Hij spreekt Canadees-Frans met een Arabisch accent, maar ondertiteld in het Engels is hij prima te verstaan. Luisteren is alleszins de moeite waard want Mohamed Hijri legt in nauwelijks meer dan 15 minuten de omvang van de fosfaatcrisis én zijn oplossing uit.
Mohamed Hijri is plantkundig bioloog en professor aan de universiteit van Montréal. Terwijl Tinkebell zich liet steriliseren omdat ze denkt dat de wereld met een groot tekort aan fosfor komt te zitten, ontdekte Hijri de oplossing.
Fosforpiek in 2030
Hijri ontkent niet dat fosfor snel aan het opraken is. Integendeel. Hij voorziet dat we vanaf 2030 al met tekorten geconfronteerd zullen worden. Dat is een probleem omdat we zonder fosfor geen eten meer kunnen maken. Anders dan olie, is fosfor ook nog eens onvervangbaar. We halen fosfor uit mijnen en maken er kunstmest van. Daarmee hebben we zoveel mest dat we 7 miljard mensen kunnen voeden. Met alleen dierlijke mest of natuurlijke verrotting zou dat niet gaan. Het probleem is alleen dat we na de piek van 2030 ook niet meer genoeg kunstmest hebben om de mensheid te voeden. Vanaf dat moment zullen steeds grotere tekorten optreden. Aan het einde van deze eeuw zouden we zelfs helemaal zonder komen te zitten. Dat betekent voor onze soort en manier van leven het einde der tijden. We zullen verhongeren en heel ernstig in aantal worden uitgedund.
Leer de mycorrhiza inzetten
Maar Hijri heeft een oplossing. Die ziet hij in een piepkleine schimmelstructuur die zijn werk al 450 miljoen jaar doet, de mycorrhiza. De schimmel die in symbiose met de plantenwortel leeft, helpt de plant tot 5 maal effectiever met fosfor om te gaan. Als we die beter leren in te zetten, betekent dat dus heel simpel dat we 5 keer zoveel tijd hebben om nog betere oplossingen te verzinnen om het einde van onze tijd op aarde nog verder op te schuiven.
Fotocredits, Mohammed Hijri, still, telequébec
Dit artikel afdrukken
Fosforpiek in 2030
Hijri ontkent niet dat fosfor snel aan het opraken is. Integendeel. Hij voorziet dat we vanaf 2030 al met tekorten geconfronteerd zullen worden. Dat is een probleem omdat we zonder fosfor geen eten meer kunnen maken. Anders dan olie, is fosfor ook nog eens onvervangbaar. We halen fosfor uit mijnen en maken er kunstmest van. Daarmee hebben we zoveel mest dat we 7 miljard mensen kunnen voeden. Met alleen dierlijke mest of natuurlijke verrotting zou dat niet gaan. Het probleem is alleen dat we na de piek van 2030 ook niet meer genoeg kunstmest hebben om de mensheid te voeden. Vanaf dat moment zullen steeds grotere tekorten optreden. Aan het einde van deze eeuw zouden we zelfs helemaal zonder komen te zitten. Dat betekent voor onze soort en manier van leven het einde der tijden. We zullen verhongeren en heel ernstig in aantal worden uitgedund.
Leer de mycorrhiza inzetten
Maar Hijri heeft een oplossing. Die ziet hij in een piepkleine schimmelstructuur die zijn werk al 450 miljoen jaar doet, de mycorrhiza. De schimmel die in symbiose met de plantenwortel leeft, helpt de plant tot 5 maal effectiever met fosfor om te gaan. Als we die beter leren in te zetten, betekent dat dus heel simpel dat we 5 keer zoveel tijd hebben om nog betere oplossingen te verzinnen om het einde van onze tijd op aarde nog verder op te schuiven.
Fotocredits, Mohammed Hijri, still, telequébec
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Jopie , ik bedoel te zeggen, reken niet alleen op onttrekking maar spreek de voorraad in de grond aan door een goed functionerend bodemleven. In ons verhaal vullen we wel degelijk de onttrekking aan zoals al eerder genoemd. Structuur ben ik helemaal met je eens. Niet genoemd maar van groot belang.
Rijenbemesting is zeker wel effectief maar niet met de standaard meststoffen waar je op doelt , met die meststoffen op het zaad krijg je een lagere opbrengst/zoutschade. Met speciaal geformuleerde meststoffen die niet zout zijn hebben we aantoonbare hogere opbrengsten gehaald dan met standaard fosfaat bemesting of geen fosfaat bemesting. Onderzoek door PPO , Innoventis en ARI [ Agro research international] Ook met rijen"bemesting "mycchorrhiza's hebben we in zaaiuien nu over 2 seizoenen goede resultaten gehaald. Dat wordt langzamerhand rijp voor officiele proeven. Extra kosten klopt, je krijgt er extra opbrengst voor terug. Kosten gaan voor de baat, ook bij investeren in de bodem en echt goede moderne meststoffen.
