Wie nog geen fan was van Lidl, wordt het na het lezen van de HP/De Tijd van afgelopen week. Het blad laat nog eens zien waarom moderne discount de wereld zelfs voor niet-bewuste kopers sneller een beetje duurzamer kan maken. Wij leggen nog eens uit hoe dat financieel kan.
In een uitgebreide reportage onder de titel 'Duurzaam voor een prikkie' zet HP/De Tijd de duurzaamheidsinspanningen van Lidl in het zonnetje. Het bedrijf wil laten zien "dat een duurzame discounter geen contradictio in terminis is." In de woorden van Lidls duurzaamheidsmanager Marlijn Simons: “Duurzaamheid wordt pas echt een succes als de gemiddelde consument het kan kopen.”
De keuze van Lidl voor het duurzame ei-concept Kipster loopt als een rode draad door het verhaal. Het concept maakt tastbaar wat Lidl probeert waar te maken: zowel opvallend als onopgemerkt meer doen dan andere supers. Het Kipster-ei is niet biologisch, maar veel duurzamer en bijna 8 cent goedkoper dan een biologische variant. Dat neemt niet weg dat Lidl inmiddels ook al verder is met biologische producten dan marktleider Albert Heijn. Tien procent van het assortiment (200 van de 2.000 artikelen die de discounter voert) is biologisch. Volgens HP/De Tijd heeft AH weliswaar 2.000 biologische artikelen, maar op een assortiment van zo'n 30.000 artikelen blijft het percentage biologisch steken op minder dan 7%.
Vanwege het kleine assortiment en de hoge omloopsnelheden van de artikelen, blijft het bij Lidl allemaal zo lekker betaalbaar. Er hoeft maar weinig op ieder verkocht product verdiend te worden als de omzet per artikel maar heel hoog ligt. Denk maar na. Als je duizend eenheden van een artikel met een marge van 10 cent verkoopt, verdien je €100. Als je honderdduizend eenheden met een marge van maar 1 cent marge verkoopt, verdien je €1.000 én maak je heel veel mensen blij. Die mensen zijn nog steeds vreselijk blij als die marge op 2 of 3 cent zou staan, want nog steeds kunnen ze bij jou ruim 3 tot 5 keer zoveel kopen als bij de dure concurrent.
Dat is de kracht van Lidl, de super waar je niet van kunt winnen schreef de NRC alweer jaren geleden. Het voorbeeld van 10 cent tegenover 1, 2 en 3 cent is gechargeerd; de werkelijkheid ligt eerder rond een kleine halvering van de prijzen. Niettemin geeft het precies weer, waarom moderne discount zo aantrekkelijk is en hoe het financieel functioneert.
Duurzaam neem je automatisch mee
HP/De Tijd sprak een klant die de duurzaamheid van de winkel niet interesseert maar wel zijn fiscaal interessante elektrische SUV graag tijdens het winkelen komt opladen en de winkel mooi vindt. Hij vertelt HP/DeTijd waarom hij graag winkelt bij Lidl: “Ze zijn goedkoop en hebben vaak van die leuke aanbiedingen.” Koopt hij veel biologische en andere duurzame producten? “Nee,” klinkt het resoluut. “Of laat ik het zo zeggen: daar let ik niet op.”
Lidls duurzaamheidsmanager Marlijn Simons van Lidl blijkt zich terdege bewust van zulke klanten. Ze komen niet vanwege de keurmerken, maar vanwege de kwaliteit tegen onweerstaanbare prijzen en de verrassende aanbiedingen waar een super met een veel groter assortiment niet tegenop kan. In de woorden van Simons: “Wij willen de goede dingen doen, het verschil maken. Als grote keten kunnen we dat. Twintig procent van de omzet komt voort uit producten met een keurmerk. Oftewel: als klant koop je automatisch duurzamer. Mooi meegenomen toch?”
Van 'Lidl lohnt sich' naar 'Wat kwaliteit ook kan kosten'
Overal in Europa past Lidl (ruim 10.000 winkels in 23 landen) hetzelfde concept toe, zij het dat de Kipster-eieren alleen in Nederland te krijgen zijn. Op de foto hierboven is het interieur van de winkel van Lidl bij Béziers in Frankrijk te zien. Het is één van de grootste Lidl-vestigingen volgens het nieuwe duurzame winkelconcept dat energie-arm is ontworpen; in Nederland heeft Lidl besloten 'van het gas te gaan'.
