2 min
Tuinder Rob Baan ijvert al jaren voor een gezonde lunch. Die geeft hij zijn werknemers daarom gratis. Dan hebben ze niets te klagen, maar pikken ze die wel mee. Zo leren ze dat ook gezond lekker kan zijn; dat kan een inspiratie voor thuis en mensen in hun omgeving zijn. Van de rechtbank en het Hof mocht het niet gratis. Baan vond dat onbestaanbaar, startte een juridische procedure en zette zijn protest voort tot aan de Hoge Raad. De Advocaat Generaal komt tot een opmerkelijke conclusie: Baan mocht wél gratis gezonde lunches verstrekken, alleen mogelijk niet meer vanaf 2022 toen de belastingwet veranderde.
Microgroententeler Rob Baan is een gezondheidsactivist en propagandist voor een ministerie van voeding. Al sinds 2017 biedt hij zijn personeel een gezonde lunch. Gratis. Daarom is er geen foute roze koek of kroket meer te krijgen in zijn bedrijfsrestaurant. Zelfs versgeperst vruchtensap komt er niet meer in omdat Baan vindt dat je er te makkelijk te veel suiker mee binnen kunt krijgen.
Toen hij een belastingaanslag ontving voor zijn gezonde beleid, reageerde Baan verontwaardigd en startte hij een juridische procedure. De aanslag moest van tafel. Zowel de rechtbank als het Hof in hoger beroep stelden hem in het ongelijk. Voor Baan was dat geen reden om het bijltje erbij neer te gooien. Hij besloot tot de volgende stap: een procedure bij de Raad van State.
De Advocaat-Generaal (AG) kwam afgelopen week met een advies aan de Raad van State. Zijn advies is niet bindend maar wel gezaghebbend. En ook nog eens opmerkelijk.
Kort gezegd oordeelt de AG dat een werkgever - en dus Baan - tot 1 januari 2022 mag bepalen wat onder de ARBO-voorwaarden van zijn bedrijf valt. Dat deed Baan in overleg met zijn ondernemingsraad. Tot dat moment mag de belastingdienst Baans bedrijf Koppert Kress wat de AG betreft dan ook geen aanslag opleggen. Daarna mogelijk wel, want per 1 januari 2022 is de wet veranderd.
Vanaf dat moment is de wettekst aangescherpt met de bedoeling om zaken als gezonde maaltijden uit te sluiten van ARBO-regelingen. De AG ziet echter voldoende grond om Baan gelijk te geven en de door de belastingdienst geclaimde heffing over zijn gezonde lunches te laten vervallen.
Ik heb geprobeerd na te zoeken of de wetgever, onze Tweede Kamer, het besluit om de wet aan te scherpen weloverwogen heeft genomen. Dat heb ik niet kunnen vinden. Het is vermoedelijk domweg als een onopgemerkt hamerstuk met het belastingplan 2022 aangenomen door de Tweede Kamer en bekrachtigd door de Eerste. De meest logische veronderstelling is dat het een ambtelijk voorstel is geweest dat onopgemerkt door de politiek is overgenomen.
De interessante vraag is dan ook: waarom is de wet veranderd en op wiens initiatief? Was het om Baan de voet dwars te zetten? Of moest de staatskas gespekt worden omdat de coronacrisis, de stikstofcrisis en de klimaatcrisis bakken met geld kosten?
Het lijkt me een goede zaak als vanuit de wetgever - onze Tweede Kamer - de ministers van Financiën en Volksgezondheid (VWS) de vraag wordt gesteld met welke argumenten de wet gratis gezonde lunches op kantoor wil belasten, terwijl het vóór 2022 kennelijk de intentie van de wetgever was dergelijke goede zorgen voor personeel wél toe te laten.
Rob Baan liet me weten blij te zijn met het advies van de AG. Hij had meer verwacht van de jonge vrouwelijke rechters die hem ongelijk gaven bij de rechtbank. Later ervoer hij meer begrip bij de wat oudere, en - zegt Baan - "wat gevuldere mannelijke rechters" van het Hof die hem echter met de wet in de hand toch geen gelijk konden geven. Blij is hij nu met het advies van de AG, maar ook verrast over de aan het licht gekomen aanpassing van de wet.
Baan is benieuwd naar het motief van de wetgever, want dat moet - het gaat immers om de wet - de publieke zaak dienen.
Dit artikel afdrukken
Toen hij een belastingaanslag ontving voor zijn gezonde beleid, reageerde Baan verontwaardigd en startte hij een juridische procedure. De aanslag moest van tafel. Zowel de rechtbank als het Hof in hoger beroep stelden hem in het ongelijk. Voor Baan was dat geen reden om het bijltje erbij neer te gooien. Hij besloot tot de volgende stap: een procedure bij de Raad van State.
De Advocaat-Generaal (AG) kwam afgelopen week met een advies aan de Raad van State. Zijn advies is niet bindend maar wel gezaghebbend. En ook nog eens opmerkelijk.
Kort gezegd oordeelt de AG dat een werkgever - en dus Baan - tot 1 januari 2022 mag bepalen wat onder de ARBO-voorwaarden van zijn bedrijf valt. Dat deed Baan in overleg met zijn ondernemingsraad. Tot dat moment mag de belastingdienst Baans bedrijf Koppert Kress wat de AG betreft dan ook geen aanslag opleggen. Daarna mogelijk wel, want per 1 januari 2022 is de wet veranderd.
