1 min
Door zeewier op te kweken in water uit de voedselindustrie krijgt het wier meer voedingswaarde. Daardoor kan zeewier concurreren met andere alternatieve eiwitbronnen zoals soja.
Het idee om afvalwater uit de voedselindustrie te gebruiken, komt van de Zweedse universiteiten van Chalmers en Göteborg. Onderzoekers van deze universiteiten gebruikten afvalwater uit vier bronnen: een zalmkwekerij, een haringfabriek, een schaaldierenproducent en een maker van havermelk. Het water uit die fabrieken moet normaal gereinigd worden voor het in rivieren mag worden geloosd. Maar door het onbehandelde water te gebruiken in een zeewierboerderij, wordt het daar gekweekte zeewier veel beter.
Het afvalwater uit de voedingsbedrijven zit vol met voedingsstoffen; er zit onder andere stikstof en fosfor in. Door dit aan zeewier te geven, groeide het zeewier 60 procent sneller en bevatte het vier keer zoveel eiwit als normaal. Met een eiwitgehalte van 30 procent kwam het zeewier in de buurt van soja, een populaire plantaardige eiwitbron.
Het hogere eiwitgehalte opent deuren om zeewier als vleesvervanger in te zetten. Hoewel er nu al vleesvervangers van zeewier zijn (denk aan de Dutch Weedburger) zijn die qua voedingswaarde minder goed dan sojaproducten. Deze innovatie kan daar verandering in brengen. Doordat het zeewier ook sneller groeit, neemt de prijs af en kan het wier concurreren met andere eiwitbronnen.
Het grote nadeel: als je water uit een visfabriek gebruikt, is het wier technisch gezien niet meer veganistisch. Voor veganisten is dat een probleem, maar het grootste deel van de vega-markt richt zich op ‘flexitariërs’: mensen die af en toe vlees eten. Voor hen is een eiwitrijke zeewierburger of -worst een uitkomst.
Zeewier is een milieuvriendelijk product. Het wier haalt CO2 uit het water terwijl het groeit, en water is een van de grote opslagplekken van CO2 op aarde. Door meer zeewier te verbouwen neemt de hoeveelheid CO2 dus af. Bovendien geeft dit veelbelovende proces viskwekerijen een nieuw product om te verkopen: het afvalwater. De businesscase van kweekzalm wordt dan ook beter.
Dit artikel verscheen ook op Change.inc
Dit artikel afdrukken
Het afvalwater uit de voedingsbedrijven zit vol met voedingsstoffen; er zit onder andere stikstof en fosfor in. Door dit aan zeewier te geven, groeide het zeewier 60 procent sneller en bevatte het vier keer zoveel eiwit als normaal. Met een eiwitgehalte van 30 procent kwam het zeewier in de buurt van soja, een populaire plantaardige eiwitbron.
Het grote nadeel: als je water uit een visfabriek gebruikt, is het wier technisch gezien niet meer veganistischZeewier als vleesvervanger
Het hogere eiwitgehalte opent deuren om zeewier als vleesvervanger in te zetten. Hoewel er nu al vleesvervangers van zeewier zijn (denk aan de Dutch Weedburger) zijn die qua voedingswaarde minder goed dan sojaproducten. Deze innovatie kan daar verandering in brengen. Doordat het zeewier ook sneller groeit, neemt de prijs af en kan het wier concurreren met andere eiwitbronnen.
Het grote nadeel: als je water uit een visfabriek gebruikt, is het wier technisch gezien niet meer veganistisch. Voor veganisten is dat een probleem, maar het grootste deel van de vega-markt richt zich op ‘flexitariërs’: mensen die af en toe vlees eten. Voor hen is een eiwitrijke zeewierburger of -worst een uitkomst.
Zeewier is een milieuvriendelijk product. Het wier haalt CO2 uit het water terwijl het groeit, en water is een van de grote opslagplekken van CO2 op aarde. Door meer zeewier te verbouwen neemt de hoeveelheid CO2 dus af. Bovendien geeft dit veelbelovende proces viskwekerijen een nieuw product om te verkopen: het afvalwater. De businesscase van kweekzalm wordt dan ook beter.
Dit artikel verscheen ook op Change.inc
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
In Noorwegen ben ik zakelijk bij het nationaal BioForsk onderzoeksinstituut geweest om onze producten te laten testen in meer jarige onderzoeken. Op dat zelfde terrein werd vis gekweekt die tussen waterplanten groeiden. Ook hier kwam het water van een zalmkwekerij.
Ik snap het niet helemaal. Gaat het hier om zeewier dat in zeewater groeit? Dat ga je toch niet in rivierwater lozen?
‘Zeewier is en milieuvriendelijk product’.
Dat zou je toch nooit gedacht hebben.
Zeewier om (daar is ie weer) CO2 te verminderen. Vanwege het afvalwater 4x hoger eiwitgehalte. Door afvalwater te gebruiken in een zeewierboerderij, wordt het daar gekweekte zeewier ‘veel beter’.
Zeewier is al eeuwenlang uitstekend van zichzelf, hoezo ‘beter’. Primair is zeewier de drager van een scala aan mineralen en spoorelementen waarvan vele niet (meer) in andere groenten of voedsel voor komen.
‘Bovendien geeft dit veelbelovende proces viskwekerijen een nieuw product om te verkopen: het afvalwater.’
Huh? Eerst heet het dat de viskwekerijen juist afvalwater gebruiken. Nu verkopen ze het afvalwater. Het afvalwater van een ‘normale’ niet afvalwater gebruikende viskwekerij is op zich al een milieuprobleem door antibiotica, pesticiden en poep.
Dubbel geconcentreerd afvalwater verkopen. Welke gek zit daar op te wachten?
Belangrijk nadeel: je moet het in afgesloten tanks doen, dat maakt het een stuk duurder. Net als het micro-algenteelt verhaal in Groningen op de schoorsteen van fabrieken. Leuk, want CO2 in overvloed, maar de overige nutriënten moet je nog aanvoeren (kunstmest dus) en het moet in een afgesloten tank in de buurt. Duur dus.
Reststromen verwaarden neemt een vlucht en dan is dit niet de meest voor de hand liggende.
De reststromen die we nu nog over het hoofd zien (uitspoeling en humane fecaliën) kunnen wel in de vorm van zeewierteelt in open zee (de eerste reststroom) of opwerking tot meststof (de tweede reststroom) worden opgewerkt.
Dolle boel. En leuk voor kringloopdromers. In de zalmkweek wordt geëxperimenteerd met visvoer dat voor een deel bestaat uit soja-eiwit.
In Ierland zag ik een biologische zalmkwekerij in een baai. Rond de zalmbassins werd zeewier gekweekt. Zeewier groeit goed en snel op mest van de zalm. Dan kan, als die zeewier net zo eiwitrijk is als sojabonen, de zalm een deel van het eigen voer bemesten.
Ten tweede. In Nederland is veel rijk afvalwater uit voedingsindustrie voor allerlei nog niet toegepaste doelen geschikt. Het belooft wat. Kringlopen kan andere kanten op.