Het Belgische nieuwstijdschrift Knack sneed vorige week een 'zwaarwegend' thema aan: 'Eten schaadt uw gezondheid'. In een column gaan deze week de Groen-politici Bart Staes en Petra De Sutter hier opnieuw verder op in. De vraag waar het volgens hen om draait: 'moeten we wel of niet collectief ingrijpen in het steeds ongezonder worden van de wereldbevolking mede als gevolg van het dieet van een voedselindustrie?'
Ongezond eten net zo aanpakken als roken
Volgens Staes en De Sutter gaat de verantwoordelijkheid voor wat we eten inmiddels de individuele burger voorbij. We draaien immers gezamenlijk op voor de collectieve gezondheidszorg, die voor een groot deel terug te voeren is op wat we eten en drinken. Ze maken de vergelijking met de tabaksindustrie, die al decennia geleden door overheden tot de orde werd geroepen. Daarbij wijzen ze op de oproep van 'Consumers International' en 'World Obesity Federation' eerder dit jaar. Het zijn de overheden die bindende afspraken kunnen - en moeten - maken om 'consumenten te stimuleren om over te schakelen naar meer gezonde voedingspatronen of diëten'.
Machtige lobby
Ze schrijven: Stel dat obesitas een besmettelijke ziekte was geweest dan waren er al miljarden dollar in onderzoek gestoken om het onder controle te krijgen. Maar omdat obesitas vooral wordt veroorzaakt door overconsumptie van te vette en gesuikerde voedingswaren, zijn beleidsmakers onder druk van de bijzonder machtige lobby's van de voedingsindustrie niet geneigd om de strijd aan te gaan, zo stellen de twee organisaties.
Collectieve bewustwording
Staes en De Schutter zien hun column (in z'n geheel te lezen door het bronartikel open te klikken) als een begin om een 'nationaal debat' op te starten, en een 'collectieve bewustwording over de wijze waarop ons voedselsysteem is georganiseerd' te bereiken.
Dit artikel afdrukken
Ongezond eten net zo aanpakken als roken
Volgens Staes en De Sutter gaat de verantwoordelijkheid voor wat we eten inmiddels de individuele burger voorbij. We draaien immers gezamenlijk op voor de collectieve gezondheidszorg, die voor een groot deel terug te voeren is op wat we eten en drinken. Ze maken de vergelijking met de tabaksindustrie, die al decennia geleden door overheden tot de orde werd geroepen. Daarbij wijzen ze op de oproep van 'Consumers International' en 'World Obesity Federation' eerder dit jaar. Het zijn de overheden die bindende afspraken kunnen - en moeten - maken om 'consumenten te stimuleren om over te schakelen naar meer gezonde voedingspatronen of diëten'.
Machtige lobby
Ze schrijven: Stel dat obesitas een besmettelijke ziekte was geweest dan waren er al miljarden dollar in onderzoek gestoken om het onder controle te krijgen. Maar omdat obesitas vooral wordt veroorzaakt door overconsumptie van te vette en gesuikerde voedingswaren, zijn beleidsmakers onder druk van de bijzonder machtige lobby's van de voedingsindustrie niet geneigd om de strijd aan te gaan, zo stellen de twee organisaties.
Collectieve bewustwording
Staes en De Schutter zien hun column (in z'n geheel te lezen door het bronartikel open te klikken) als een begin om een 'nationaal debat' op te starten, en een 'collectieve bewustwording over de wijze waarop ons voedselsysteem is georganiseerd' te bereiken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een pluim voor Staes en de Sutter. Maar het ruime begrip ’Eten’ als veroorzaker van gezondheidsschade aan te merken kan natuurlijk niet. Hoe zit het dan met bijvoorbeeld Bio-waren? Ik zou het liever zo formuleren:
"Onze voedingswaren brengen uw gezondheid ernstige schade toe”.
Deze waarschuwing zou eigenlijk (via een EU-verordening) boven elke supermarktingang dienen te worden aangebracht. Het zijn namelijk niet alleen tal van gevaarlijke en desondanks toch door de EU goedgekeurde lichaamsvreemde chemische additieven welke aan industrieel bereid voedsel worden toegevoegd.
Ook de als gezond aangeprezen verse land- en tuinbouwprodukten dragen, door structurele tekorten aan essentiële voedingsstoffen en overmaat aan giftige chemische bestrijdingsmiddelen, in voortdurende mate bij aan het stijgend aantal chronische en degeneratieve ziekten. Steeds meer mensen hebben of krijgen ermee te maken.
Artikelen in de gedrukte media en programma's op radio en tv welke voeding en gezondheid als onderwerp hebben hameren er voortdurend op dat als we gezond willen blijven of worden, we vooral vriendelijk onverzadigd plantaardig vet doch geen boosaardig verzadigd dierlijk vet dienen te nemen. Daardoor vermijden we een zogenaamd 'te hoog’ cholesterol gehalte en aldus hart- en vaatziekten.
Door ook nog 'gevarieerd', ‘verantwoord’ en 'evenwichtig' te eten krijgen we 'voldoende' van alle benodigde voedingsstoffen binnen om gezond te zijn. Achter de tafel aangeschoven voedingsprofessionals, van Patricia Schutte van het eerlijke Voedingscentrum, tot de Wageningse hoogleraar voeding en gezondheid annex lid van de Beraadsgroep Voeding van de Gezondheidsraad prof. dr. ir. Frans Kok, etaleren hun onkunde door instemmend mee te knikken.
Hun rudimentaire in de mode zijnde kennis is opgedaan aan academies waar het medisch denkniveau gedomineerd wordt door de vet/cholesterol leugen. Een midden vorige eeuw ontstane rammelende theorie van de Amerikaanse legerrantsoenuitvinder Ancel Keys. Een sinds 1955 omhelsde en nooit meer losgelaten nieuwe heilige medische leer.
Eigenlijk zeg ik dit soort dingen liever niet en zou ik een en ander liever positief willen benaderen, maar helaas is dat een te ver gepasseerd station. Willens en wetens trekken de industriële landbouw en de voedingsindustrie, met in hun kielzog de farmaceutische industrie en de reguliere gezondheidszorg, onder leiding van politiek verantwoordelijke belangenbehartigers, beleidsmakers en volksvertegenwoordigers, de mensheid steeds dieper de afgrond in.
Die technieken zijn niet zo verfijnd hoor Reinder, ze zijn gericht op het vervullen van onze (diepere) behoeften.
Het is niet alleen reclame die ons aanspoort om er meer van te nemen, wel voor een groot deel natuurlijk, maar ook de punten in de supermarkten waar je altijd wel langs komt en wat dacht je van het sociale gebeuren? Hoe vaak gebeurt het niet dat iemand zegt "ach joh, doe niet zo ongezellig" als je een stukje taart, koekje of hapje afslaat? Men moet weer 'nee' kunnen en mogen zeggen, dat is het grootste probleem, dat er geen 'nee' gezegd wordt tegen al die verleiding.
Ja, ongezond voedsel bestaat en bestond ook zonder reclame. Maar het gaat ons nu om de schaal waarop het geconsumeerd wordt. Reclame spoort ons aan om het te consumeren, met name tijdens het televisie kijken. Met hele verfijnde technieken.
Daarna doen de E-nummers die ons gedachteloos, tot de zak leeg is, laten doorknabbelen tijdens het tv-kijken de rest. Het is een industrie, een 'wetenschap', waar miljarden mee gemoeid zijn.
Nee hoor Reinder, de chips waren eerst. Toen pas kwam de reclame. Wat reclame niet vrijpleit van haar verantwoordelijkheden.