@Rinus, in #79 kom je met een onbegrijpelijke stelling: "maak de bodemvoorraad beschikbaar en reken niet op onttrekking". Op dat laatste zou ik maar wel rekenen, want dat gebeurt jaar in jaar uit, tenzij je de zaak braak legt. Maar tegelijk wordt er in jouw verhaal de nodige fosfaat aangevoerd met organische mest en compost.
Ik ben het helemaal eens met je opmerkingen over zorg voor de bodem, dat is essentieel. Je vergeet daarbij de structuur even naar voren te halen, want als je met een prikstok over de doorsnee akker loopt, schrik je van de ploegzool.
Rijenbemesting is in mijn ogen zwaar overschat. Er zijn de afgelopen periode ontzettend veel proeven gedaan met rijenbemesting (zowel drijfmest als kunstmest), maar als je naar de opbrengstverhoging kijkt, is dat meestal beperkt en doet zich vooral voor bij lage mestgiften. In een proef die te vinden is op Kennisakker, blijkt dat eigenlijk geen enkele fosfaatgift effect had op de opbrengst van uien op drie locaties gedurende drie jaar. Géén fosfaat (0 kg/ha) had eigenlijk nooit een significant lagere opbrengst dan wel fosfaat (50 tot 100 kg/ha). En verschillende methodes van fosfaatbemesting direct op het zaad hadden een uitgesproken negatief effect. Het enige wat je echt zeker weet is dat het extra kosten met zich meebrengt.
Wouter, ik noem het niet eens heel nadrukkelijk, ik vraag alleen wat aandacht voor de commerciële context. Met zakendoen is ook in dit geval inderdaad helemaal niks mis, alleen wanneer het over ideeën gaat moet het idee hierbij niet tussen wal en schip vallen.
Wanneer bij #81 ja Mark had gestaan had ik die opmerking over context mogelijk niet eens gemaakt. Bij de genoemde uienteelt waar heel specifiek sprake is van een klein en oppervlakkig wortelstelsel kunnen mycorrhizaschimmels zeker van waarde zijn, dat ik ook wel aangetoond. Neemt niet weg dat uiteindelijk ja Mark, wel blijft gelden. Vanuit de biologische landbouw heeft men daar over al heel lang veelal geheel andere ideeën, alleen zie ik dat niet erg bevestigd. Ook de genoemde biomassa is natuurlijk in zijn aard centripetal concentration, uitputting in hoog tempo op wereld schaal.
Ik wil het hier opnieuw even genoemd hebben. Waarom dan van verantwoord produceren in dit verband moet worden gesproken is mij een raadsel.
Verder geef je wat mij betreft een aardige schets bij #85 van hoe de werkelijkheid er uit ziet. Daarover zijn we het wel min of meer eens.
@Hendrik, waarom benoem je zo expliciet bij Rinus dat hij commercieel is? Een andere voor beeld van een commercieel bedrijf is Thatchtec (google maar op bodemresetten). Mijn ervaring is dat heel veel toponderzoek heden ten dagen wordt uitgevoerd bij commerciële (R&D) partijen. In ieder geval wel in de domeinen waarin ik zelf actief ben. En ja, ik ben ook commercieel (al verdienen we (te) weinig). So what. De kennis zit in de maatschappij is mijn stelling. En commercieel vrij onderzoek is bijna niet meer te vinden. 40% van de hoogleraren bij de WUR bijvoorbeeld is bijzonder hoogleraar.
Klopt , wij zijn commercieel. Is naar mening niets mis mee. Wij proberen met onze akkerbouwers een teelt zo optimaal mogelijk te laten verlopen met verantwoorde inzet van meststoffen , gewasbeschermingsmiddelen en biologische gewasbeschermingsmiddelen. De bodem speelt daarin de belangrijkste rol. Wij zoeken en passen innovatieve meststoffen al een aantal jaren met succes toe. En Mark , die bodem kunnen we blijven voeden door : plantenresten , mest , schimmels , bacterieën en reststromen van de bijvoorbeeld de voedingsmiddelen industrie. Wij zijn er van overtuigd dat we in de gangbare landbouw op een heel verantwoorde manier voedsel van een hoge kwaliteit en vrij van schadelijke residu's kunnen produceren. Nu en in de toekomst. Dat vraagt kennis , innovatie en durf en overtuigingskracht