Dat verwoordt het instituut als volgt op zijn website: “Het International Life Sciences Institute (ILSI) zet zich in voor het bereiken en handhaven van de hoogste standaard in wetenschappelijke integriteit.”
Niet helemaal waar, volgens een internationale groep onderzoekers. Met een beroep op de Amerikaanse wet op de openbaarheid van bestuur hebben ze 17.000 pagina’s correspondentie van ILSI in handen gekregen en bestudeerd. Daaronder waren e-mails waaruit onder meer bleek dat medewerkers van ILSI hun uiterste best deden het (strenge) advies van de WHO over suiker te beïnvloeden.
Dr. Sara Steele, researcher in Cambridge en hoofdauteur van de studie, zegt in The Guardian: “Onze bevindingen dragen bij aan het bewijs dat deze non-profit organisatie jarenlang door de bedrijven die haar financieren gebruikt is om overheidsbeleid op het gebied van gezondheid te beïnvloeden. ILSI moet beschouwd worden als een bedrijf, een privéonderneming, en als zodanig behandeld worden, en niet als een instelling die de publieke zaak dient.”
In 2017 was er een vergelijkbare affaire met geopenbaarde e-mails, kwam hier op Foodlog indertijd aan de orde. Eerder dit jaar kwam aan het licht hoe Coca-Cola via ILSI-medewerkers een dikke vinger in de pap in China kreeg en mede het Chinese gezondheidsbeleid bepaalde.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Bij mevrouw Ivonne Rietjens komen de banden tussen WUR, ILSI en EFSA samen.
Werkt o.a. voor Nestlé, en dan tevens voorzitter van de EFSA-onderzoekscie die kunstsuiker toeliet.
Onder meer ook - samen met een WUR-collega die hier niet wenst te reageren op inhoudelijke kritiek en prematuur in een Bayer-blaadje meldde dat neonicotinoiden geen kwaad zouden kunnen voor de bijtjes - betrokken bij door de industrie gesponsorde pangasius-onderzoekjes:
De 'Gouden driehoek' -aangevoerd door fosfaat/RABO/Unilever/Syngenta Fresco.
Wageningen en TNO:
U vraagt, wij draaien!
Wetenschappelijke onafhankelijkheid en integriteit according tot de Wageningse universiteit.
Wie doorklikt naar het Guardian-artikel, en daarin weer kikt op de concept-notulen van een ILSI-bestuursvergadering (onder de woorden 'internal anxiety'), ontdekt dat een van de bestuursleden een zeer Nederlandse naam heeft. Sterker nog, dat bestuurslid ís Nederlander, en nu zelfs voorzitter van het ILSI: prof. Peter van Bladeren.
Als je naar hem gaat zoeken op Internet zie je (op de Zwitserse LinkedIn) dat hij ooit bij TNO heeft gezeten en nu al drie jaar ILSI's topman is. Frappant is dat zijn WUR-profiel (hij zat daar bij Toxicologie) niet meer beschikbaar is (als je op de link klikt die je via Google krijgt). Zijn Twitter-account is ook afgeschermd.
Ik meld het maar, omdat ik me goed kan voorstellen dat de Foodlog-redactie en/of bepaalde Foodlog-leden die de deur platlopen bij de WUR (én bij TNO), deze man kennen en hem ondanks allerlei afschermingen wél kunnen vinden, en het interessant zou zijn zijn visie op een en ander in deze draad naar voren te brengen.
Als je geen ... in je ogen hebt, had je al jaren door dat ILSI n ordinaire stiekeme lobbyclub is.
Ach, de (Engelse) wiki zegt het al: "The International Life Sciences Institute (ILSI) is a global nonprofit science organization, headquartered in Washington DC, United States. It was founded in 1978 by Alex Malaspina, a former Coca-Cola executive and it is financed by companies such as Coca-Cola, Nestlé, McDonald’s and Pepsi.