1 min
Voorbeeld van een restaurantkritiek (van eigen hand):
De gemeente Driebergen heeft een hekel aan voetgangers. Vanaf het station moet de bezoeker laveren tussen plassen en fietsers, langs een drukke straat waar het autoverkeer ten hemel brult. Maar dan rijst daar Groenland op, het voorheen vegetarische restaurant, dat nu een hippe tent is die biologisch én lekker eten serveert. Een warm vuur brandt in het halletje, jongelieden in zwarte bedrijfskledij snellen toe, nemen jassen aan, wijzen tafels. Groenland is aangekleed in natuurlijke materialen, grote plakken boom maken een betonnen pilaar tot woudreus, gestapeld brandhout dient als vitrage. De kaart wisselt iedere week, iedere week staan er negen nieuwe gerechten op. Drie voorgerechten, drie hoofdgerechten, uitgevoerd in vlees, vis of vegetarisch, en drie toetjes. De schotelomschrijvingen zijn een opsomming van ingrediënten. Het visvoorgerecht, bijvoorbeeld: "een rarebit van schelpdieren met een chaud froid van zeevis met pittige ketchup en een vinaigrette van madraskerrie". Uiteindelijk komt er een soort omelet op tafel, prachtig opgemaakt maar wat flauw van smaak. Het vleesvoorgerecht, volgens de kaart "een licht gerookte rosbief en filet americain van rund met groentepasta en gefrituurde dobbelstenen van knolselderij" oogt ook al zo mooi, borden opmaken kan deze keuken- en dit gerecht smaakt ook nog fantastisch. De krachtige rooksmaak van de rosbief combineert prima met de teriyaki, een Japanse zoute saus. Het rolletje pasta met biet, bovenop, verzacht het zout. Naast het spiesje ligt een spannend pakketje: een doorzichtig rijstvelletje bevat de filet americain, vol en zacht.
Zoiets smaakt naar meer en er zijn er meer die zo denken. De kleine zaal zit bijna vol met vriendelijke mensen, niet direct alternatief maar stropdassen zijn zeldzaam.
De hoofdgerechten arriveren: een flan, een hartige taart, van witlof met gruyèe-dressing en lapjes hertenbout met gedroogde sinaasappelkruim. De flan is heerlijk; echte, bittere witlof met een laagje krokante suiker in een vulling van ei. Fantastisch. Het aardappelkroketje, lekker klef met een knapperig jasje, is er heerlijk bij. De hertenbout daarentegen- ach ja, hertenbout. Mals en goed rosé, maar rood vlees is altijd wat saai, en dat geldt ook hiervoor. De kok heeft geprobeerd het op te kalefateren met gedroogd sinaasappelgruis. De gedachte is goed, maar tegen saaiheid strijden zelfs de grootste koks tevergeefs.
Na de selectie van biologische kazen, uitbundig van smaak maar niet van portie, komt de rekening: € 61,50 voor twee personen, zonder drank. Stevig maar niet te duur, gezien het geleverde eten. En de taxi terug kost maar een euro of acht.
