1 min
Zelfs in de diepzee is DNA van mensen, koeien en kippen te vinden. Dat blijkt uit onderzoek van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee op Texel (NIOZ).
Het afgelopen jaar deed het onderzoeksschip Pelagia 7 maanden onderzoek op de Atlantische Oceaan. Wetenschappers van het NIOZ testten van onder meer de nieuwe maritieme technologie e-DNA (environmental DNA) uit. “Je kunt tegenwoordig onderzoek doen naar de aanwezigheid van dieren zonder de dieren zelf te vangen,” zegt NIOZ-onderzoeker Judith van Bleijswijk. De e-DNA-techniek is pas enkele jaren oud en volop in ontwikkeling, schrijft de NOS.
Nog niet alle gegevens zijn binnen, maar nu al is duidelijk dat bijvoorbeeld in de Waddenzee en op 1000 meter diepte voor de Afrikaanse kust ook menselijk en dierlijk DNA - van voedseldieren - voorkomt. Best bijzonder, want in tegenstelling tot plastic, dat inmiddels echt tot in de diepste diepzee is gesignaleerd, breekt DNA wél af. "Hoe warmer de temperatuur, hoe sneller DNA afbreekt," vertelt Van Bleijswijk ons. "Je kunt dus uitrekenen wat de eventuele bron kan zijn."
Daarbij denkt ze aan de scheepvaart die keukenafval en ontlasting loost, maar ook, dichter bij de kust, rioolwater en rivieren. Zelfs via de lucht kan DNA zich verspreiden.
"We hebben nog geen gegevens van wat er verder van de kust gevonden is. De vraag is dan ook, zullen we die DNA-resten van mensen en dieren ook midden op de Atlantische Oceaan nog vinden?"
In maart verwacht Van Bleijswijk alle resultaten te hebben.
Dit artikel afdrukken
Nog niet alle gegevens zijn binnen, maar nu al is duidelijk dat bijvoorbeeld in de Waddenzee en op 1000 meter diepte voor de Afrikaanse kust ook menselijk en dierlijk DNA - van voedseldieren - voorkomt. Best bijzonder, want in tegenstelling tot plastic, dat inmiddels echt tot in de diepste diepzee is gesignaleerd, breekt DNA wél af. "Hoe warmer de temperatuur, hoe sneller DNA afbreekt," vertelt Van Bleijswijk ons. "Je kunt dus uitrekenen wat de eventuele bron kan zijn."
Daarbij denkt ze aan de scheepvaart die keukenafval en ontlasting loost, maar ook, dichter bij de kust, rioolwater en rivieren. Zelfs via de lucht kan DNA zich verspreiden.
"We hebben nog geen gegevens van wat er verder van de kust gevonden is. De vraag is dan ook, zullen we die DNA-resten van mensen en dieren ook midden op de Atlantische Oceaan nog vinden?"
In maart verwacht Van Bleijswijk alle resultaten te hebben.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Er is zo'n "shitload" of "shedload" van DNA in de omgeving dat het nieuws zou zijn wanneer er GEEN menselijke, koeielijke of kippelijke DNA fragmenten in de diepzee (nou ja, 1.000 meter-) gevonden zou zijn. De laatste jaren meet men makkelijker en beter (en goedkoper-) en worden er veel meer DNA fragmentjes dan voorheen gevonden. De marine biologen (zoals uit het artikel) waren sneller en eerder met het onderzoek maar nu zijn er steeds meer ecologen en anderen mee aan de slag. Intrigerend, want de rol van DNA fragmenten in "communities" kan duiden op informatie overdracht tussen zeer diverse soorten. Een natuurtaal? Of is het echt alleen maar een chemisch goedje?
Ik denk niet dat het alleen maar "verbazende vervuiling" is zoals na snelle lezing van het bovenstaande artikel gedacht kan worden.