Ik ben sinds eergisteren een beetje snifferig. Niet in conditie en dan valt onze fles wijn bij het eten dus wat zwaarder. Om de een of andere reden is redelijk zwaar rood hier nogal populair op tafel sinds ik terug ben uit Frankrijk. Het zullen de regen, wind en wisselvalligheid wel wezen.
Die snifferigheid was reden om gisteravond maar weer eens een fles witte Plume (gemaakt van Chardonnay) uit de kelder te halen. Een wijn met minder alcohol, een onderwerp waar ook Petra de Boevere, ons Zeeuwse Meisje van de Slijterij, onlangs aandacht voor vroeg.
Plume is een lichte wijn, met een lekkere frisheid (mineraal) en hoge drinkbaarheidsfactor. Omdat er maar 9% alcohol in zit heb je écht recht op de halve fles (bij een fles van 14% heb je dat bij lange na niet). Als je de rest van de flessen in de kelder laat, stop je gewoon en werkt het echt: je drinkt minder alcohol. Cécile en ik proefden hem en vonden hem weer geweldig. En toen dacht ik: hoe zit het nou toch met dat sulfietgehalte, waar ik me altijd een beetje druk over maak? Liever minder, dan meer, omdat het toch de smaak wat aantast én me - althans dat denk ik - onprettig beïnvloedt.
Hoe minder alcohol, hoe meer sulfiet er nodig is om de wijn goed te houden. Normaal gesproken conserveert nl. de alcohol de wijn. Zit er minder in, dan moet dat dus gecompenseerd worden. In rode wijn zorgen overigens de schilextracten die de kleur geven - de antioxidanten - de wijn ook nog eens. Vandaar dat rode wijn - met ruwweg 10x zoveel antioxdanten als witte - normaal gesproken minder sulfiet bevat dan witte.
Wijn met minder alcohol heeft dus een nadeel als je minder sulfiet wilt, maar .... ik moet zeggen dat ik er niets van merk.
Da's goed nieuws voor ons aller omfietser Nicolaas Klei - de zelfuitgeroepen Nederlandse voorzitter van de zg. "bende zonder zwavel" die er dit jaar achter kwam dat al zijn lievelingswijnen nu ook 'contains sulphites' op het etiket hebben staan ;-)
Nu weet ik ook dat de Plume niet stijf staat van de sulfiet, maar toch: er zit nou ook weer niet opvallend weinig in.
Zou die sulfiet-discussie dan toch een storm in een glas wijn zijn?
Het is nl. ook zo'n wetenschappelijk oneenduidige discussie, hoewel er wel degelijk gezocht wordt naar vervangende conserveringsmiddelen vanwege de toxische aspecten van zwavel.
Dit artikel afdrukken
Die snifferigheid was reden om gisteravond maar weer eens een fles witte Plume (gemaakt van Chardonnay) uit de kelder te halen. Een wijn met minder alcohol, een onderwerp waar ook Petra de Boevere, ons Zeeuwse Meisje van de Slijterij, onlangs aandacht voor vroeg.
Plume is een lichte wijn, met een lekkere frisheid (mineraal) en hoge drinkbaarheidsfactor. Omdat er maar 9% alcohol in zit heb je écht recht op de halve fles (bij een fles van 14% heb je dat bij lange na niet). Als je de rest van de flessen in de kelder laat, stop je gewoon en werkt het echt: je drinkt minder alcohol. Cécile en ik proefden hem en vonden hem weer geweldig. En toen dacht ik: hoe zit het nou toch met dat sulfietgehalte, waar ik me altijd een beetje druk over maak? Liever minder, dan meer, omdat het toch de smaak wat aantast én me - althans dat denk ik - onprettig beïnvloedt.
Hoe minder alcohol, hoe meer sulfiet er nodig is om de wijn goed te houden. Normaal gesproken conserveert nl. de alcohol de wijn. Zit er minder in, dan moet dat dus gecompenseerd worden. In rode wijn zorgen overigens de schilextracten die de kleur geven - de antioxidanten - de wijn ook nog eens. Vandaar dat rode wijn - met ruwweg 10x zoveel antioxdanten als witte - normaal gesproken minder sulfiet bevat dan witte.
Wijn met minder alcohol heeft dus een nadeel als je minder sulfiet wilt, maar .... ik moet zeggen dat ik er niets van merk.
Da's goed nieuws voor ons aller omfietser Nicolaas Klei - de zelfuitgeroepen Nederlandse voorzitter van de zg. "bende zonder zwavel" die er dit jaar achter kwam dat al zijn lievelingswijnen nu ook 'contains sulphites' op het etiket hebben staan ;-)
Nu weet ik ook dat de Plume niet stijf staat van de sulfiet, maar toch: er zit nou ook weer niet opvallend weinig in.
Zou die sulfiet-discussie dan toch een storm in een glas wijn zijn?
Het is nl. ook zo'n wetenschappelijk oneenduidige discussie, hoewel er wel degelijk gezocht wordt naar vervangende conserveringsmiddelen vanwege de toxische aspecten van zwavel.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Meisje, dat klopt - vandaar die knipoog naar Nicolaas Klei (wijn zonder zwavel is zelfs voor zijn helden niet haalbaar) en de verwijzing naar deze eerdere posting (die jij bedoelt vlgs mij).
Er zijn overigens wél mensen die zonder zwavel bottelen: de wijnen zijn uiterst fragiel met een heel hoog verlies (hoewel ze het verrassend goed doen als je ze maar niet vervoert en koel bewaart; commercieel is dat natuurlijk geen optie).
Verlies je aan kurk 10%, hier moet je rekenen met veel hogere percentages (een precies getal is statistisch niet zinvol te geven, maar denk maar aan 50%). Dat betekent dus dat je iedere 2e fles weg kunt gooien omdat hij bedorven is. Ik heb het genoegen er regelmatig van te mogen drinken: de geslaagden zijn soms absolute toppers van puurheid (maar je moet ze lokaal kopen en drinken), de absolute dalen zijn navenante decepties!
Het is dus maar wat je wilt.
Nog iets: door de klimaatsverandering treedt er een wijziging op in de gisten die zich van nature op de druiven nestelen. Natuurlijke wijnmakers werken graag met die gisten, maar .... er blijken zich nu in hoog tempo gisten te ontwikkelen die heel ongewenste smaakeffecten geven (aceton en plastic). Dat is een drama en noopt deze mensen ook tot zwavelen van de druiven nog voor ze in de pers gaan. Zwavel .... is inderdaad onvermijdelijk.
Wie maakt er een houdbare gemaakt kunnen worden ZONDER sulfiet? Volgens mij is daar al eerder over gediscussieerd. De nieuwe etiketteringsregels hebben het niet echt duidelijker gemaakt allemaal.