Restaurant Groenland
Hoofdstraat 155
3791 KJ Driebergen
0343 518637
http://www.restaurantgroenland.nl/
Dit artikel afdrukken
De gemeente Driebergen heeft een hekel aan voetgangers. Vanaf het station moet de bezoeker laveren tussen plassen en fietsers, langs een drukke straat waar het autoverkeer ten hemel brult. Maar dan rijst daar Groenland op, het voorheen vegetarische restaurant, dat nu een hippe tent is die biologisch én lekker eten serveert. Een warm vuur brandt in het halletje, jongelieden in zwarte bedrijfskledij snellen toe, nemen jassen aan, wijzen tafels. Groenland is aangekleed in natuurlijke materialen, grote plakken boom maken een betonnen pilaar tot woudreus, gestapeld brandhout dient als vitrage. De kaart wisselt iedere week, iedere week staan er negen nieuwe gerechten op. Drie voorgerechten, drie hoofdgerechten, uitgevoerd in vlees, vis of vegetarisch, en drie toetjes. De schotelomschrijvingen zijn een opsomming van ingrediënten. Het visvoorgerecht, bijvoorbeeld: "een rarebit van schelpdieren met een chaud froid van zeevis met pittige ketchup en een vinaigrette van madraskerrie". Uiteindelijk komt er een soort omelet op tafel, prachtig opgemaakt maar wat flauw van smaak. Het vleesvoorgerecht, volgens de kaart "een licht gerookte rosbief en filet americain van rund met groentepasta en gefrituurde dobbelstenen van knolselderij" oogt ook al zo mooi, borden opmaken kan deze keuken- en dit gerecht smaakt ook nog fantastisch. De krachtige rooksmaak van de rosbief combineert prima met de teriyaki, een Japanse zoute saus. Het rolletje pasta met biet, bovenop, verzacht het zout. Naast het spiesje ligt een spannend pakketje: een doorzichtig rijstvelletje bevat de filet americain, vol en zacht.
Zoiets smaakt naar meer en er zijn er meer die zo denken. De kleine zaal zit bijna vol met vriendelijke mensen, niet direct alternatief maar stropdassen zijn zeldzaam.
De hoofdgerechten arriveren: een flan, een hartige taart, van witlof met gruyèe-dressing en lapjes hertenbout met gedroogde sinaasappelkruim. De flan is heerlijk; echte, bittere witlof met een laagje krokante suiker in een vulling van ei. Fantastisch. Het aardappelkroketje, lekker klef met een knapperig jasje, is er heerlijk bij. De hertenbout daarentegen- ach ja, hertenbout. Mals en goed rosé, maar rood vlees is altijd wat saai, en dat geldt ook hiervoor. De kok heeft geprobeerd het op te kalefateren met gedroogd sinaasappelgruis. De gedachte is goed, maar tegen saaiheid strijden zelfs de grootste koks tevergeefs.
Na de selectie van biologische kazen, uitbundig van smaak maar niet van portie, komt de rekening: € 61,50 voor twee personen, zonder drank. Stevig maar niet te duur, gezien het geleverde eten. En de taxi terug kost maar een euro of acht.
Restaurant Groenland
Hoofdstraat 155
3791 KJ Driebergen
0343 518637
http://www.restaurantgroenland.nl/
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De computer stond een weekeind uit.
Toch nog even een reactie. Deze recensie verscheen in Rails, het blad voor in de trein. In een reisblad moet de recensie ook iets van een reis in zich hebben (is mijn mening). Daarnaast is bereikbaarheid van een restaurant voor mijn lezers van belang (is de mening van de Rails-redactie). Objectiviteit bestaat niet (is ook mijn mening).
Misschien kun je wel een puur feitelijke bespreking kwijt in een blad voor kenners/geïnteresseerden, maar voor een groot publiek zul je het aan moeten kleden. (mijn mening en die van de redactie). En ik had gezegd dat ‘ie al eens eerder verschenen was.
Overigens kreeg ik na deze bespreking het verzoek (mening van de redactie) ofwel de opdracht (is mijn opvatting) om goedkopere restaurants te zoeken die meer passen bij de doelgroep van studenten en ouderen.
En dat is dan ook niet zo maar een wijnbouwer, maar eentje die kraakzuivere kwaliteit voorstaat. Alweer geen woord over die vuile kurk bij Simon, of het feit dat ook champagne gebotteld wordt met een kroonkurk.
Zullen we het maar gewoon luiheid noemen? Nergens naar zoeken, niks weten maar wel schrijven en palaveren zoals de ouden - alleen een beetje hipper, in zeven vragen.
Pierre Frick, wijnbouwer uit de Elzas, gebruikt kroonkurken. Ook voor zijn grand-cru's, die zonder problemen jaren en jaren kunnen ouderen.
En mij in de Friese taal!
Best, maar in de krant spreken we AB Haarlems. Moet je mij eens in dialect horen ;-)