Vijf maanden nadat ik het initiatief heb genomen om aan de hand van Sjouk het systeem van de (melk)veehouderij te ontrafelen, ben ik het spoor bijster. Ik heb ‘het raampunt’ bereikt.
De veelheid aan informatie over kalveren uit de melkveehouderij, vleesproductie en vleesconsumptie bestaat uit losse stukjes die ik her en der vind, maar waar geen samenhang of logica in te ontdekken lijkt. Volgens Norbert Mergen is dat het raampunt. Dat komt bij heel veel projecten voor, zegt hij. Er komt zo veel informatie los dat je er geen touw aan kunt vastknopen. Dat is het moment dat je alles uit het raam wilt gooien en denkt: bekijk het maar, ik kap ermee. Maar als je over dat punt heen bent, gaat het beter. Ik ben benieuwd.
Ik raak in verwarring, omdat mensen die ik spreek vertellen hoe onze hele zuivel- en kalfsvleesketen op onderdelen ‘efficiënt’ is ingericht. Ook voel ik tegelijkertijd bij iedereen ongemak, omdat we (de maatschappij) de samenhang tussen de delen van het geheel uit het oog verliezen. Zonder vlees geen melk.
Eerlijk gezegd raak ik ook in verwarring door de openheid en integriteit van de mensen die ik tijdens de één-op-één keukentafelgesprekken ontmoet, maar van wie de kennis, ervaring, opvattingen, belangen en uitgangspunten hemelsbreed van elkaar verschillen. Wie ik ook spreek, of het nu de kalverenhandelaar, de kwaliteitsmanager van de Van Drie Groep, de melkveehouder, de afmester of een dierenarts is, wil het goed doen. Goed, binnen een voor zover het heersende markt- en door de jaren heen gecreëerde voedselsysteem dat toelaten. Het lijkt erop dat de aan melk gerelateerde vleesketen zo complex is geworden, omdat deze is opgeknipt in van elkaar losstaande delen en domeinen van (internationaal opererende) partijen dat het niet meer te begrijpen is.
Kalfsvlees
Er worden in Nederland per jaar ongeveer 1,5 miljoen kalveren afkomstig uit de melkveehouderij gemest. Kalveren die geboren zijn om melk te kunnen produceren. Deze kalveren worden na maximaal 12 maanden geslacht en als kalfsvlees verkocht. Van deze 1,5 miljoen zijn om en nabij 700.000 kalveren van Nederlandse melkveehouders afkomstig. De overige kalveren worden, met name uit Duitsland, geïmporteerd.
Waarom zoveel import van kalveren? Daar kom ik vast later op terug.
Van het kalfsvlees wordt, omdat wij in Nederland vrijwel geen kalfsvlees eten, 95% geëxporteerd.
Kalfsvlees mag kalfsvlees genoemd worden wanneer het vlees afkomstig is van kalveren geslacht tot een leeftijd van 12 maanden. Een vraag die afgelopen week bij me opkwam was: “worden er ook kalfjes afkomstig uit de Nederlandse melkveehouderij in Nederland gemest tot een leeftijd van boven de twaalf maanden, vervolgens geslacht en in Nederlandse winkels als rundvlees verkocht?’
Ik vroeg dit aan een kalverenhandelaar. Zijn antwoord luidde dat er alleen Nederlandse ‘einde carrière’-melkkoeien worden geslacht en als rundvlees verkocht. Hij zei: “Ik ken geen grote stromen kalfjes uit de gangbare melkveehouderij die langer dan 12 maanden gemest worden. Je hebt wel kleine stroompjes verbeterd roodbont of brandrode dieren (dubbeldoel) waar de stieren dat slachtdoel hebben.” De kalverenhandelaar vervolgt: “Er zijn geen dieren die als vleeskalf worden gehouden en ouder dan twaalf maanden worden geslacht. Ik sluit het niet uit dat het gebeurt, maar dan is dat een zeldzaamheid.”
