We eten veel te veel suiker. Dat is niet alleen slecht voor onze stofwisseling, gewicht en (tand)gezondheid. Ook in onze hersenen blijkt te veel suiker schade te veroorzaken. Misschien is dementie eigenlijk wel diabetes-3.
Met suiker op zich is niets mis. Het komt in de natuur voor in allerlei vormen, van honing tot vruchtensuikers - in kleine hoeveelheden. Omdat suikers bij mensen zo in de smaak vallen, hebben we al snel manieren uitgevonden om méér zoet te maken. Met als gevolg dat op dit moment in 74% van al het verpakte voedsel dat in Amerikaanse supermarkten te krijgen is, suiker zit. De gemiddelde Amerikaan haalt 13% van zijn dagelijkse calorieën uit suiker. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) wil dit wereldwijd gaan beperken tot 5%.
Al die suiker maakt ons dik en ziek. Maar er is nog een belangrijk lichaamsdeel waar teveel suiker ravages aanricht. In onze hersenen. De Huffington Post zet de suikerramp in ons brein op een rij.
Suiker zet een vicieuze cirkel van intense hunkering in gang
Als je suiker binnenkrijgt, zijn je smaakpapillen de eersten die dat opmerken. Zij sturen signalen naar de hersenen, waarbij het beloningscentrum geactiveerd wordt en een golf van 'feel-good' hormonen, zoals dopamine, vrijkomt. Suiker 'kaapt' het hele beloningssysteem. Als dat af en toe gebeurt, is het niet erg, maar te veel en te vaak zet een kettingreactie van ongewenste effecten in gang. "Overactiveren van het beloningssysteem leidt tot een waterval van onplezierige gevolgen. We verliezen de controle, gaan hunkeren en onze suikertolerantie neemt toe", zegt neurowetenschapper Nicole Avena. In onderzoek is al vastgesteld dat de hersenactiviteit bij obese kinderen afwijkt als ze suiker proeven. Ze hebben een verhoogde 'eet-beloningsresponse'. Dat lijkt er op te wijzen dat hun hersenen al zo zijn 'bedraad' dat deze kinderen hun leven lang naar suiker blijven hunkeren.
Suiker schaadt geheugen en leervermogen
Uit een onderzoek bij ratten uit 2012 blijkt dat een voedingspatroon met veel fructose het brein letterlijk trager laat werken. Ratten die overvoerd werden met fructose hadden minder synaptische activiteit in hun hersenen, waardoor ze minder goed konden leren en hun geheugenfunctie ook minder was. Door de vele suiker die ze binnenkregen bleken de ratten insulineresistentie op te bouwen. Insuline is het hormoon dat onze bloedsuikerspiegel regelt, en ook het functioneren van onze hersencellen. Insuline versterkt de synaptische activiteit tussen hersencellen. Als het insulineniveau in de hersenen daalt door een excessieve suikerconsumptie, kan dat gevolgen hebben voor de cognitieve functies.
Suiker zou tot depressie en angst kunnen leiden
Plotselinge pieken en dalen in het bloedsuikerniveau kunnen tot prikkelbaarheid, stemmingswisselingen, 'daasheid' en vermoeidheid leiden. Waarschijnlijk heeft iedereen wel eens ervaren dat de suikerpiek na het eten van een suikerrijke snack of drinken van een blikje fris onvermijdelijk tot een 'dip' leidt die je angstig, humeurig of zelfs depressief kan maken.
Suikers blijken ook een rol te spelen bij de afgifte van de neurotransmitters die ons gemoed in het gareel houden, zoals serotonine. Als we onze serotonine-kanalen voortdurend activeren voor - blijmakende - suikerpiekjes, kunnen we de beperkte voorraad ervan snel uitputten. Dat kan bijdragen aan gevoelens van depressie.
Suiker kan ontstekingen in de hersenen veroorzaken - een mogelijke oorzaak van depressies
Vooral tieners blijken gevoelig te zijn voor de gevolgen van suiker op hun stemming. Een recent onderzoek, bij adolescente muizen, liet zien dat deze meer depressief en angstig gedrag vertoonden als ze veel suiker te eten kregen. Er bestaat ook onderzoek, bij mensen ditmaal, dat er op wijst dat het risico een depressie te ontwikkelen groter is bij mensen die het standaard Amerikaanse voedingspatroon (met veel verpakt en kant-en-klaar) aanhouden in vergelijking met mensen die gezonder eten. Dat laatste houdt in: meer vers, onbewerkt, onverpakt en minder suiker.