Op de achtergrond is de in het Frans razend knap geformuleerde pay-off van Lidl Frankrijk te zien: 'wat goede spullen echt kosten' ('le vrai prix des bonnes choses'). In het Nederlands klinkt het net wat goedkoper: 'de hoogste kwaliteit voor de laagste prijs!' oftewel 'goed spul hoeft niet duur te zijn'. Het Duitse origineel klinkt wat kortaf Lidl lohnt sich (Lidl is de moeite waard), maar legt de nadruk van de boodschap ook op de lage prijs, terwijl de Franse focust op wat kwaliteit ook kan kosten. 'Wat kwaliteit ook kan kosten' is een mooie vrije vertaling van 'le vrai prix des bonnes choses'.
Voor wie het naadje van de kous wil weten: hoe functioneert het commercieel?
* Van de Keukens bête noire Marqt is een te kleine super die net als EkoPlaza onmogelijk tegen de omzetsnelheid per artikel van Lidl op kan boksen en daarom onverantwoord hard moet roepen dat hij duurzamer is en daarom (zo) duur. Albert Heijn en Jumbo lukt het al evenmin op hun sloffen omdat hun assortimenten te groot zijn en door de ruime keuze die zij bieden de omzet per artikel niet op het niveau van een moderne discounter met een aantrekkelijke formule kunnen krijgen. De klant koopt in hun winkels immers niet meer en bovendien veel duurdere boodschappen; je maakt je keuze uit het assortiment en laat dus veel staan als de keuze binnen een artikelgroep ruim is. Bij een discounter is de keuze veel kleiner, maar toch heel aantrekkelijk en voldoende. Daarom kun je er zo lekker voordelig boodschappen doen, zelfs als je een 'bewuste consument' bent. Naarmate meer mensen dat in de gaten krijgen komen er steeds meer mensen die met z'n allen nog veel meer van dat ene artikel kopen en geen andere artikelen in dezelfde artikelgroep hoeven te laten staan. En dat kost niet alleen Marqt en EkoPlaza, maar ook AH en Jumbo klanten, inclusief die bewuste die nu nog met plezier te veel betalen. Al die winkelformules moeten dan ook weer wat nieuws verzinnen om mensen waar voor hun geld te bieden.
Dit artikel afdrukken
De keuze van Lidl voor het duurzame ei-concept Kipster loopt als een rode draad door het verhaal. Het concept maakt tastbaar wat Lidl probeert waar te maken: zowel opvallend als onopgemerkt meer doen dan andere supers. Het Kipster-ei is niet biologisch, maar veel duurzamer en bijna 8 cent goedkoper dan een biologische variant. Dat neemt niet weg dat Lidl inmiddels ook al verder is met biologische producten dan marktleider Albert Heijn. Tien procent van het assortiment (200 van de 2.000 artikelen die de discounter voert) is biologisch. Volgens HP/De Tijd heeft AH weliswaar 2.000 biologische artikelen, maar op een assortiment van zo'n 30.000 artikelen blijft het percentage biologisch steken op minder dan 7%.
Nee, ik koop niet biologisch of duurzaam. Of laat ik het zo zeggen: daar let ik niet opHet geheim van discount: omloopsnelheid
Vanwege het kleine assortiment en de hoge omloopsnelheden van de artikelen, blijft het bij Lidl allemaal zo lekker betaalbaar. Er hoeft maar weinig op ieder verkocht product verdiend te worden als de omzet per artikel maar heel hoog ligt. Denk maar na. Als je duizend eenheden van een artikel met een marge van 10 cent verkoopt, verdien je €100. Als je honderdduizend eenheden met een marge van maar 1 cent marge verkoopt, verdien je €1.000 én maak je heel veel mensen blij. Die mensen zijn nog steeds vreselijk blij als die marge op 2 of 3 cent zou staan, want nog steeds kunnen ze bij jou ruim 3 tot 5 keer zoveel kopen als bij de dure concurrent.
Dat is de kracht van Lidl, de super waar je niet van kunt winnen schreef de NRC alweer jaren geleden. Het voorbeeld van 10 cent tegenover 1, 2 en 3 cent is gechargeerd; de werkelijkheid ligt eerder rond een kleine halvering van de prijzen. Niettemin geeft het precies weer, waarom moderne discount zo aantrekkelijk is en hoe het financieel functioneert.