Door melk te produceren ‘krijgen’ we er dus ook duizenden kilo’s kalfsvlees bij. In tekeningen over onze zuivelindustrie zie ik deze kalveren echter nergens ingetekend.
Bron: NZO
Ik ben weer terug bij de vragen en reden waarom ik met Sjouk het kalf ben begonnen: hoe zit het met de kalfjes die nodig zijn om melk te produceren? Zonder vlees geen melk. Na deze 5 maanden zit ik meer vragen dan toen ik begon.
Een vraag die me nu bijvoorbeeld bezighoudt is: “Waarom eten we eigenlijk geen kalfsvlees? Vanuit een kringlooplandbouw insteek zou dat heel logisch zijn, toch?
Ik blijf (jullie) vragen stellen, mensen opzoeken en luisteren. De uitdaging is de komende periode om van al die delen (weer) een begrijpelijk geheel te maken.
Weidegang
Op 11 augustus zijn Sjouk en Spek voor het eerst de wei in gegaan. Wat een feest. Ik geniet van Sjouk en Spek.
Er komt zo veel informatie los dat je er geen touw aan kunt vastknopen. Dat is het moment dat je alles uit het raam wilt gooien en denkt: bekijk het maar, ik kap ermeeVerwarring
Ik raak in verwarring, omdat mensen die ik spreek vertellen hoe onze hele zuivel- en kalfsvleesketen op onderdelen ‘efficiënt’ is ingericht. Ook voel ik tegelijkertijd bij iedereen ongemak, omdat we (de maatschappij) de samenhang tussen de delen van het geheel uit het oog verliezen. Zonder vlees geen melk.
Eerlijk gezegd raak ik ook in verwarring door de openheid en integriteit van de mensen die ik tijdens de één-op-één keukentafelgesprekken ontmoet, maar van wie de kennis, ervaring, opvattingen, belangen en uitgangspunten hemelsbreed van elkaar verschillen. Wie ik ook spreek, of het nu de kalverenhandelaar, de kwaliteitsmanager van de Van Drie Groep, de melkveehouder, de afmester of een dierenarts is, wil het goed doen. Goed, binnen een voor zover het heersende markt- en door de jaren heen gecreëerde voedselsysteem dat toelaten. Het lijkt erop dat de aan melk gerelateerde vleesketen zo complex is geworden, omdat deze is opgeknipt in van elkaar losstaande delen en domeinen van (internationaal opererende) partijen dat het niet meer te begrijpen is.
Kalfsvlees
Er worden in Nederland per jaar ongeveer 1,5 miljoen kalveren afkomstig uit de melkveehouderij gemest. Kalveren die geboren zijn om melk te kunnen produceren. Deze kalveren worden na maximaal 12 maanden geslacht en als kalfsvlees verkocht. Van deze 1,5 miljoen zijn om en nabij 700.000 kalveren van Nederlandse melkveehouders afkomstig. De overige kalveren worden, met name uit Duitsland, geïmporteerd.
Waarom zoveel import van kalveren? Daar kom ik vast later op terug.
Van het kalfsvlees wordt, omdat wij in Nederland vrijwel geen kalfsvlees eten, 95% geëxporteerd.
Kalfsvlees mag kalfsvlees genoemd worden wanneer het vlees afkomstig is van kalveren geslacht tot een leeftijd van 12 maanden. Een vraag die afgelopen week bij me opkwam was: “worden er ook kalfjes afkomstig uit de Nederlandse melkveehouderij in Nederland gemest tot een leeftijd van boven de twaalf maanden, vervolgens geslacht en in Nederlandse winkels als rundvlees verkocht?’
Ik vroeg dit aan een kalverenhandelaar. Zijn antwoord luidde dat er alleen Nederlandse ‘einde carrière’-melkkoeien worden geslacht en als rundvlees verkocht. Hij zei: “Ik ken geen grote stromen kalfjes uit de gangbare melkveehouderij die langer dan 12 maanden gemest worden. Je hebt wel kleine stroompjes verbeterd roodbont of brandrode dieren (dubbeldoel) waar de stieren dat slachtdoel hebben.” De kalverenhandelaar vervolgt: “Er zijn geen dieren die als vleeskalf worden gehouden en ouder dan twaalf maanden worden geslacht. Ik sluit het niet uit dat het gebeurt, maar dan is dat een zeldzaamheid.”