Suiker is een risicofactor bij cognitieve achteruitgang en dementie
Een groeiende stapel onderzoeken suggereert dat een voedingspatroon met veel suiker het risico op dementie en Alzheimer zou kunnen verhogen. "Nog meer bewijs dat de hersenen het doelwit zijn voor schade door hoge bloedsuikers", zegt endocrinoloog dr. Medha Munshi. Insulineresistentie en bloedsuikerniveaus - kenmerken van diabetes - kunnen gerelateerd worden aan een hoger risico op neurodegeneratieve ziekten. Sommige wetenschappers gaan zelfs zo ver dat zij dementie 'diabetes type 3' noemen. Een gedachtengang die New York Times columnist Mark Bittman in 2012 voor een breder publiek vertolkte.
De WHO heeft gelijk. We moeten echt veel minder suiker gaan eten. Want of het nu muizen, ratten, kinderen, adolescenten of ouderen betreft, teveel suiker schaadt.
Fotocredits: 'Cotton candy', Matt_Weibo
Dit artikel afdrukken
Al die suiker maakt ons dik en ziek. Maar er is nog een belangrijk lichaamsdeel waar teveel suiker ravages aanricht. In onze hersenen. De Huffington Post zet de suikerramp in ons brein op een rij.
Suiker zet een vicieuze cirkel van intense hunkering in gang
Als je suiker binnenkrijgt, zijn je smaakpapillen de eersten die dat opmerken. Zij sturen signalen naar de hersenen, waarbij het beloningscentrum geactiveerd wordt en een golf van 'feel-good' hormonen, zoals dopamine, vrijkomt. Suiker 'kaapt' het hele beloningssysteem. Als dat af en toe gebeurt, is het niet erg, maar te veel en te vaak zet een kettingreactie van ongewenste effecten in gang. "Overactiveren van het beloningssysteem leidt tot een waterval van onplezierige gevolgen. We verliezen de controle, gaan hunkeren en onze suikertolerantie neemt toe", zegt neurowetenschapper Nicole Avena. In onderzoek is al vastgesteld dat de hersenactiviteit bij obese kinderen afwijkt als ze suiker proeven. Ze hebben een verhoogde 'eet-beloningsresponse'. Dat lijkt er op te wijzen dat hun hersenen al zo zijn 'bedraad' dat deze kinderen hun leven lang naar suiker blijven hunkeren.
Suiker schaadt geheugen en leervermogen
Uit een onderzoek bij ratten uit 2012 blijkt dat een voedingspatroon met veel fructose het brein letterlijk trager laat werken. Ratten die overvoerd werden met fructose hadden minder synaptische activiteit in hun hersenen, waardoor ze minder goed konden leren en hun geheugenfunctie ook minder was. Door de vele suiker die ze binnenkregen bleken de ratten insulineresistentie op te bouwen. Insuline is het hormoon dat onze bloedsuikerspiegel regelt, en ook het functioneren van onze hersencellen. Insuline versterkt de synaptische activiteit tussen hersencellen. Als het insulineniveau in de hersenen daalt door een excessieve suikerconsumptie, kan dat gevolgen hebben voor de cognitieve functies.
Waarschijnlijk heeft iedereen wel eens ervaren dat de suikerpiek na het eten van een suikerrijke snack of drinken van een blikje fris onvermijdelijk tot een 'dip' leidt die je angstig, humeurig of zelfs depressief kan maken"Insuline is belangrijk voor het lichaam om de bloedsuikers te reguleren, maar het zou in het brein wel eens een andere rol kunnen spelen", zegt dr. Fernando Gomez-Pinilla, hoofdauteur van het onderzoek. "Ons onderzoek laat zien dat het binnenkrijgen van veel fructose niet alleen het lichaam maar ook de hersenen schaadt. Dat is iets nieuws".
Suiker zou tot depressie en angst kunnen leiden
Plotselinge pieken en dalen in het bloedsuikerniveau kunnen tot prikkelbaarheid, stemmingswisselingen, 'daasheid' en vermoeidheid leiden. Waarschijnlijk heeft iedereen wel eens ervaren dat de suikerpiek na het eten van een suikerrijke snack of drinken van een blikje fris onvermijdelijk tot een 'dip' leidt die je angstig, humeurig of zelfs depressief kan maken.
Suikers blijken ook een rol te spelen bij de afgifte van de neurotransmitters die ons gemoed in het gareel houden, zoals serotonine. Als we onze serotonine-kanalen voortdurend activeren voor - blijmakende - suikerpiekjes, kunnen we de beperkte voorraad ervan snel uitputten. Dat kan bijdragen aan gevoelens van depressie.
Suiker kan ontstekingen in de hersenen veroorzaken - een mogelijke oorzaak van depressies
Vooral tieners blijken gevoelig te zijn voor de gevolgen van suiker op hun stemming. Een recent onderzoek, bij adolescente muizen, liet zien dat deze meer depressief en angstig gedrag vertoonden als ze veel suiker te eten kregen. Er bestaat ook onderzoek, bij mensen ditmaal, dat er op wijst dat het risico een depressie te ontwikkelen groter is bij mensen die het standaard Amerikaanse voedingspatroon (met veel verpakt en kant-en-klaar) aanhouden in vergelijking met mensen die gezonder eten. Dat laatste houdt in: meer vers, onbewerkt, onverpakt en minder suiker.
