Wat een discussie kan zo’n LesLokaal losmaken! Ik wilde even wachten met reageren tot ik er een stel lijnen in kon vinden.

Toen we met het gefilmde interview begonnen was de vraag in hoeverre ons product lokaal en dus een streekproduct is. Ik hoefde daar niet over na te denken. Vocking leverworst is geen streekproduct in de enge definitie van het woord.

Wij spreken liever zelf van een streekgebonden product. Wij zijn trots op onze bakermat Utrecht en dus trots op ons opgebouwde verleden. Een verleden kun je niet kopen. Dat heb je en je moet telkens opnieuw bewijzen dat je het waard bent.

Het bestaansrecht van Vocking is het feit dat wij een niche-speler zijn die zich heeft gespecialiseerd in het maken van leverworst volgens een authentiek familierecept. We gebruiken 100% pure ingrediënten, zonder conserveringsmiddelen en kleurstoffen. Die hadden ze vroeger immers ook niet. Anders gezegd, door op kwaliteitsgebied vooral NIETS anders te doen dan TROUW te blijven aan het recept wordt ons product door leverworstliefhebbers alom gewaardeerd.

Het is juist hierom dat wij via mond op mondreclame een langzame maar gedegen groei kennen met een loyale groep eindgebruikers die via deze weg langzaam verder aangroeit. Met name dit uitgangspunt onderscheidt ons van onze concullega's. Wij blijven geloven in onze receptuur en luisteren naar wat de consument wil danwel JUIST niet wil. In ons geval is dat een puur en authentiek artikel zonder kleurstoffen en andere kunstmatigheden. Daar zijn we heel trots op! Dat heeft ook een keerzijde. Zo groei je niet zo hard. Stegeman is harder gegroeid. Maar het leuke van een niche speler is dat wij altijd op een eigen manier uit de hoek kunnen komen. En natuurlijk blijven ook wij innoveren en nieuwe recepturen en producten ontwikkelen. Maar altijd gebaseerd op onze oorspronkelijk normen en waarden: het produceren van 100% pure & eerlijke producten!

Streekproducten
De hype rond streekproducten is naar mijn bescheiden mening oninteressant. Het probleem van streekproducten is dat ze oncontroleerbaar zijn. Je kunt streekproducten beter ‘oorspronkelijk’ noemen. Ze zijn ergens geboren en hebben hun karakter vast weten te houden. Als er dan toch ‘streek’ in moet, noem ze dan ‘streekgebonden’. Lokale herkenbaarheid op het winkelschap is net als slagroom op een taart. ‘Lokaal’ maakt het verschil. Maar wees er eerlijk en duidelijk over.

Ik denk dat echte streekproducten het grote schap van de supermarkt niet zullen halen. Dat komt o.m. door de hoge kwaliteitseisen van de retailers, hun fijnmazige distributie en hoge omloopsnelheid. Aan wat dat betekent kunnen lokale producenten niet voldoen. Diegenen die dat wel doen zijn allang bekend.

Overigens, heeft iemand de bestaande, al dan niet erkende keurmerken in het schap al eens goed bekeken? Het wemelt ervan. Temeer, omdat het woord streekproduct zoals eerder gesteld, niet middels een keurmerk te vangen is.

Mensen, wordt het wellicht niet allemaal veel van het goede? Het kopen van eten begint steeds meer te lijken op het kopen van een telefoonabonnement. Je weet eigenlijk niet meer wat je koopt omdat een iedere belanghebbende er zijn eigen interpretatie aan geeft.

Er zijn verschillende tegenstrijdige belangen: streekproducten vs beschikbaarheid, kleinschaligheid vs eisen retailers, variabel assortiment vs seizoensartikelen etc. Al die belangen beginnen met elkaar te botsen.

Niet wij, de professionals uit het vak, maar de consument ziet door de bomen het bos niet meer. De keurmerken vliegen om je oren; de wereld van biologisch eten, duurzaamheid, streekproduct en/of streekgebonden product, diervriendelijkheid en niet te vergeten gezondheid.Al die onderwerpen worden nogal eens door elkaar gehaald. De Keuringsdienst van Waarde laat het regelmatig zien. Ik wil de mensen die geloven dat bijvoorbeeld een streekproduct per definitie gezond of diervriendelijk de kost niet hoeven geven.

En waar is het allemaal om te doen? Commercie ... immers, al die keurmerken bekken toch lekker in het schap. Het is de geoliede marketingmachine van belangenorganisaties die hier achter zitten (van Fair Food tot Wakker Dier). Okay, diervriendelijkheid en biologisch eten vallen goed te controleren. Er is niets mis mee. Het zijn prima initiatieven. Ik vind dat er GESTREEFD moet te worden om zover te gaan, door de hele voedselketen heen. Wie kan daar nou tegen zijn?
Toch is het een utopie om te geloven dat streek, biologisch of diervriendelijk 100% door de hele keten kunnen worden doorgevoerd. Zoveel productieruimte cq. capaciteit is er domweg niet. Het is zelfs een elitaire gedachte, want niet iedereen kan zich dergelijke producten veroorloven. Ze zijn flink duurder. En jawel, retailers zijn hard bezig om meer en meer op zulke items in te zetten. Fabrikanten worden meer en meer gewezen dat ze hun grondstoffen moeten ‘verduurzamen’. Anders verliezen ze de gunst van de consument. Of het echt fair en controleerbaar is, is nog maar zeer de vraag, maar de consument koopt er zijn schuldgevoel mee af en eet er lekkerder door, zelfs als hij dat gevoel ontleent aan een niet te controleren label.

Kortom: begint het allemaal niet bij een STREVEN? Dat betekent vooral dus opvoeden, in de gehele voedselketen. Maar opvoeden is niet echt “sexy”. Het kost moeite en geld. Geld? Geld? Jazeker geld…en daar zit MET NAME het probleem, dat eeuwige geld!

Dus nog 1 keertje dan. Attendeer mensen op gevarieerd, het liefst kwalitatief hoogwaardig eten. Eet tenminste 1x in de week groente van het seizoen bijvoorbeeld, wissel af met naar behoeften met vlees, vis en vegetarisch eten en als het even kan eet biologisch of ga nog liever zelfs naar de lokale boer in de buurt en koop daar typische streekproducten (liefst op de fiets natuurlijk denk aan CO2)…nog lekker ontspannend ook en leuk voor je kinderen zodat ook die weten waar een wortel vandaan komt.

Ik zou het bijna vergeten: waar staat Vocking leverworst binnen dit verhaal? In eerste instantie gebruiken wij vlees van zoveel mogelijk Nederlands origine, het vlees kan letterlijk uit de provincie Utrecht komen maar ook - net zo gemakkelijk - uit het gehele land. Een deel van onze grondstoffen betrekken wij sinds oktober 2009 van een natuurlijk (diervriendelijk) bedrijf waarvan ik de naam omwille van concurrentie redenen niet hier kan noemen.

@Jan Willem; hartelijk dank voor vergelijking met Floris van Bommel! Eerlijkheidshalve moet ik alleen wel zeggen dat zijn creaties wat dat betreft meer veranderen dan ons familierecept van de worst maar we doen zeker ons best en proberen anno 2011 met een nieuw verrassend product de niche markt te "bestormen”.
@Dick; sorry voor het lange verhaal… je vroeg erom…

Paul Vocking reageert met dit stuk op LesLokaal I waarin hij werd geïnterviewd. Paul is directeur van Vocking BV, de Utrechtse producent van de bekende Vockingworst.
Dit artikel afdrukken