In de Ondertussen van donderdag 28 november vallen mij deze berichten op:

- twintig jaar nadat de Franse schapenboer José Bové eigenhandig een McDonald's-vestiging tegen de grond werkte, interviewt de NRC hem over de huidige boerenproblematiek in Frankrijk. Bové stond aan de wieg van de strijd tegen de malbouffe (fastfood en ander junk spul), tegen verspilling en internationale vrijhandelsakkoorden. Dat zijn thema's die ook nu nog spelen. Zijn remedie: handhaaf het huidige landbouwbudget (de Europese Commissie wil daarop beknibbelen) en gebruik het om 'industriële boeren' de mogelijkheid te geven om ouderwets goed te gaan werken. En realiseer je: "jezelf goed voeden kost geld. Het is idioot dat we vinden dat vooruitgang betekent dat je een zo klein mogelijk percentage van je inkomen aan voedsel uitgeeft” (NRC). Vooruit naar vroeger, zegt Bové.

- het is een relatief onbekend maar akelig probleem: de moderne composietmaterialen waaruit de wieken van windmolens zijn opgebouwd, zijn niet te recyclen. Over 20 jaar, als de huidige windmolens afgeschreven zijn, dreigt een giga-afvalberg. In Zwolle gloort hoop. Verpulver de wieken, meng de snippers met een verhardingsmiddel en je hebt een nieuw, 'knoerthard' materiaal. Geschikt als alternatief voor tropisch hardhout, of metaal. De onderzoekers maakten al een stuk sluisdeur, een fietsbrug, een keukenblok en een tafelblad. Om te laten zien dat het kan. Ook een idee: bouwcomponenten maken van molenwiekenmateriaal gevuld met 'mixed plastic'. Kun je mooi energiezuinige huizen van bouwen. Maar een schilderijtje ophangen? Daar heb je dan wel een professionele boormachine voor nodig (Trouw).

- wat worden de foodtrends voor 2020? Na de bloemkoolpizzabodem en de speculaascroissant staan de volgende trends alweer te dringen (BakeryandSnacks): van glutenvrij bloemkool-, quinoa- en bananenmeel, de alomtegenwoordige kikkererwt (vezels! eiwit!) en felgekleurde (algen! rode biet! matcha) snacks tot nut butters van allerhande zaden (watermeloen! pompoen! hennep!). En dan komt ook de overtreffende trap van troosteten nog om de hoek: 'mood food'.

De wereld stevent af op onomkeerbare klimaatverandering (Nature): meer dan de helft van de tipping points (kantelpunten) die wetenschappers 10 jaar geleden vaststelden, is al geactiveerd (Knack). Die kantelpunten zijn te zien als een rij dominosteentjes: "We vrezen dat het onmogelijk wordt om te vermijden dat de hele rij van dominostenen omvalt, wat een waterval veroorzaakt die het bestaan van de menselijke beschavingen zou kunnen bedreigen." Wat te doen? Wereldwijd de klimaatnoodtoestand uitroepen, de feiten onder ogen zien en nu echt in actie komen: "Geen enkele economische kosten-batenanalyse zal ons helpen. We moeten onze aanpak van het klimaatprobleem veranderen" (ScienceDaily).
En dat kan echt, zegt Klaas van Egmond, oud-directeur milieu van het RIVM en emeritus hoogleraar duurzaamheid aan de Universiteit Utrecht. “Voer een heffing in. Elke molecuul CO2 heeft hetzelfde opwarmende effect. Laat de gebruiker daarvoor betalen. We willen toch een marktgestuurde economie? Waarom doen we dat met het klimaat dan niet?" (Trouw). Of laten we onze hoop dan toch maar weer afhangen van een technologische oplossing? Zoals CO2-vretende bacteriën (NewScientist)?

Check Ondertussen dat onderwijl alweer verder is!
Dit artikel afdrukken