Duurzaam neem je automatisch mee
HP/De Tijd sprak een klant die de duurzaamheid van de winkel niet interesseert maar wel zijn fiscaal interessante elektrische SUV graag tijdens het winkelen komt opladen en de winkel mooi vindt. Hij vertelt HP/DeTijd waarom hij graag winkelt bij Lidl: “Ze zijn goedkoop en hebben vaak van die leuke aanbiedingen.” Koopt hij veel biologische en andere duurzame producten? “Nee,” klinkt het resoluut. “Of laat ik het zo zeggen: daar let ik niet op.”
Lidls duurzaamheidsmanager Marlijn Simons van Lidl blijkt zich terdege bewust van zulke klanten. Ze komen niet vanwege de keurmerken, maar vanwege de kwaliteit tegen onweerstaanbare prijzen en de verrassende aanbiedingen waar een super met een veel groter assortiment niet tegenop kan. In de woorden van Simons: “Wij willen de goede dingen doen, het verschil maken. Als grote keten kunnen we dat. Twintig procent van de omzet komt voort uit producten met een keurmerk. Oftewel: als klant koop je automatisch duurzamer. Mooi meegenomen toch?”
Bij een discounter is de keuze veel kleiner, maar toch heel aantrekkelijk en voldoende. Daarom kun je er lekker voordelig kopen. Naarmate meer mensen dat in de gaten krijgen, komen er steeds meer mensen die met z'n allen nog veel meer van dat ene artikel kopen en geen andere artikelen in dezelfde artikelgroep hoeven te laten staanZelfs de kale plekjes die de hennen van Kipster hebben omdat ze uitsluitend reststromen gevoerd krijgen, vergeeft HP/De Tijd Lidl en zijn Kipster. Ook Volkskrant-columnist Teun van de Keuken is trouwens fan van Lidl, zoals hij begin deze zomer duidelijk maakte in een column waarin hij zijn strijd tegen de al te bewust duur en duurzaam doende Marqt* extra gewicht gaf door Lidl de meest vooruitstrevende supermarkt van Nederland te noemen en - net als HP/De Tijd - als een blok te vallen voor de witte Kipster-kippen en hun witte eieren.
Van 'Lidl lohnt sich' naar 'Wat kwaliteit ook kan kosten'
Overal in Europa past Lidl (ruim 10.000 winkels in 23 landen) hetzelfde concept toe, zij het dat de Kipster-eieren alleen in Nederland te krijgen zijn. Op de foto hierboven is het interieur van de winkel van Lidl bij Béziers in Frankrijk te zien. Het is één van de grootste Lidl-vestigingen volgens het nieuwe duurzame winkelconcept dat energie-arm is ontworpen; in Nederland heeft Lidl besloten 'van het gas te gaan'.
Op de achtergrond is de in het Frans razend knap geformuleerde pay-off van Lidl Frankrijk te zien: 'wat goede spullen echt kosten' ('le vrai prix des bonnes choses'). In het Nederlands klinkt het net wat goedkoper: 'de hoogste kwaliteit voor de laagste prijs!' oftewel 'goed spul hoeft niet duur te zijn'. Het Duitse origineel klinkt wat kortaf Lidl lohnt sich (Lidl is de moeite waard), maar legt de nadruk van de boodschap ook op de lage prijs, terwijl de Franse focust op wat kwaliteit ook kan kosten. 'Wat kwaliteit ook kan kosten' is een mooie vrije vertaling van 'le vrai prix des bonnes choses'.
Voor wie het naadje van de kous wil weten: hoe functioneert het commercieel?
