1 min
Een berichtje in de London Times over de Engelse Warenautoriteit die boos is op Nederland omdat we geen kip, maar waterkip aan Engeland leveren, werd in ons land door het ANP overgenomen.Nou zijn wij niet verbaasd over het feit dat er water in zit. Een lezer op de times-site trouwens ook niet; die vraagt zich af waarom het nu opeens een issue wordt. Dierenwelzijn en prijsvorming?
Jammer daarom dat het ANP niet met de feiten kwam die ook aan dat verhaal hingen. Die zijn nl. heel leerzaam:
— 63,000 tonnes of frozen chicken pieces are imported from the Netherlands each year
— One tonne costs £2,500
— The market is worth £157.5 million to the Dutch
— If chicken is padded with just 25 per cent water, consumers are paying almost £40 million a year for water
— The process of adding animal protein to chicken is known as “tumbling”
— The process of adding water adds weight to the chicken, as shown above
— It is not illegal to inject proteins into chicken – it is only illegal not to declare it on the label
— In 2003 enforcement agencies found 10 per cent of all chicken bought from catering outlets was “plastic”
De kip mag dus ploffen en daarna blazen we hem nog eens met 25% op.
Maar let wel: de kippenhouder verdient nog steeds geen fatsoenlijke boterham. Hij moet wel, als hij de prijs niet uit het vlees kan halen. Eigenlijk wel goed dus dat de consument flink moet bijbetalen voor het feit dat hij niet genoeg hoeft te betalen. Kan die kip hem toch nog in de maling nemen.
(met dank aan Lizet)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
En in Noorwegen tref ik in hotels telkens puike eieren aan bij het ontbijt. Dit in pijnlijke tegenstelling tot de eieren vrijwel overal elders. Ook in Frankrijk moet je 's ochtends in je hotel geen eitje nemen, wil je de dag vrolijk doorkomen.
Maar nog even over de waterkip, de waterham en de watervis.
Als al het percentage toegevoegd water op de verpakking wordt vermeld is het nog geflatteerd.
Neem een kilo ham of kip met het natuurlijke vochtgehalte. Pomp er 500 gram water in. Dan heb je 1500 gram product.
Het is dus vlees waar 50 procent water aan is toegevoegd.
Maar die 1500 gram is het uitgangspunt (100 procent) voor de berekening van het percentage toegevoegd water. Dat blijkt, o wonder, lager te zijn dan 50 procent. Goochelen met percentages.
Heb vorige week in Zweden wat kip gegeten. In de Zweedse supermarkten is (vrijwel) alleen Zweedse kip verkrijgbaar. Men vertrouwt het buitenlandse spul niet - en terecht, als je het plofkippenverhaal zo leest. Bij de ICA, de Zweedse AH, ligt kip van Kronfågel. Als ik me niet vergis had onze AH dat in een grijs verleden ook in het assortiment, vóór de Franse scharrelkip. De Zweedse kip smaakt naar kip, zoals de Franse scharrelkippen die ik die hier pleeg te kopen. Erg mals en smakelijk. Duur zeker? Nou, dat valt wel mee, een stuk goedkoper dan de Franse scharrelkip: kipfilet ca. 11 Euro per kilo, en 'onderdelen' als bouten en drumsticks ca. 3,75 Euro per kilo. Een hele gegrilde kip, kant-en-klaar (ja, hé, het is vakantie...) in een warmhoud-zak: 4,85 Euro. Ook een prima smakelijk, mals kipje.
Zou de overheid in Zweden de kippenindustrie subsidiëren, of is het echt mogelijk om in een West-Europees land zonder trucjes kippen van goede kwaliteit te leveren tegen een hele schappelijke prijs?
Doel ervan is goeie boerenproducten onder de aandacht te krijgen. In het ene geval was dat van mensen die het wederverkopen. In het andere gaat het om consumenten die zelden proeven wat er aan goeds te koop is.
Eea in het kader van wat Wouter van der Land noemt 'Dick's Deli'. Het staat geheel los van foodlog.nl
Dick, vertel nog eens wat meer over die proeverijen. Wat is het doel ervan? Ik ben benieuwd naar de resultaten bij het 'gewone' publiek.
Toen ik nog vleeseter was, kocht ik vaak een stukje biokipfilet. Dat kromp niet in de pan...