‘grenzen te verleggen, alleen om te zien waar ze komen’. Juist dan moeten ouders streng zijn en blijven. Geen alternatieve gerechten, kinderen moéten alles proeven. “Serveer verschillende gerechten, hou het interessant en blijf herhalen, zelfs bij protest”, geeft Martinko als tip. Kinderen laten meehelpen met winkelen en koken helpt ook. “Hoe meer betrokken ze zijn bij de bereiding, hoe enthousiaster ze zullen zijn om te eten.”
Naast alle gezelligheid, het goede voorbeeld, en wat je als ouder nog meer aan positiefs te binnen schiet tijdens het boomknuffelen, is honger in dit soort kwesties je beste vriend. In aanvulling op #2 en #3 nog enkele tips:
- Geef probleemeters eerst de groenten. Zijn die naar binnen gewerkt dan pas het vlees.
- Wees niet bang een kindje zonder eten naar bed te brengen. Intermitterend vasten is ook voor kleine mensjes gezond.
- Pokerface: het maakt je he-le-maal niet uit of kindje wel of niet eet. Ook al behoor je tot het hysterische ouderdeel dat de hongerdood al bij 1 gemiste maaltijd op de loer ziet liggen.
Bordje niet leeg ?? Dus het buikje is vol, dan ook geen toetje !
Als aanvulling op no. 1. Geen tussendoortjes (dus ook geen caloriehoudende dranken). Honger maakt rauwe bonen zoet. Een kind dat echt trek heeft, zal ook de wat minder aantrekkelijke dingen (of degene waarvan hij dat denkt) eten. Sterker, biedt deze aan om een hapje of wat van te eten voordat de rest van het bord aan de beurt komt. Zo krijg je kinderen die willen experimenteren. Als ze een aantal keren hebben gemerkt dat iets wat ze er maar verdacht uit vonden ziet, heel erg lekker is, worden ze vanzelf avontuurlijker.
Het goede voorbeeld ook op ander gebied. Gezellig gedekte tafel, samen eten, geen mobieltjes, aan tafel blijven tot iedereen is uitgegeten. Etc. Daarvan leer je dat eten een moment in de dag is waarop je ook nog eens onverdeeld aandacht hebt van je ouders.
Dit heeft weinig met voeding te maken, des te meer met opvoeding. Vanaf dat kinderen geboren worden weten ze zelf wat en hoeveel en wanneer ze nodig hebben. Met borstvoeding gaat dat volledig vanzelf wanneer moeder en kind dicht bij elkaar zijn en moeder haar kind snel leert elzen. Vaak een beetje eten werkt voor de meeste mensenkinderen het beste: moedermelk is heel waterig en zoet en dat wijst op een voedingsbehoefte van vaak eten. (Vergelijk zeezoogdierenmelk die halfom vet is, geen suiker en weinig water bevat. Deze jongen drinken soms mar eens per meerdere dagen.) Met flessen gaat dit ook, maar dan moeten de hoeveelheden ongeveer de helft zijn van wat de richtlijnen nu aangeven en moet er worden gewerkt om de fles te legen. Het duurt immers even voor het seintje van de volle maag bij de hersenen is en het sein van verzadiging wordt gegeven. Gaat het drinken te makkelijk dan krijgt het kind te veel (overgewicht risico!) en er wordt een gewoonte van supersized menu's gemaakt. Vervolgens krijgt het kind vanaf 6 maanden vast voedsel aangeboden. Dat moet ook echt vast voedsel zijn, papjes zijn semi vloeibaar en dat kan hij al. Ook hier is het weer de ouder die het assortiment aanbiedt (gevarieerd, vers en onbewerkt op koken/stoven/stomen na) en het kid bepaalt of en hoeveel. Ouders proberen het eten niet te stimuleren en maken er geen apart festijn van. Kinderen eten gewoon met de rest van het gezin mee, iedereen eet met smaak en gezelligheid. Dat is wat kinderen aanzet ook te eten en wat leidt tot eten zonder problemen. en lust het kind iets niet? dan laat het dat staan. Zonder iets anders aan te bieden, vooropgesteld dat er om te beginnen iets om te kiezen was.
De tip van helpen met bereiden is wel een goede. Vaak eten kinderen tijdens het voorbereiden al een halve portie groenten op. Is dat alvast weer binnen.
O en leer kinderen zo snel mogelijk met goed gereedschap te werken. Niets frustrerender dan een speelgoedmes dat niet snijdt. Daar krijg je hakkers van die zich later in de vingers zullen snijden en niet van koken houden.