* Van de Keukens bête noire Marqt is een te kleine super die net als EkoPlaza onmogelijk tegen de omzetsnelheid per artikel van Lidl op kan boksen en daarom onverantwoord hard moet roepen dat hij duurzamer is en daarom (zo) duur. Albert Heijn en Jumbo lukt het al evenmin op hun sloffen omdat hun assortimenten te groot zijn en door de ruime keuze die zij bieden de omzet per artikel niet op het niveau van een moderne discounter met een aantrekkelijke formule kunnen krijgen. De klant koopt in hun winkels immers niet meer en bovendien veel duurdere boodschappen; je maakt je keuze uit het assortiment en laat dus veel staan als de keuze binnen een artikelgroep ruim is. Bij een discounter is de keuze veel kleiner, maar toch heel aantrekkelijk en voldoende. Daarom kun je er zo lekker voordelig boodschappen doen, zelfs als je een 'bewuste consument' bent. Naarmate meer mensen dat in de gaten krijgen komen er steeds meer mensen die met z'n allen nog veel meer van dat ene artikel kopen en geen andere artikelen in dezelfde artikelgroep hoeven te laten staan. En dat kost niet alleen Marqt en EkoPlaza, maar ook AH en Jumbo klanten, inclusief die bewuste die nu nog met plezier te veel betalen. Al die winkelformules moeten dan ook weer wat nieuws verzinnen om mensen waar voor hun geld te bieden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#17 volgens deze link noix en agricole biologique wordt bij biologische walnoten gebruik gemaakt van dierlijke mest (schapen of koeien) die ook gedeeltelijk voor de onkruidbestrijding zorgen (conventioneel: gebruikt kunstmest en glyfosaat).
(Opbrengst per ha bij bio ongeveer de helft minder dan bij conventioneel)
Biologische walnoten? Wellicht stalmest vs kunstmest?
Biologische walnoten. Een prangende vraag. Ik kan hem ook in andere draden stellen als het over kruideniers en biologisch gaat.
Wat is het verschil tussen gewone walnoten en biologische walnoten? Lidl heeft deze week beide in de aanbieding, maar ik kan niet iets vinden over verschillen.
Wordt in de walnoterij hier en daar met gif gespoten?
Boodschappen doen valt in mijn takenpakket. Voor kwaliteitsvlees ga ik naar de Limousin fokker om de hoek, die eigen vlees en ook ander biovlees verkoopt.
Of ik ga online. Veel keuze, perfect. Beetje veel verpakking, dat is wel jammer. Groente: naar de Landwinkel, maar dat lukt niet altijd.
Als supermarkt is de Lidl het eerste bezoek, daarnaast AH, of ook Jumbo, Coop of Plus. Paar dingen die mij opvallen:
De kwaliteit van het vlees bij de Lidl houdt niet over. Maar als ik in Tjechië of Portugal bij de Lidl ben is het vlees veel en veel beter. Ook hebben ze in Portugal leuke vis. Zegt dat wat over de Nederlanders? Bij de andere supers ziet het vlees er gemiddeld beter uit dan bij de Lidl.
De kwaliteit van groente en fruit bij de Lidl is wisselend, soms perfect, vaak net iets ouder. Dat betekent de bloemkool meteen opeten en niet even bewaren. Of van elk netje sinasappels vaak 1 of 2 weggooien. Dat heb je minder bij de andere supers.
Stel dat je brood zou willen eten. Stel dat je dat dan bij een super zou kopen. Dan zou ik dat niet bij de Lidl kopen.
De bio olijfolie bij de Lidl: prima! Allerlei "olijf"-olie van de AH - ook een merk als Monini - vlokt niet in de winter, zelfs niet in de koelkast.
De Jumbo is onderhand enige die nog Ossewit heeft, straks moet ik dat ook online gaan bestellen.
Sinds een paar maanden zijn wij leverancier van non-ogm melk (dat wordt verwerkt tot camembert) aan Lidl. Dus geen kwaad woord over Lidl natuurlijk. Lidl is een van de weinige leveranciers in Frankrijk die de voorgestelde tri-parti contracten (contracten tussen producent-verwerker-supermarkt) door de regering Macron tot uitvoert brengt. Ze hebben niet graag dat ontevreden boeren hun supermarkten blokkeren dus onderhandelen liever direct met hen. Een zeer goede ontwikkeling want voorheen was bij prijsonderhandelingen altijd onduidelijk wie de marges nam. De verwerker zei dat deze lag bij de supermarkt en andersom. Nu je met drie partijen rond de tafel zit, gaat dat zwarte pieten een stuk lastiger wat tot uitdrukking komt in een betere prijs voor de boeren.
Het enige waar ik mijn vraagtekens bij stel is dat non-ogm en biologisch inmiddels automatisch wordt gekoppeld aan duurzamer en in hoeverre dit nu een gewenste ontwikkeling is (maar daar zijn inmiddels al draden vol mee geschreven op dit medium).