Er is reuring in de wetenschap en alle reden om dankbaar te zijn aan de hoogleraren achter de geframede en gefakete 'vleeshufter' omdat het gesprek nu eindelijk kan gaan over de ideologisering van de wetenschap door wereldverbeteraars die hun mening in plaats van hun onderzoek volgen. We hopen dat het gesprek luid en duidelijk gevoerd zal worden. Op de redactie van dit medium zijn we van mening dat wetenschap onmogelijk volledig waardenvrij kan zijn. Juist om die reden moeten wetenschappers streven naar uiterste zuiverheid en integriteit in hun methoden en de weergave van hun resultaten. We zijn benieuwd of na de Tilburgse ook de Radboud Universiteit deze visie hanteert en toe zal passen.

Hopelijk zal de pers een bijdrage leveren aan de discussie. Volgens Wouter Klootwijk op dit medium gisteravond, was de pers in het verleden lui aangaande de antisociale uitspraken van Professor Vonk en de haren. Haar wetenschappelijke uitspraken en die van haar collega's werden volgens hem als zoete koek geslikt door een pers die ze klakkeloos doorsluisde naar het grote publiek. Zo komen de leugens in het land, lijkt hij te willen zeggen. De journalist moet zijn werk doen en niet overschrijven of nabauwen.

Zijn alle journalisten uit hetzelfde luie hout gesneden? Vanmorgen ontvingen we een bericht uit een provinciaal blad dat al meer dan honderd jaar zijn werk blijkt te doen. Het blijkt het eerste en enige hardop gestelde vermoeden van een journalist te bevatten die zich afvroeg of het Hufteronderzoek niet een grote grap was van 3 onderzoekers om de kranten en dus het publiek voor de gek te houden.

Om de eer van de journalistiek te redden, nemen we hier met plezier een artikel over dat vandaag verschijnt in het Weekblad voor Deurne/Peelbelang, maar reeds vóór het ontslag van Stapel werd geschreven. Het is van de hand van freelance journalist Lourens Gengler.

Geen biefstuk voor de brandweerman

Het eten van vlees blijkt heel diep in ons te zijn verankerd. We weten dat natuurlijk al vanwege ons typische veelzijdige gebit, en ook vanwege onze ingewanden die zowel plantaardig als dierlijk voedsel kunnen gebruiken. Onlangs werd door psychologen van de universiteit van Nijmegen en Tilburg, ook ´bewezen´ dat vlees een duidelijk ingebakken effect heeft op de manier waarop we denken of doen. Men had daar hele boeiende onderzoekjes voor bedacht. Proefpersonen moesten bijvoorbeeld eerst naar plaatjes van biefstuk, een koe of een boom kijken, en vervolgens een aantal vragen beantwoorden. Volgens de onderzoekers waren degenen die de biefstuk hadden gezien, minder sociaal en egoïstischer, zo bleek uit de antwoorden. Bijvoorbeeld willen de vleeskijkers bij een brand eerst zichzelf redden.

In een andere test werden proefpersonen eerst onzeker gemaakt, en dan mochten ze kiezen uit een biefstuk, uit vis, of vegetarisch (een omelet). Maar liefst 60% koos dan voor de biefstuk, terwijl in de neutrale controle-groep slechts 20% behoefte had in troost met een sappige biefstuk.

Al met al is het een nogal lachwekkend onderzoek. Op zichzelf wel leuk, maar tegelijkertijd heel erg dubieus of de getrokken conclusies terecht zijn. Het zou me zelfs niet verbazen als er helemaal geen echt onderzoek is geweest, maar dat we allemaal bij de neus worden genomen. Want veel leuker dan de proef, is de massaliteit van reacties die erop volgden. Op diverse websites kwamen honderden, nee duizenden reacties van lezers. In de meeste gevallen toonden mensen hun afkeer voor de onderzoekers. Op verschillende manieren werd dat geuit. In de eerste plaats hebben mensen helemaal genoeg van dit soort betweterige onderzoekers die ons willen 'voorschrijven' wat goed of fout is. Een tweede groep mensen betwijfelt of het onderzoek wel neutraal is uitgevoerd en of conclusies terecht zijn. Want zeg nou zelf, kiezen tussen een boom of een biefstuk, da's wel heel erg onrealistisch. Misschien was het wel puur de kleur, en niet vlees dat het verschil maakte. Overigens.

In de oneindige rij reacties waren ook veel mensen die wijzen naar de zomerse barbecue feestjes. Gezelliger en socialer kàn bijna niet. Er wordt dan alles gedeeld, iedereen werkt lekker samen etc. Soortgelijks was er in heel vroeger tijden ook toen in de novembermaand het varken thuis werd geslacht. De buren werden uitgenodigd om mee te helpen om alles in kannen en kruiken te doen en de worst te maken. Volgens mij was dat soort sociale interactie er niet bij het inmaken van sperziebonen of appelmoes.

Even terug naar het onderzoek uit Nijmegen en Tilburg. De betrokken sociologen zijn niet bepaald onpartijdig want onder andere actief bij actiegroep Wakker Dier. Dat betekent uiteraard nog niet dat het onderzoek dus niet deugd. Tegelijkertijd is het onderzoek nog niet officieel gepubliceerd, en dat is wel vreemd. Want een goed onderzoeker brengt pas conclusies naar buiten, als het hele rapport klaar is zodat vakgenoten het volledig kunnen beoordelen op correctheid. Dat lijkt hier niet het geval. Jammer, want we willen allemaal zo graag weten waarom we liever biefstuk op ons bord hebben in plaats van een stukje boom. En wellicht is het verstandig dat brandweermannen geen biefstuk meer eten en in hun kantine alleen wortel en omelet beschikbaar is.


Reageren: lourens@infoweb.nu
Dit artikel afdrukken