Hoe ging dat toen ik nog klein was? Mijn pa bracht al zijn groenten naar de veiling, de instelling die altijd borg stond voor gegarandeerde betaling. Een hoog inkomen had hij niet. Hij haalde wat geld uit het bedrijf om ons te eten te geven. Dat was alles. Natuurlijk gebeurde dat bewust, want zo kon hij de belastingdienst zo veel mogelijk op afstand houden. Alle winst ging terug in het bedrijf en daar werd een nieuwe kas van gebouwd. Maar dat voor de gek houden lukte maar beperkt, want bij het berekenen van de stakingswinst lacht de belastingdienst toch als laatste.

Broekzak
Zo nu en dan kwam er een scharrelaar langs de deur, die rechtstreeks wat tomaten of bloemen kocht. Contant geld verdween direct van de ene broekzak in de andere. Het was vrij onschuldig, want het was maar een héél klein deel van de omzet. Met dat geld betaalde mijn vader wat overuren en de vergoeding daarvoor verdween in de volgende broekzak. De kleine extra’s in ons eenvoudige bestaan, zoals een nieuwe fiets, kwamen ook uit mijn vaders broekzak. Iedereen blij.
Dat gebeurde natuurlijk niet alleen bij ons thuis, maar op alle bedrijven om ons heen. De één had wat grotere broekzakken dan de ander. Dat wist iedereen en daar werd over gezwegen.
Deze zogenaamd nonchalante economische delicten horen bij de ‘vrije jongens’. Ze zijn er ingeslopen, net als het eeuwige geduvel met illegale arbeiders, waarbij dat zwarte potje altijd goed van pas komt. Boeren en tuinders zijn soms net mensen en wat één keer lukt gaat vast nog wel een keer goed.aspergeteelt

Brutaal
Je hebt altijd baas boven baas, blijkt wel weer. Kleine delicten zijn uitgegroeid tot grote fraudezaken. Dat gebeurt niet alleen in de bouw of de horeca, maar ook in de land- en tuinbouw. Ze zijn vaak schrikbarend brutaal en crimineel en gaan zelfs in de richting van mensenhandel. Er zijn er weer een paar die deze weken de aandacht vragen. Een Westlandse fraudezaak komt deze week onder de rechter en ook in Brabant/Limburg is het mis. Niet alleen de tuinders en handelaren zijn fout, maar ook een slachterij blijkt gesjoemeld te hebben.
Verreweg de meeste aandacht kreeg de Brabantse aspergeteeltster José Janssen, die zelfs van slavernij wordt beticht. En ze is erg hardnekkig.

Zulke voorvallen lokken automatisch uit dat buitenstaanders flink scheef kijken naar boeren, tuinders,slachters en slagers. Logisch.

Zijn de grote fraudeurs nou even fout als de kleine?

Dit artikel afdrukken