Suiker is een risicofactor bij cognitieve achteruitgang en dementie
Een groeiende stapel onderzoeken suggereert dat een voedingspatroon met veel suiker het risico op dementie en Alzheimer zou kunnen verhogen. "Nog meer bewijs dat de hersenen het doelwit zijn voor schade door hoge bloedsuikers", zegt endocrinoloog dr. Medha Munshi. Insulineresistentie en bloedsuikerniveaus - kenmerken van diabetes - kunnen gerelateerd worden aan een hoger risico op neurodegeneratieve ziekten. Sommige wetenschappers gaan zelfs zo ver dat zij dementie 'diabetes type 3' noemen. Een gedachtengang die New York Times columnist Mark Bittman in 2012 voor een breder publiek vertolkte.
De WHO heeft gelijk. We moeten echt veel minder suiker gaan eten. Want of het nu muizen, ratten, kinderen, adolescenten of ouderen betreft, teveel suiker schaadt.
Fotocredits: 'Cotton candy', Matt_Weibo
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
En overgewicht vermindert risico op dementie!?[http://www.telegraaf.nl/gezondheid/23910353/___Overgewicht_vermindert_risico_op_dementie___.html] Overgewicht wordt vaak veroorzaakt door (diverse soorten) suikers.
Als een anti-rook-campagne kan slagen, dan moet een anti-snoep-campagne toch ook succes kunnen hebben, dunkt mij. Snoep zit niet alleen vol suiker, maar ook vol chemische smaak- en kleurstoffen.
En dan te bedenken dat kinderen dagelijks volgepropt worden met snoep. Het is niet tegen te houden. Al geef je het ze thuis niet, dan krijgen ze het bij vriendjes, bij familie, bij winkels et cetera.
Zelf kun je er als ouder bijna niet tegen vechten, of je moet die flauwe papa of mama zijn van wie de kindjes niks mogen. Een campagne kan daarbij helpen.
Wie weet er budget te vinden? Dan beginnen we eraan!
Mbt de opmerking: 'Insuline is belangrijk voor het lichaam om de bloedsuikers te reguleren..'.
Eigenlijk is dat reguleren van de bloedsuikerspiegel maar bijzaak. Insuline heeft een veel belangrijker taak, namelijk het stimuleren van de opslag van zojuist geconsumeerde voedingsstoffen. Insuline heeft een hele serie effecten die samen anabool zijn.
Mensen met type 1 diabetes hebben niet alleen verhoogde glucosespiegels; zoals elke biochemicus je kan vertellen is het hele cellulaire metabolisme verstoord, omdat de cellen zelf een tekort aan voedingsstoffen hebben; Stryer beschreef al in 1975 diabetes type 1 als 'a complex disease characterized by a grossly abnormal pattern of fuel usage.'
Kortom, insuline is ook wel eens omschreven als het welvaarthormoon; het hormoon dat je produceert op momenten dat er eten gegeten en opgeslagen moet worden -want NU ligt er een verse dooie mammoet voor je neus en morgen waarschijnlijk niet. Bijbehorende ' centrale' effecten op de hersenen liggen dan voor de hand.
In de jaren zeventig en begin jaren tachtig was men vanuit de gemeente Amsterdam heel actief in het promoten van een gezond gebit. Intensieve campagnes met voorlichting op consultatiebureau's en scholen en bijvoorbeeld collectieve fluorspoelingen op school. Op de Amsterdamse basisscholen mocht NIET getracteerd worden op snoep of koek en er mochten tijdens de pauzes geen koek, snoep of gezoete dranken genuttigd worden. Ook zoet broodbeleg op de overblijf werd sterk ontmoedigd. Het gevolg was in ieder geval een spectaculaire verbetering van de staat van de Amsterdamse kindergebitjes. Ook kan ik me niet herinneren dat er dikke kinderen rondliepen.
Maar ja, dat was in een tijd dat de overheid de gezondheid en het welzijn van zijn burgers nog niet aan de markt overliet.
"In onderzoek is al vastgesteld dat de hersenactiviteit bij obese kinderen afwijkt als ze suiker proeven. Ze hebben een verhoogde 'eet-beloningsresponse'. Dat lijkt er op te wijzen dat hun hersenen al zo zijn 'bedraad' dat deze kinderen hun leven lang naar suiker blijven hunkeren."
Dit pik ik er uit. Kan ik me iets bij voorstellen dat het zo werkt. Is ook een soort van gewenning van een kinderlijf aan suiker. Maar zijn hier mensen die praktijkvoorbeelden kennen?
In mijn praktijk merk ik dat bij volwassenen het ongeveer een maand duurt (een maand suikervrij eten) en dan zijn ze van hun verslaving af.