Het Deutsche Zentrum für Luft- und Raumfahrt (DLR) sloeg aan het rekenen op basis van modellen. De onderzoekers schatten dat er jaarlijks 24.000 ton aan insecten door het Duitse luchtruim migreert. Minstens 1.200 ton zou ten slachtoffer vallen aan de reuzen-'vliegenmeppers'. "Zorgwekkend," concludeert hoofdonderzoeker Franz Trieb. "Wat het effect van de botsingen is voor de voedselketen of voor soortenpopulaties, dát is tot nu toe genegeerd.” Tot nu toe is als verklaring voor de achteruitgang van insecten vooral gekeken naar landbouwgif, verstedelijking en broeikasgassen.
De studie roept vraagtekens en kritiek opDe studie roept vraagtekens en kritiek op. Zo zegt de Nederlandse bioloog Arnold van Vliet van de Wageningen Universiteit: "Ik vind het lastig in te schatten hoe ingrijpend die windmolens op het totaal zijn. Je moet dit wel in perspectief plaatsen.” Duitse insectologen wijzen erop dat lang niet alle insecten zich door de lucht verplaatsen en veelal dichter bij de grond blijven.
Er klinkt ook kritiek vanuit de Duitse energiesector, die er fijntjes op wijst dat windenergie alleen al in 2018 een CO2-uitstootbesparing van 172 miljoen ton realiseerde. "Windmolens zijn met het oog op de biodiversiteit van insecten een oplossing voor het probleem, geen oorzaak", schrijft het Duitse agrarisch blad TopAgrar.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Zeker netjes, zoals Dennis ook al zei. Het zit dus op z'n minst een stapje verder in de ketting. Just out of interest: hoeveel junior journalisten hebben op de middelbare school nog voldoende Duits gedaan?
Harry, ik wil FL echt niet op de borst slaan. Constateer wel dat de Duitsers in de rapportage keurig zeggen dat het een eerste model is. Niettemin komt het zo naar buiten.
Denk je dat een verplichting om de 'status van kennis' die in een artikel een verplicht laatste blokje staat daar veel verandert aan de manier waarop 'men' het in het nieuws brengt?
De Duitse ingenieurs noteren dit:
Abschließend muss gesagt werden, dass die hier theoretisch berechneten Verluste dringend empirisch verifiziert und umfassende Maßnahmen zum Monitoring und zur Vermeidung von Insektenschlag an Windkraftanlagen getroffen werden müssen, es sei denn man wolle Verluste dieser Größenordnung weiterhin ungeprüft und unbesehen in Kauf nehmen. Der anhaltende Verzicht auf einen Verträglichkeitsnachweis von Windkraftanlagen gegenüber im Luftraum migrierender Fluginsekten nach mehr als 30 Jahren Ausbau der Windenergie ist sicherlich keine gesellschaftlich akzeptable Option und steht im Konflikt mit dem in Artikel 20a des Grundgesetzes verankerten Vorsorgeprinzip. Obwohl der Rückgang der Fluginsekten seit den 1990er Jahren sicherlich viele Gründe hat, ist ein Beitrag zur Minderung der Verluste auch von Seiten der Windenergienutzung wünschenswert, insbesondere da hier ein hohes Vermeidungspotential von bis zu 3.600 Tonnen pro Jahr besteht. Den deutschen Windpark dauerhaft abzuschalten oder gar rückzubauen ist keine befriedigende Option. Vielmehr ist es wichtig, die Zusammenhänge von Insektenmigration und Windparkbetrieb besser als bisher zu verste- hen und zeitnah Schaden begrenzende Maßnahmen zu ergreifen, wie z.B. ein Monitoring von Insektenmigration begünstigenden Umweltbedingungen, Metabarcoding von Insek- tenrückständen an Rotorblättern zur Bestimmung der betroffenen Arten und die Installation von automatischen Schwarmerkennungssystemen in Verbindung mit einer entsprechenden Steuerung der Rotoren. Erste Vorschläge zu wirksamen Schutzmaßnahmen stammen aus dem Jahr 1990. Diese und den heutigen technischen Möglichkeiten entsprechende Maßnahmen sollten rasch und flächendeckend an allen Windkraftanlagen zum Schutz migrierender Fluginsekten eingesetzt werden, um den Kampf gegen deren Rückgang zu unterstützen.
Keurig dus. Helemaal in lijn met je voorstel. Het probleem dat je signaleert, zit kennelijk ergens anders.
Met alle respect voor Foodlog Dick, we doen niet veel meer dan de put dempen nadat het kalf verdronken is. Louise's idee, waar je naar linkt, klinkt wel redelijk maar de toepassing wordt lastig als je een oogje houdt op de grondwet. Je kunt wel proberen om een commissie in de benen te krijgen die als een soort van super-Dennis dit soort dingen bij moet houden, maar dat lijkt me onbegonnen werk, gegeven de wetenschappelijk publicatie-lawine.
Wat ik graag zou zien is dat de vakbladen, en vooral die in de vakgebieden die erg in de populaire belangstelling staan (medisch, gezondheid, voeding, milieu, klimaat, etc.), het verplicht maken voor auteurs om een simpletons-versie van de samenvatting aan te leveren, die heel duidelijk aangeeft wat er wel en wat er niet is onderzocht, en wat de directe praktische toepassingen zijn. Dat zou in dit geval iets kunnen zijn als:
"Dit artikel beschrijft een eerste aanzet die is gemaakt om te komen tot een sluitend model voor de mogelijke invloed van windmolens op insectenpopulaties. Het model is nog niet compleet. Alle genoemde cijfers zijn gebaseerd op aannames, en geen metingen zijn in dit stadium verricht. De auteurs spreken de hoop uit dat vakgenoten kritiek willen leveren en ervaringen met soortgelijke modellen willen delen."
Dat moet toch aan iedere journalist die kan lezen en schrijven (je denkt soms echt dat er nog andere zijn) duidelijk wezen. Het probleem wordt op die manier aan de bron aangepakt.
PS: ik heb het origineel niet gelezen, dus mijn samenvatting kan incorrect zijn, maar het gaat me om de stijl.
Harry, dat doen we toch hier? Zo kun je dat dus doen.
Je kunt ook alleen officiële waarheden in omloop brengen. Verbaas je je er dan niet over, dat ook daar veel kritiek op zal zijn. Alleen mag die kritiek dan niet meer omdat er - in dat geval - een waarheidsmonopolie bestaat.
Ook in Nederland gaan met enige regelmaat stemmen op om de waarheid als het ware te certificeren (een recent voorbeeld). De hele discussie over de zgn. science wars gaat daar over.
Ik moet er altijd een beetje om lachen, maar het is best serieus. Zulke lieden verstaan nl. niet de grootste bijdrage aan de waarheidstheorie van de 20e eeuw: waarheidsvinding is een taalspel/discours dat je steeds kritisch op zijn spelregels moet bevragen. Wie dat doet doet iets gezonds in de grootste traditie van ons westerse denken: niet in de val van waarheid trappen, maar rationeel worden. Waarheid is slechts een perspectief en nog tijdelijk ook.
Dank Dennis Zeilstra #10, het is dus weer het oude liedje. Je zou er gek van worden. Kunnen we daar nou niet wat op verzinnen, om dit soort van ultra-basisonderzoekjes uit de grijpgrage klauwen van het onbenul-sensatiejournaille te houden?