Door melk te produceren ‘krijgen’ we er dus ook duizenden kilo’s kalfsvlees bij. In tekeningen over onze zuivelindustrie zie ik deze kalveren echter nergens ingetekend.
Ik ben weer terug bij de vragen en reden waarom ik met Sjouk het kalf ben begonnen: hoe zit het met de kalfjes die nodig zijn om melk te produceren? Zonder vlees geen melk. Na deze 5 maanden zit ik meer vragen dan toen ik begon.
Een vraag die me nu bijvoorbeeld bezighoudt is: “Waarom eten we eigenlijk geen kalfsvlees? Vanuit een kringlooplandbouw insteek zou dat heel logisch zijn, toch?
Ik blijf (jullie) vragen stellen, mensen opzoeken en luisteren. De uitdaging is de komende periode om van al die delen (weer) een begrijpelijk geheel te maken.
Weidegang
Op 11 augustus zijn Sjouk en Spek voor het eerst de wei in gegaan. Wat een feest. Ik geniet van Sjouk en Spek.
Fotocredits: NZO
Dit artikel afdrukken
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#34 #42 Persoonlijk vind ik 'zonder vlees geen melk' een mooie manier om hypocriete vegetariërs bij de les te houden. Moeten deze mensen natuurlijk helemaal zelf weten hoe hypocriet ze willen zijn, maar toch... .
In herhaling vallen door het uitgebreid te hebben over veganistische gorilla's met een enorme pens, teneinde alle plantjes te kunnen verteren zal ik maar niet doen.
#32 Hiske: in dat artikel van FTM lees ik bijzonder weinig over de geldstromen. Een jaar of 4 , 5 geleden heb ik wel eens gelezen dat deze sector voor ca 90% afhankelijk zou zijn van subsidies. Of dat juist is, weet ik niet.
Inmiddels is de systematiek van EU subsidies gewijzigd, ik ben benieuwd hoe het nu uitpakt voor deze sector. Niet alleen via de hectaretoeslagen, maar ook wellicht via EU geld - direct of indirect - naar melkpoeder, of reclamecampagnes voor kalfsvlees, enz. .
Ik zag een bedrag langskomen - dacht ik - van meer dan 5 ton voor de van Drie groep, ik weet niet waar dat voor nodig was?
Waar o waar leest Henric van der Krogt dat Hiske Ridder het belangrijk vindt dat consumenten moeten weten dat koe jaarlijks kalf krijgt om melk te blijven geven?
Hiske Ridder , waarom is het belangrijk dat consumenten weten dat een koe elk jaar een kalf moet krijgen om melk te blijven geven?
#34 en #39 Dat is en blijft altijd een mooi moment als je een serieus gesprek hebt met een serieuze vegetariër. Dan wordt het echt even stil en dat moet je dan ook respecteren.
Die Holsteins zijn gekomen ergens jaren '70/'80. Sindsdien is in die dieren (wereldwijd?) een ¿blind? geloof ontstaan. Dat er met die dieren het meest verdiend wordt door boeren* is mij nooit duidelijk geworden. Ik zag vaker aanwijzingen voor het tegendeel dan de bevestiging.
Het is wat jij benoemt: van ruwvoer melk maken, daar ligt de crux. Wie dat lukt die kan geld verdienen al dan niet via witte melkgrondstof en/of producten daarvan.
*is locatie en grondsoort afhankelijk. Voor de weidegebieden in Nederland durf ik het aan dat het tegendeel wel aangetoond is. #Alblasserwaard/Vijfheerenlanden. En nu vloekte ik zojuist in de kerk want juist Hoornaar in de Alblasserwaard is een, zoniet HET startpunt van Holsteins in Nederland geweest. Chris van Bruggen weet daar vast ook wat van, De Liefhebbers Alblasserwaard ;-).