Jan Braakman van Boerderij wijst vandaag op een schijnbaar politiek-technisch bericht. De Europese Commissie (EC) heeft er genoeg van om steeds over heikele zaken als landbouwgif en het gebruik van genetisch gemodificeerde organismen te moeten beslissen.

Juncker komt volgende week met voorstellen om de besluitvorming rond die dossiers zo te veranderen, dat de lidstaten duidelijk moeten maken wat zij willen. De toelating van gewasbeschermingsmiddelen en genetisch gemodificeerde gewassen loopt op dit moment via het vaste Comité voor Planten, Dieren, Voeding en Veevoer (het zogeheten Scopaff: standing committee on plants, animals, food and feed). Het comité bestaat uit ambtelijke vertegenwoordigers van de 28 lidstaten. Als ze er niet uitkomen, moeten ze stemmen. In controversiële gevallen doen ze dat doorgaans zo dat de stemmen staken. Volgens de bestaande regels moet dan de Commissie besluiten. Die doet dat op basis van een wetenschappelijk oordeel, waar dus geen consensus over bestaat onder de lidstaten. Onder het publiek bestaat die consensus nog minder. De Europese Commissie bevindt zich dan ook in een onmogelijke positie: ze moet altijd een besluit nemen dat onpopulair is. De EC neemt haar besluiten op basis van wetenschappelijke oordelen van de hoogst geplaatste instituten die we daar in Europa voor hebben. Andere instituten hebben daar soms weer een ander oordeel over, zoals bijvoorbeeld in het geval van het herbicide glyfosaat.

Als wetenschap niet tot één oordeel leidt en deskundigen niet kunnen beslissen over wat feiten betekenen, blijkt wetenschap een kwestie van kiezen
Volgens Politico.eu wil Juncker daar een einde aan maken. De lidstaten moeten kiezen wat zij willen en niet de EC met een per definitie verloren Salomonsoordeel opzadelen.

Het is een bijzondere zaak en niet zomaar een nieuwsberichtje. Onlangs zeiden de presidente en vice-president van de Nederlandse Koninklijke Nederlandse Academie voor Wetenschappen (KNAW) dat het publiek naar wetenschappelijke feiten moet luisteren. Als deskundige ambtenaren van lidstaten dat al niet kunnen, dan maakt de KNAW een denkfout. Hoe je met feiten omgaat, is een keuze die de feiten niet voor ons kunnen maken. Juncker ziet dat scherp. Als wetenschap niet tot één oordeel leidt en deskundigen niet kunnen beslissen over wat feiten betekenen, blijkt wetenschap een kwestie van kiezen. Die realiteit wordt door Juncker op waarde geschat. Het juiste oordeel over wat wetenschap betekent, vergt het nemen van een wijs besluit na goed overleg. Anders kom je er nooit uit. Om die reden sleept onder meer het glyfosaat-dossier al jaren voort.
Dit artikel afdrukken