1 min
Volgens De Telegraaf van vandaag is dit hét kipsucces in de VS: het vrijwel zwarte vlees van Silkies. Het is aardig om de reacties bij het artikel eens te bekijken. Variërend van 'wat de boer niet kent dat hoeft'ie niet' tot 'moet er weer zo nodig iemand een nieuwe markt creëren' via 'dit is discriminatie, weg met die handel' en 'ik bijt graag in zwart'. Altijd weer interessant om de markt even in z'n onderbuik te kunnen 'voelen' ;-)
Ik ben even gaan kijken naar het onderliggende artikel in de New York Times. Helemaal geen succes zoals de Volwaard dat graag zou willen worden, maar slechts een product dat in de VS wordt gegeten door Aziaten omdat ze het thuis zo gewend zijn. Het schijnt lekker te zijn. Het gaat over die schattige kippen die je vroeger ook wel eens op kinderboerderijen zag (nog steeds?). Ze missen de haakjes die de haren die aan de veerschacht zitten bij elkaar houden, zodat het lijkt of ze haar hebben in plaats van veren. De werkelijkheid is overigens omgekeerd: alle vogels hebben haar, het wordt alleen op een wat complexere manier bij elkaar gehouden dan bij 'harige' dieren.
Het schijnen 'lieve' kippen te zijn. Leuke speelkameraadjes voor je kinderen. Dat zegt althans the laundress die zo het hare denkt van het eten van silkies.
Een nieuwe thrill? Misschien best een beetje, maar Aziaten eten de kippen al heel lang en beschouwen ze als een gezonde lekkernij. Echte Chinese Kippensoep, die zo goed zou zijn bij verkoudheden en migraine, is er zelfs van gemaakt. Zojuist bevallen moeders eten het vlees om zo snel mogelijk weer aan te sterken.
In het Chinees heten ze Wu Gu Ji: kip met zwarte botten. Hun bijzondere krachten zijn al meer dan 10 eeuwen bekend. Maar het is absoluut waar: ze zien er schattig uit.
Te oordelen naar de reacties in De Telegraaf heeft de Volwaard nog geen concurrentie te verwachten van de Silkie ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
Klopt. Zijdehoenders. Ongelooflijke broeders en moeders. De haan is bescheiden maar waakzaam en helpt moeder bij het zoeken naar voedsel.
Wit. Met een donkere huid en zwarte poten. Niet zo een bleek en bigroze plofkipje.
Ze leggen gewone, kleine witte lekkere eieren.
Ook het vlees, met name van de poten is donker.
Lekker vlees?
Een zijdehaantje dat ik slachtte was stokoud. Het vertikte het om zelfs na een dag in de drukpan eetbaar te worden, zo taai als elektriciteitdraad.
Twee andere vrij jonge haantjes verderop in het dorp moest ik scheiden, ze waren in een gruwelijk hanengevecht verwikkeld. Ze hadden elkaar al zo ver toegetakeld dat ik in overleg met de dorpsraad en het traumateam dat met een gele helicopter overgekomen was (dag Wakker Dier) besloot ze uit hun lijden te verlossen. Heerlijk waren ze.
Maar bijzonderder dan ander kipjes? Nee, de kleur van huid en vlees verwondert, als je het niet gewend bent. Maar verder smaakt zijdehoen gewoon naar een erfkipje.
Ik ken ze, het zijn idd hele lieve kippen, mijn ouders hadden er vroeger wat als broedhennen (ze zijn erg broeds). Volgens mij heten ze in het Nederlands Zijdehoenders.
Ze leggen (als ik het goed heb onthouden) ook hele aparte eieren, wat langwerpiger dan een 'gewoon' ei, en met een blauwgroene kleur.
Ik kan me niet herinneren dat we ze ooit hebben gegeten, we hadden er altijd maar een of twee, en die werden heel oud, ze mochten ieder jaar een nestje barnevelders opvoeden, en gingen uiteindelijk dood van ouderdom.