Vanaf dat moment is de wettekst aangescherpt met de bedoeling om zaken als gezonde maaltijden uit te sluiten van ARBO-regelingen. De AG ziet echter voldoende grond om Baan gelijk te geven en de door de belastingdienst geclaimde heffing over zijn gezonde lunches te laten vervallen.
Ik heb geprobeerd na te zoeken of de wetgever, onze Tweede Kamer, het besluit om de wet aan te scherpen weloverwogen heeft genomen. Dat heb ik niet kunnen vinden. Het is vermoedelijk domweg als een onopgemerkt hamerstuk met het belastingplan 2022 aangenomen door de Tweede Kamer en bekrachtigd door de Eerste. De meest logische veronderstelling is dat het een ambtelijk voorstel is geweest dat onopgemerkt door de politiek is overgenomen.
De interessante vraag is dan ook: waarom is de wet veranderd en op wiens initiatief? Was het om Baan de voet dwars te zetten? Of moest de staatskas gespekt worden omdat de coronacrisis, de stikstofcrisis en de klimaatcrisis bakken met geld kosten?
Het lijkt me een goede zaak als vanuit de wetgever - onze Tweede Kamer - de ministers van Financiën en Volksgezondheid (VWS) de vraag wordt gesteld met welke argumenten de wet gratis gezonde lunches op kantoor wil belasten, terwijl het vóór 2022 kennelijk de intentie van de wetgever was dergelijke goede zorgen voor personeel wél toe te laten.
Rob Baan liet me weten blij te zijn met het advies van de AG. Hij had meer verwacht van de jonge vrouwelijke rechters die hem ongelijk gaven bij de rechtbank. Later ervoer hij meer begrip bij de wat oudere, en - zegt Baan - "wat gevuldere mannelijke rechters" van het Hof die hem echter met de wet in de hand toch geen gelijk konden geven. Blij is hij nu met het advies van de AG, maar ook verrast over de aan het licht gekomen aanpassing van de wet.
Baan is benieuwd naar het motief van de wetgever, want dat moet - het gaat immers om de wet - de publieke zaak dienen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Pikant en pijnlijk nieuws. Ik ben benieuwd of het ook 'in de krant' komt. Hoeraatje voor Baan.
Maar wat precies is er nu veranderd?
In het bericht hierboven staat: 'Vanaf dat moment is de wettekst aangescherpt met de bedoeling om zaken als gezonde maaltijden uit te sluiten van ARBO-regelingen.'
Zaken als gezonde maaltijden? Mag een Mars nog wel?
NB. Hoog in Noorwegen geven bedrijven werknemers gelegenheid voor een uurtje zonnebank. Heeft niets met bruinen te maken maar met licht. Tegen lusteloosheid en depressie in de donkere dagen.
En het is zo tegenstrijdig met de WPG, want daarin staat dat bedrijven en overheid voor gezondheid van burgers moet zorgen. Als het dan via een wet veranderd wordt dat je als bedrijf niet voor de gezondheid van je werknemers mag zorgen................
Het is bizar. Heb je de voorstemmers bij deze aanscherping gevraagd naar hun motieven? Of is de accountability weer eens ver te zoeken? Dat overijverige ambtenaren een beetje meedenken richting wat hun politieke baas wil, dat kennen we. Maar daartegen beschermt ons de tweede kamer als het goed is.
Tedje, als je vraag aan mij gericht is: nee omdat ik niet weet tot wie ik me moet richten.
Als je het Rob Baan vraagt: die is - zoals ik uit het gesprek dat ik met hem had - al even verbaasd als ik dat er een wetswijziging is geweest nadat hij zich nadrukkelijk in de pers had uitgelaten.
Maar wellicht wil hij het zelf toelichten.
Even helemaal los van mijn waardering voor de principiële strijdlust van Rob Baan - bevordering van gezond eten op de werkvloer zou niet belast moeten worden.
Ik was ooit in de rechtbank bij een zaak waar gescheiden man en vrouw het niet eens konden worden over de kinderen. De rechter was een vrouw. De griffier was een vrouw. De advocaten van beide partijen waren vrouwen. De man (de enige man in de zaal) verzuchtte: "ik ga hier nooit gelijk krijgen". Hij ging ervan uit dat "vrouw zijn" doorslaggevend zou zijn in de uitkomst van de rechtszaak.
Nou lees ik hier dat Rob Baan net zo denkt. Hij had een positieve uitspraak verwacht want "jonge vrouwelijke rechters". Maar helaas, zij gaven hem ongelijk. Hij voelde zich meer op zijn gemak bij "de wat oudere, en - zegt Baan - "wat gevuldere mannelijke rechters". Maar, wat een verrassing, die wat oudere, mannelijke rechters, konden hem "met de wet in in de hand toch geen gelijk geven".
Rob Baan veronderstelde dus kennelijk dat jonge, vrouwelijke rechters de wet niet in de hand hadden genomen, of had verwacht dat zij de wet in zijn voordeel zouden lezen - hij strijdt immers voor de goede zaak, en als je jong en vrouw bent, als rechter, dan ga je daar natuurlijk in mee. Maar helaas, de "wat oudere, en wat gevuldere" mannen (kennelijk waren de lagere rechters niet alleen jong en vrouw, maar ook slank) gaven de jonge, slanke, vrouwelijke rechters gelijk.
Beste mannen die zo redeneren, al dan niet wat ouder en wat gevulder, het is de taak van rechters (m/v) om te oordelen met de wet in de hand, ongeacht hun man of vrouw-zijn, hun leeftijd of hun gewicht....